Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

Weer loopt ze naar de deur en weer komt ze terug. Ik vraag me
af wanneer ze nou eens ophoepelt? Ik heb het zo langzamerhand
helemaal met haar gehad. Maar ze blijft in de kamer, ze ijsbeert
constant heen en weer en steeds blijft ze me indringend aankijken.
Ineens verandert er iets. Nu begint ze heel hard te huilen. Het
lijkt wel of haar boosheid overgaat in verdriet. Ze kijkt me aan met
waterige ogen en ze begint uit een heel ander vaatje te tappen.
“Weet je wel wat verlatingsangst met je doet?” huilt ze. “Weet je
wel wat het is? Hoe het je leven beperkt? Hoe erg het je wereld
verkleint?”
Ik kijk haar niet begrijpend aan en zeg het haar ook: “Ik begrijp
er werkelijk geen snars van. Het enige dat ik zie is wat het met jou
doet. Ik weet ook al wat het met mij doet of gaat doen en daar pas
ik voor.”
“Weet jij wel hoe erg het is om steeds in angst te zitten? Angst te
hebben dat je me verlaat of me ergens alleen achterlaat?” vraagt ze
snikkend.
“Dat begrijp ik al helemaal niet,” zeg ik, “want inmiddels zou je
toch wel zoveel vertrouwen in me moeten hebben, dat jouw angst
dat ik je verlaat ongegrond is?”
“Het ligt ook veel gecompliceerder,” begint ze uit te leggen, “het
is niet zozeer de angst om verlaten te worden zelf, waar ik last van
heb. Het is meer dat ik een angst heb om in paniek te raken als ik
alleen ben in een vreemde omgeving. Als het niet vertrouwd is,
dan loop ik het risico in paniek te raken. De paniek slaat dan
letterlijk op mijn ademhaling. Ik krijg dan geen lucht meer,
waardoor mijn paniek alleen maar toeneemt. Ik ben bang om te
stikken en daaraan dood te gaan. Mijn angst daarvoor is zo groot,
dat ik er alles aan doe om dat te vermijden.”
Ze kijkt me aan en ze verwacht een reactie. Ik zit verbaasd te
luisteren. “Angst voor de angst?” denk ik. “Angst om te stikken?
Tjonge, dat is heftig!”
Ze gaat door met haar uitleg: “Je moest eens weten wat ik in al
die jaren al heb gedaan om mijn angst de baas te blijven. Als ik