Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

Ze schrikt van mijn directe vraag en ze zegt: “Daar heb ik spijt
van, maar het komt omdat ik me te pletter schrok. Ik realiseerde
me ineens dat ik alleen in dit grote huis moest blijven. Ik vind het
nog niet veilig en daarom wil ik nog niet dat je bij me weg gaat.”
Ik zeg: “Maar moest je dan zo uithalen? Je haalt er allerlei
argumenten bij die niet terzake doen en daardoor ontspoort de
discussie. Ik begrijp er werkelijk niets van.”
“Maar jij hebt beloofd me te helpen,” verdedigt ze zichzelf, “ik
voel me nog niet veilig genoeg. Je moet me wat tijd geven. Het
komt echt wel goed. Geloof me. Je mag van mij te zijner tijd doen
en laten wat je wilt, maar nu nog even niet.”
“Wat is het dan, dat je precies van me verwacht?” vraag ik.
Ze antwoordt: “Dat je bij me blijft tot ik me veilig voel.”
Verlatingsangst.
Het heet dus verlatingsangst. Deborah, een vriendin van haar,
laat het woord uit haar mond vallen, als ik haar aan de telefoon
heb. Ze zei zoiets als: “Yvon met haar verlatingsangst doet zoiets
niet.”
Ik hoor het op dat moment wel, maar ik doe er niet zoveel mee.
Ik kijk wel eventjes op het internet wat er over verlatingsangst
bekend is. Ik verbaas me over het enorme aantal hits dat de
Google zoekmachine teruggeeft. Ik moet daarbij ook wel lachen,
want ongeveer de helft van de treffers gaat over verlatingsangst in
relatie tot honden. Ik skip de sites met honden en er blijft nog veel
informatie over. Ik verbaas me nogmaals. Het internet staat
werkelijk helemaal vol met websites, artikelen en discussiegroepen
omtrent dit onderwerp. Ik lees vluchtig een aantal artikelen en ik
vind een kort, duidelijk verhaal.