Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

is dat het kind me verdrietig aankijkt en zegt: “Maar ik vind je lief,
net als mama. Zij mag je wel zoenen en ik niet.”
Ik geef het kind geen kans meer om me een zoen te geven. Ik
draai elke keer mijn hoofd weg als ze me een zoen wil geven. Ik
word er een beetje melig van, want het kind wil nog meer aan me
zitten dan haar moeder, lijkt het wel. En hoe meer ik het negeer,
hoe meer ze lijkt te volharden.
Dan maar hard tegen hard. De volgende keer dat ik niet op tijd
mijn hoofd wegdraai en ze me vol op mijn mond zoent, geef ik
haar een standje en ik zeg boos: “Als je dat nog één keer doet,
moet je voor straf een uur op je kamer zitten.”
Ik zie dat ze het niet begrijpt, maar gelukkig stopt het. Al moet ik
wel op mijn hoede blijven. Helaas is het niet het enige gedrag dat
ze van haar moeder kopieert.
Het kind wil met me mee als ik met de auto wegga om
boodschappen te doen. Ze wil dan ook mijn hand vasthouden, net
zoals haar moeder bij me doet.
Ze wil ineens niet meer hunken, maar nappen. Ik negeer het en
ik stap uit bed, maar het valt niet mee. Want inmiddels probeert ze
in alles haar moeder te kopiëren.
Eetgewoonten.
Het avondmaal is gereed en we kunnen aan tafel. Haar moeder
schept op en het kind eet haar bordje niet leeg. Het kind eet
namelijk haar eten nooit op, wat haar moeder ook op haar bordje
schept. Maar ze moet en zal het van haar moeder leegeten. Maar
haar moeder is dan wel vergeten dat het kind vlak voor het eten
nog heeft gesnoept. Zelfs met haar goedkeuring!
Ik zeg: “Geef dat kind dan ook geen snoep of chips vlak voor
het eten.”
Ze legt het me uit: “Als een kind honger heeft, dan moet het
eten. Dat mag je niet tegenhouden.”