Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

ingezien dat zijzelf de oorzaak is van de problemen. Dat ze zich,
dankzij mij, realiseert dat haar goede bedoelingen een tegengesteld
effect op het kind hebben. Ze bewondert mijn geduld en dat ik de
moeite neem haar dat in te laten zien.
Ze ontstijgt zichzelf, want het is niet zo vaak dat ze een
boetekleed aantrekt. Ik krijg zelfs een beetje bewondering voor
haar en ik denk: “Hèhè, eindelijk ziet ze het in.”
Ze vraagt me of ik haar wil helpen. Ik heb geen keus. Ik moet
wel. Al is het alleen maar in het belang van het kind.
Mijn collega‟s kijken gek op als ik mijn kantoor binnenstap. Ze
zijn redelijk goed op de hoogte van de dingen waar ik thuis mee
worstel en ik houd mijn uitleg beperkt. Ik breng de dag weliswaar
door op kantoor, maar er komt werkelijk niets uit mijn handen.
Het is vijf uur geworden en ik besluit naar huis toe te gaan. Ik
heb met haar afgesproken om vanavond uit eten te gaan in Hotel
Centraal, aan de Vlietweg in Leidschendam.
Ze is blij als ze me ziet binnenkomen en ze pakt me direct vast.
“Hallo man, ik ben blij je te zien,” zegt ze verheugd, “ik heb heel
veel zin in ons romantisch dineetje van vanavond.”
Ik sla mijn arm om haar heen, terwijl ik er geen behoefte toe
voel. Ik vermijd daarmee in ieder geval haar onvermijdelijke
„waarom-vraag‟, als ik het niet zou doen.
Eigenlijk heb ik ook geen zin in het romantische dineetje en ik ga
liever helemaal niets doen. Ze voelt echter feilloos aan dat ik slecht
in mijn vel zit en ze vraagt of er iets is.
“Ik ben ongelooflijk moe,” verklaar ik mijn houding. Ik voeg
ervoor alle zekerheid aan toe: “Er is weer van alles aan de hand op
de zaak,” hopend dat ze daar genoegen mee neemt en zonder dat
ze om een nadere uitleg gaat hengelen. Een discussie met haar,
daar heb ik op dit moment helemaal geen zin in.