Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

“Ik weet niet of ik hem dan wil,” zegt ze, “want dan krijg ik
waarschijnlijk de hele dag vriendinnen van haar aan de telefoon.
Ik grap: “Dat risico zit er natuurlijk wel in.”
“Laat maar,” zegt ze, “daar heb ik geen trek in.”
“Lastig, hè,” zeg ik, “kiezen tussen twee kwaden. Guido te
woord staan of een verloren vriendin van Iris, die haar nieuwe
nummer nog niet heeft.”
“Je hebt gelijk,” zegt ze, “geef hem toch maar.”
Het scherm van het toestel blijkt beschadigd. Geen probleem,
want ik heb toevallig nog een toestel liggen. Het is mijn oude, die
ik niet meer gebruik. Voordat ik hem aan haar geef, maak ik hem
leeg. Althans, dat denk ik.
Ineens hoor ik: “Gadverdamme, heb je al je exen nog in het
toestel staan. Ik zie ze hier allemaal. Nicky, Margreet, Babeth,
Yolanda, en zo kan ik wel doorgaan.”
“Stel je niet aan,” zeg ik, “ten eerste is het van voor jouw tijd en
daarbij, niet elke vrouw die in mijn toestel staat is automatisch een
ex.”
“Zie je me voor blond aan of zo?” schimpt ze. “Ik weet echt wel
waar jij staat en ik weet ook dat jij dat zelf heel goed weet. Maar
heb je het nodig om het me elke keer te bewijzen?”
“Bewijzen?” vraag ik. “Wat moet ik bewijzen?”
“Hoe jij in de markt ligt,” zegt ze, “ik weet dat best wel, hoor.”
“Mens, stel je niet aan,” zeg ik weer, “ik dacht dat ik het toestel
leeg had gemaakt, maar klaarblijkelijk is er iets mis gegaan.”
Ze moppert nog wat en ze gaat door met het leegmaken van het
adresboek.
Het is niet veel later als ze de „verwijderde items‟ van de sms-jes
tegenkomt. Ik hoor haar weer griepen.
“Godsamme,” jammert ze, “wordt me dan niets bespaard?”
Ik loop naar haar toe en ik vraag haar wat er is. Ze zit met het
mobieltje in haar hand en ze leest me een berichtje voor.