Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

verwacht blijft uit. Ze lijkt ineens wel een klein meisje dat ik net
een standje heb gegeven wanneer ze met een zacht stemmetje
tegen me zegt: “Zus vond het ook een goed idee. We hebben de
hele dag zo ons best gedaan. We vinden allebei dat het nu veel
beter staat.”
Ze kijkt Zus met een vragende blik aan, maar deze houdt
wijselijk haar mond.
Ik loop de kamer door en ik laat de veranderingen op mij
inwerken. Ik voel me genaaid en ik voel de nijd in me opkomen. Ik
bijt haar in de aanwezigheid van haar vriendin toe: “Ben je
belazerd? Ben je vergeten wat ik je gezegd heb? Leuker boeit me
niet, dat weet je godverdomme. En handiger, handiger? Hoe
bedoel je?”
Ik wijs op de twee rotan stoeltjes die voor het net aangeschafte
107 centimeter brede flatpanel zijn neergezet. “Dat is zeker leuk,”
zeg ik sarcastisch, “heerlijk lijkt me dat. Een avondje voor de buis
in zo‟n rotan kutstoeltje.”
Ik foeter nog wat door, maar de sfeer, voor zover die er was, is
weg.
Niet lang daarna gaan Zus en Jip naar huis. Ze zijn net weg en ik
spreek haar erop aan en weer krijg ik het inmiddels zo bekende
antwoord. Ik luister er niet eens meer naar. “Ik spreek toch
godverdomme geen Chinees?” bijt ik haar toe. “Of ben je gewoon
Oost-Indisch doof?”
“Sorry, hoor,” zegt ze, “als ik geweten had dat je er zo‟n punt
van zou maken had ik het niet gedaan.”
Ze kijkt me aan alsof ze een opmerking van me verwacht. Ik zeg
niets en ik kijk haar alleen maar verwijtend aan. Ze verbreekt de
stilte en ze zegt: “Als je het wilt, dan zet ik het vanavond nog
terug.”
Ik reageer direct: “Dat vind ik een heel goed idee. Dan ga ik
alvast naar bed zodat ik jou niet in de weg loop. Wil je wel zachtjes
doen als je naar bed komt?”