Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

Voor haar gevoel zat ze er een eeuwigheid, tot er iemand het
portiek inliep en zich over haar ontfermde. Vervolgens werd weer
alles zwart voor haar ogen en dit keer kwam ze bij in het
ziekenhuis, waar ze nog drie weken moest blijven om te herstellen
van hetgeen haar echtgenoot haar had aangedaan.
Ze heeft, in ruil voor een snelle en probleemloze echtscheiding,
nooit aangifte voor mishandeling jegens haar man gedaan.
“Begrijp je nu wat het met je doet?” vraagt ze.
“Ik kan me voorstellen dat zo‟n pak slaag je niet in je koude
kleren gaat zitten,” zeg ik, “maar om nou bang te worden om te
stikken omdat er niemand in de buurt is, dat vind ik vreemd en
daar begrijp ik echt niets van.”
“Ik zal je nog een voorbeeld geven,” zegt ze, “ik reed achter
Hannes, mijn tweede ex aan. Het was op de snelweg. Er kwam een
auto tussen ons in rijden. Hij zag het niet of deed of hij het niet
zag en hij reed hard door. Ik verloor hem uit het oog en ik raakte
in paniek. Midden op de snelweg heb ik mijn auto neer moeten
zetten. Ik weet niet eens meer wat er precies gebeurd is. Ik ben net
zo lang op het midden van de snelweg blijven staan tot hij een
rondje had gereden. Pas toen ik hem weer zag kon ik een beetje
ademhalen. Al die tijd heb ik werkelijk gedacht dat ik eraan
onderdoor zou gaan.”
Ze doet er nog een smeuïg detail bij: “De klootzak wist van mijn
angst en toch reed hij me zoek. Hij zou me op zijn manier er wel
eens overheen helpen. Nou, dat is hem mooi niet gelukt.”
In Disneyland had ik het ook gezien, alleen begreep ik het toen nog niet.
Het was nog voor de Buffalo Bill Wild West-show, vlak nadat ik haar
patroon had ontdekt. Zij wist het toen nog niet, maar ze moet het minstens
aangevoeld hebben. Ik had iets nodig dat in mijn auto lag. Zij had de
autosleutels in haar tas en ik vroeg haar erom. Zij weigerde ze aan me te
geven. Ze raakte in een soort van hyperactieve, nerveuze toestand, die ik niet
kon thuisbrengen.