Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

waarin ik aangeef, dat ik de ideale tussenoplossing heb gevonden.
Ik huur de bungalow voor haar en het kind, zodat zij in alle rust
naar een baan en een nieuwe woning kan uitkijken. Het kind kan
gewoon op school blijven tot de nieuwe woonsituatie bekend is en
ik ben in de buurt van het kind, voor het geval ze me nodig heeft.
Het duurt niet lang voordat er een „reply‟ in mijn postvak valt.
Hij begint met: “Ben je nou helemaal van de pot gepleurd...”
Het spel is begonnen. Ik weet het al, maar zij kan het hooguit
vermoeden. Ik ga een hard tegen hard spelletje spelen. Ik kan niet
anders, ik moet wel.
Ik besluit nog één nachtje weg te blijven, maar haar een
voorbode te sturen dat haar iets staat te gebeuren. Ik stuur haar
een sms met de tekst: “Hallo schatje, ik zit nog bij Rutger en ik
neem nog één biertje. Je ziet me wel verschijnen.”
Ik laat haar daarmee, in de wetenschap dat ze niet tegen dit soort
onzekerheden kan, volledig in het ongewisse.
Spelletjes spelen. Week 36, zondag.
Het is de volgende avond wanneer ik mijn huis binnenga. Het is
half acht als ik de woonkamer binnenstap. Zij zit met haar kind
naar de tv te kijken en ze kijkt me heel verbaasd aan. Ze vraagt aan
me: “Wat kom jij hier nou in hemelsnaam doen?”
Ik zeg: “Ik woon hier, weet je wel. En ik ben terug.”
Het kind schrikt zichtbaar en weet in eerste instantie niet wat ze
met me aanmoet. Ik weet niet wat haar moeder haar verteld heeft,
maar ik kan me er wel iets bij voorstellen. Ik zie aan haar
lichaamstaal dat ze ergens over aan het twijfelen is. Ineens staat ze
op, ze bespringt me en ze klampt zich letterlijk aan me vast.
“Hallo schatje,” zeg ik, “ik ben blij dat ik je weer zie.”
“Ik ben zo blij dat je weer thuis bent, papa,” zegt ze, “ga je nu
nooit meer weg?”