Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

Er wordt verdeel en heers gespeeld tussen Iris en mij, wat we in eerste
instantie niet in de gaten hebben. De aannemer vraagt aan haar wat ze wil.
Vervolgens vraagt hij het aan mij. Daarna doen ze wat hun het beste uitkomt
en Iris en ik vliegen elkaar in de haren. Tegelijk zit het niet mee met mijn
bedrijf. Ik moet alle zeilen bijzetten om het schip drijvende te houden en mijn
hoofd staat niet naar de verbouwing. Toch wordt telkens een beroep op mij
gedaan en ik hak steeds meer met de botte bijl, ook naar Iris toe.
De verbouwing is weliswaar in grote lijnen afgerond en Iris en ik wonen
inmiddels in Stompwijk, maar de ergernissen en emoties hebben nog steeds vrij
spel. De verbouwing is de spreekwoordelijke druppel die de emmer heeft doen
overlopen en het kost me mijn relatie met Iris. Ze gooit het bijltje erbij neer,
met mijn uitdrukkelijke instemming. Precies zes weken nadat we verhuisd
zijn. Zij vertrekt en ik blijf alleen achter in het verschrikkelijk grote huis.
De verbouwing is weliswaar afgerond, maar het huis is nog lang niet klaar.
Mijn hoofd staat er ook niet naar om het huis af te maken. Toch weet ik
mezelf zodanig op te peppen dat ik het basiswerk, zoals schilderen en de
bestrating, weet af te ronden. Ik ben er nog drie maanden mee bezig.
Weliswaar met hulp, maar toch. Ik put mijn energie uit de „Beech/Impatiens‟.
Het is negatieve energie en ik ben werkelijk kapot. Toch ben ik blij dat ik het
gedaan heb en ik verklaar mijn huis tot „af‟. Ik heb weliswaar een heel lange
waslijst met nog af te handelen puntjes, maar die staan daar best. Voorlopig
doe ik niets meer in en rondom het huis. Eerst wil ik tot rust komen en
proberen mijn draai te vinden.
Alleen de slaapkamers.
Ze begrijpt maar niet dat ik in zo‟n ongezellig huis kan wonen. Ik
grap erover dat het een echt mannenhuis is en dat ik niet houd van
allerlei tierelantijnen. Ik heb wel een uitgesproken mening over
stijl, inrichting en kleur, maar ik hecht eerder aan comfort dan aan
stijl. Het ergste vindt ze als ik mijn huis een keertje een „klomp
stenen‟ noem, waaraan ik me niet snel zal hechten. Ze is er zelfs
zichtbaar van ontsteld.