Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

hand opsteekt en haar wijsvinger heen en weer wappert. “Ne pas,
mister, dat gaat je niet lukken. Het is jouw schuld, want als jij jouw
dochter op tijd naar bed had gebracht, had het hele voorval niet
eens plaatsgevonden.”
Ik word direct boos en het vel rondom mijn slapen trekt. Ik laat
me, tegen beter weten in, weer verleiden tot een ruzie van het
soort, waar ik er recentelijk al teveel van heb gehad.
Ze laat zich, net als anders, niet uit het veld slaan en ze slingert
allerlei verwijten naar mijn hoofd. Ik deug niet, ik ben net zo‟n
waardeloze flapdrol als alle andere mannen, ik ontloop mijn
verantwoordelijkheden, ik ben een slechte vader en ga zo maar
door.
Weer knapt er iets in me, net als de meeste voorgaande keren. Ik
zeg tegen haar: “Ik kan niet meer tegen je op en ik wil het ook niet
eens meer proberen. Ik stop met argumenteren en je kijkt maar
wat je ermee gaat doen.”
Nu heb ik het helemaal gedaan. Ze wordt nog bozer en ze begint
me uit te schelden voor alles wat mooi en lelijk is. Ik doe net alsof
ik niets hoor en ik ga gewoon door met puzzelen. Ze bekijkt het
maar.
Als ze merkt dat ik geen reactie meer geef loopt ze al foeterend
en tierend de keuken in, gevolgd door haar kind. Dat is alweer op
een oor van haar poppetje aan het kluiven.
Het is een kwartier later als ze alweer helemaal gebiologeerd in
haar webshop zit. Ze laat me meegenieten van haar succesvolle
speurtocht naar artikelen voor haar shop. “Schat, kom eens
kijken,” roept ze, “ik vind hier zo‟n gaaf duckie, een devil duck.
Die moet je gewoon zien.”
Ik begrijp werkelijk niet hoe haar hoofd daar alweer naar kan
staan, de heftige emotionele gebeurtenis van een kwartier geleden
in ogenschouw nemend. “Maar natuurlijk,” denk ik, “ook die
webshop moet af! Dat is ook een plaatje. Het maakt niet uit hoe,
maar hij moet af. Ongeacht de consequenties.”