Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

mee worstelen, maar ik vermoed dat ze mijn „toorn‟ verkiest boven
het gedoe met haar moeder. Die heeft immers letterlijk gezegd:
“Ga je pyjama halen en kleed je uit.”
Dat is ze nu aan het doen en ik zie een vreemd schouwspel, waar
ik geen raad mee weet. Ineens ziet haar moeder dat ik zit te kijken.
Ze besluit het kind naar boven te sturen en ze snauwt: “Ellendig
mokkel, wat sta je nou te doen? Je weet toch dat je je hier niet mag
uitkleden! Ga naar je kamer en schiet op. Moet ik het elke keer
opnieuw in je botte hersens timmeren?”
Het kind staat als versteend naast haar moeder. Ik sta werkelijk
perplex en ik zie een schouwspel waar ik helemaal niets van
begrijp.
Zij staat geërgerd op en ze loodst het kind naar boven. Ik hoor
haar continu luid tegen het kind foeteren.
Het wordt stil en na verloop van tijd komt het kind me een kus
geven en me een goede nacht toewensen. “Welterusten papa,” zegt
ze, “tot morgen.”
“Ga maar lekker slapen, schatje,” zeg ik met een soort
begrijpende blik tegen haar, “morgen maken we er een mooie dag
van.”
Het kind verlaat de kamer en gaat weer naar boven. Niet lang
daarna komt haar moeder beneden. Haar ogen zitten nog steeds
vol vuur van ergernis.
“Dat rotkind,” foetert ze hardop, “elke avond hetzelfde liedje.
Dat gezeik ben ik zat.”
“En jij,” valt ze ineens uit tegen mij, “jij zit daar maar te puzzelen
en jij doet helemaal niks.”
Ik schiet direct uit mijn vel. “Godverdomme, leg me eens uit
waar jij mee bezig bent?” vraag ik bijna schreeuwend. “Hoe krijg je
het voor elkaar om jouw kind zo verschrikkelijk geestelijk te
mishandelen. Besef jij wel wat je jouw kind aandoet?”
Er volgt een discussie. Alweer. De gebruikelijke toon verandert
echter heel snel en ze wordt rustig. Ze begint zelfs te huilen en ze
zegt dat ze het goed bedoelt. Dat ze het niet ziet van zichzelf. Dat