Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

12. Morgen trouwen we.
Ik blaas de bruiloft af. Week 24, donderdag.
Het is twee dagen voor onze bruiloft en ik rijd met haar naar de
notaris. De huwelijkse voorwaarden zijn klaar en moeten door ons
ondertekend worden. Zij is daarvan duidelijk uit haar humeur, wat
ze me ook laat merken.
“Gadverdamme,” zegt ze, “ik vind deze huwelijkse voorwaarden
een bewijs van wantrouwen jegens mij. We hebben zoiets moois
en dan moeten we stilstaan bij iets, dat we allebei niet willen.
Daarbij is het weer een bevestiging van het verschil tussen ons. Jij
hebt alles, ik heb niets en het maakt weer mijn afhankelijkheid van
jou zo verschrikkelijk expliciet. Dat je mij dit ooit nog eens zou
aandoen, dat had ik nooit verwacht. Ik begrijp het wel, maar je
moet weten dat ik er verschrikkelijk van baal. Feitelijk vertrouw je
me niet, wat bewijst dat jij nog steeds paranoïde bent.”
Deze discussie heb ik al vaker met haar gevoerd. Het is haar
gelijk tegen het mijne. Het is overigens een zinloze discussie, want
ik herhaal steeds dat ik zonder huwelijkse voorwaarden niet trouw,
hoe veel ik ook van haar hou. En ondanks dat ze dat weet, blijft ze
zich maar verzetten.
Ik voel op mijn klompen aan dat ik deze discussie, als ik niet
uitkijk, opnieuw met haar ga voeren. Ondanks mijn tegenzin,
verman ik me en weer probeer ik de discussie met redelijke
argumenten te stoppen.
“Feitelijk vullen de huwelijkse voorwaarden exact in wat jij wilt,”
begin ik voor de zoveelste keer, “jij bent het die altijd loopt te
verkondigen, dat je geen cent van me zal aannemen als onze
relatie, om wat voor reden dan ook, zou stuklopen. Jij bent het
toch, die al die wijven minacht, die hun hand jarenlang ophouden
voor alimentatie omdat ze hun levensstandaard zo nodig moeten