Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

Het volgende weekeinde zonder kind nadert, want ze gaat naar
haar vader. Het kind heeft er echter geen zin in. Ze wil bij haar
moeder blijven en ze wil niet geconfronteerd worden met het
„gezeur‟ van haar vader.
Haar vader blijkt twee gezichten te hebben. Hij is lief en dan is
het een supervader of hij gaat zeuren en dan is hij niet zo leuk.
Haar vader heeft een bezoekregeling, dus het kind moet gewoon
naar hem toe, of ze wil of niet. Haar moeder legt dat haar kind ook
uit. Het is merkbaar in het gedrag van het kind dat het weekeinde
nadert. Ze is ronduit hypernerveus en recalcitrant. Ze blijft
herhalen dat ze niet naar haar vader toe wil. De vrijdagavond komt
eraan en zij verzoekt me om weg te blijven tot Guido zijn kind
heeft opgehaald. Hij mag niet zien dat ik er ben, want hij zou dan
wel eens gekke dingen kunnen gaan doen en het is voor de goede
vrede. Ze gaat me een sms sturen zodra hij weg is en dan kunnen
we van ons weekeindje samen gaan genieten.
Het weekeinde is, net als het vorige weekeinde toen we met z‟n
tweeën waren, in één woord; geweldig. Maar ook nu veel te kort
want de zondagmiddag komt in zicht: Het kind wordt strakjes
thuisgebracht door haar vader. Het is ook nu voor de goede vrede
beter dat ik mijn neus pas laat zien als Guido het kind heeft
teruggebracht en zelf weg is.
Nadat ik een sms heb gekregen dat Guido weg is, ga ik direct
naar haar toe. Het eerste dat opvalt is dat het kind overstuur is
geweest.
“Tja,” zegt haar moeder, “Guido heeft lucht van jou gekregen en
hij heeft de hele weg uit Groningen op het kind zitten inpraten.
Vind je het gek dat het overstuur is? Ook heeft hij weer het
gebruikelijke drama opgevoerd toen hij haar afzette. Je moest eens
weten wat hij me allemaal weer naar mijn hoofd heeft geslingerd in
het bijzijn van mijn kind.”