Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

aan, maar ik ga je niet helpen. Ik weet dat het vervelend voor jou
is, maar ik kan er helaas niets anders van maken.”
Ik probeer hem nog een keer mijn kant van de zaak te laten zien,
maar hij is er totaal ongevoelig voor.
Ik gooi het over een andere boeg. “Pas op, Klaas,” dreig ik, “je
dwingt mij op deze manier straks een verschrikkelijk flauw
spelletje te moeten gaan spelen.”
Klaas geeft me een duidelijk antwoord. “Dat moet je dan maar
doen,” zegt hij. Hij voegt er ook nog aan toe: “Ik ken die spelletjes
echt wel. Denk jij soms dat ik ze ook niet kan spelen?”
“Daar gaat het niet om, Klaas,” zeg ik tegen hem, “ik zeg alleen
maar dat ik het ga doen, als ik geen andere uitweg meer zie.”
Ik probeer het nog maar eens een keer. “Klaas,” begin ik, “als we
flauwe spelletjes gaan spelen, dan is daar uiteindelijk toch niemand
bij gebaat?”
Ik zet mijn opmerking nog wat kracht bij door mijn kant van de
zaak nog eens te belichten. Hij luistert amper en ik smeek hem
zowat als ik vraag: “Klaas toch, je moet toch met me eens zijn dat
er iets moet gebeuren? Je weet dondersgoed dat jouw zus het zelf
niet kan en ik vraag je om hulp. Als jij me niet helpt dan laat je me
toch geen andere keus dan flauwe spelletjes te gaan spelen?”
Klaas reageert laconiek en zegt vlak voor hij de verbinding
verbreekt: “Het maakt me echt niet uit wat je doet en ik zie het
wel. Gegroet.”
Van Klaas hoef ik dus geen hulp te verwachten, maar er moet
wel iets gaan gebeuren. Ik besluit als eerste om zelf maar eens op
jacht te gaan naar een huis voor haar en ik kijk naar zowel huur-
als koopwoningen. In eerste instantie zoek ik binnen Rhoon, maar
al snel krijg ik in de gaten dat zij gelijk heeft. Er is daar werkelijk
niets te vinden. De enige mogelijkheid die ik vind, is inschrijven op
een wachtlijst en als ze geluk heeft, komt ze op z‟n vroegst over
een jaar of drie in aanmerking voor een huurwoning.