Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

zaterdag iets met zijn werk. Het is maar een dagje korter en we
hebben dus gelukkig nog plenty tijd voor onszelf over. Ik zie er zo
naar uit, ik kan bijna niet wachten tot het zover is.”
Het leven in Stompwijk heeft een regelmatig karakter gekregen.
Het kind zit op school en lijkt redelijk ingeburgerd te raken. Ze
wordt uitgenodigd voor een partijtje van een klasgenoot. Dat is
fijn, want tot op heden is er alleen maar sprake geweest van
geweld.
Het kind is door Theo en Brian in elkaar geslagen. Het kind durft de
straat niet meer op. Zij is al naar de moeder van Theo geweest. Die moeder
distantieert zich volledig van het incident met de opmerking „mijn Theo doet
zoiets niet‟ en zij komt witheet terug. Klagend over dat debiele Stompwijk met
al die achterbakse senielen.
Ik kan me levendig voorstellen welk verbaal geweld ze zelf heeft gebruikt en
ik vraag haar voorzichtig hoe tactvol ze is geweest. Ze wordt nu boos op mij.
“Begin jij ook nog eens leuk te doen? Zie je me voor blond aan of zo?” stelt ze
me de wedervraag met een geërgerde blik.
Ik maak een afspraak met meester Wesley van de school. Meester Wesley
vraagt me voorzichtig of ik weet dat ervoor ruzie over het algemeen twee
partijen nodig zijn. Ik schiet in de lach en ik kijk hem met een bevestigende
blik aan. Ik vertel hem dat ik weet dat het kind nogal nadrukkelijk en
dominant aanwezig kan zijn.
“Gelukkig dat je dat zelf aangeeft,” zegt meester Wesley, “want Theo en
Brian ken ik niet als overdreven agressieve jongens. Ook reageren moeders
nogal anders dan vaders, als er iets aan de hand is. Ik ben blij, dat je het ook
ziet. Samen kunnen we er iets aan doen.”
Meester Wesley bedenkt een plan. De betrokken ouders moeten meewerken.
Het gaat goed. Het kind heeft twee weken later zelfs „verkering‟ met Theo.
Het partijtje is op donderdag in de herfstvakantie. Zij vindt het
heel belangrijk dat het kind daarbij aanwezig is en ik ben het in dit
geval met haar eens.