Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

“Dat wil ik ook,” zegt ze, “maar vandaag niet. We kunnen
morgen toch gaan rijden?”
“Dat heet het probleem voor je uitschuiven,” zeg ik, “maar ik
vind het best. Ik ga overigens gewoon mijn voorgenomen ritje
maken.”
Ik loop naar de schuur en ik zet mijn Chopper buiten. Ik pak
mijn motorkleding en ik maak aanstalten om weg te gaan. Terwijl
ik mijn lederen broek aantrek, zegt ze: “Je doet het echt, hè? Je
gaat gewoon? Je laat mij gewoon hier achter.”
“Ik doe inderdaad mijn motorpak niet aan om naast jou in de
tuin te komen zitten,” zeg ik pesterig, “maar ik blijf niet lang weg.
Over een uurtje ben ik weer terug. Ga lekker in de zon liggen,
zoals je van plan was.”
“Ik ga toch maar mee,” zegt ze ineens, “ik moet er toch een
keertje doorheen. Ik zet me er gewoon toe. Ik ga het gewoon
doen.”
“Dat doet me deugd,” zeg ik, “ik ben heel blij dat we iets kunnen
gaan doen dat we allebei leuk vinden.”
De eerste tweehonderd meter is ze nog een beetje onwennig.
Maar ze kan echt goed rijden, dat zie ik direct. De eerste bocht
neemt ze nog langzaam, maar in de volgende bocht zie ik de
motor al schuiner gaan. Ik rijd naast haar, sta naast haar bij het
stoplicht en ik complimenteer haar. “Je ziet er cool uit,” zeg ik
trots.
Ze is zichtbaar met mijn opmerking in haar nopjes.
Ik moet tanken en terwijl ik dat doe, vraag ik haar of ze al terug
naar huis wil. “Ik wil wel naar Zus in Portugaal toe,” zegt ze, “dan
kan ze met haar eigen ogen zien dat ik weer op een motorfiets
rondrijd.”
Ik vind het best, zelfs meer dan dat. Tegelijk ben ik trots op haar,
ze gaat er dus helemaal voor.
Ik rijd vlak voor haar op de snelweg, richting Portugaal. Ik neem
de afrit en een stukje verder verschijnt de Benelux-tunnel. In mijn