Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

Ze pakt me ineens van achteren beet en ze begint aan me te
friemelen. “Het budget dat je een paar dagen geleden genoemd
hebt voor het opknappen van de achtertuin,” lispelt ze, terwijl ze
in mijn nek hijgt, “heb ik dat nog? Mag ik dat nog gebruiken?”
“Ik heb liever dat je het helemaal niet gebruikt,” lach ik, “maar
hoe erg ik het ook vind dat je in de achtertuin aan de slag gaat,
beloofd is beloofd. Een man een man, een woord een woord.”
“Natuurlijk is het budget veel te laag,” zegt ze, “maar ik ga me er
gewoon mee redden.”
Ik antwoord: “Ik vind alles best, als ik er maar geen last van heb.
Ik hoop dat je nu je lesje wel hebt geleerd.”
“Maar toch is het niet eerlijk,” zegt ze, “want nu moet ik uit mijn
budget ook aan de basisvoorzieningen gaan meebetalen. Die
kosten had je toch gekregen, dus ik vind dat jij die moet betalen.
Mijn budget gebruik ik vervolgens voor het aankleden van de
tuin.”
Ik voel aan mijn theewater dat ik alweer door haar word genaaid.
Aan de andere kant heeft ze ook wel gelijk. Een aantal
voorzieningen, zoals de erfafscheiding tussen mijn tuin en de
buren, stonden inderdaad al op de nominatie om aangebracht te
worden.
“Is het dan klaar? Heb je dan je zin? Ben je dan echt gelukkig?”
vraag ik haar bijna smekend. “Houdt het hierna op?”
“Ik denk het wel,” zegt ze, “maar dat weet ik niet zeker. Een tuin
heeft constant aandacht nodig.”
Ik zeg: “Als ik het maar niet hoef te doen, want ik heb het nu
wel zo‟n beetje gehad met die kuttuin van jou.”
“Gadverdamme,” zegt ze, “waarom zeg je nu het woord
„kuttuin‟? Ik doe het voor ons en ik leg mijn ziel en zaligheid erin.
Daarbij, de winter komt eraan en dan kun je niet eens meer iets
doen. Het is nog maar eventjes. Daarbij hoeft er volgend jaar
helemaal niets anders meer te gebeuren dan het poten van plantjes
en bloemen. Daar heb ik jou niet voor nodig en het kost bijna
geen geld.”