Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

Ze doet wat ik zeg en ze gaat met zichtbaar ongenoegen op een barkruk aan
de eetbar in de keuken zitten.
Het kind blijft hartverscheurend huilen. “Ik kan dit niet aanhoren,” zegt ze
en ze staat op om naar haar kind toe te gaan.
“Als je boven bent, pak dan direct jouw koffers,” dreig ik, “op deze manier
ondermijn je alles waar ik een beetje lijn in probeer te brengen.”
“Maar ik moet de was nog in de droger doen,” probeert ze.
“Ik heet gekke Henkie niet,” zeg ik tegen haar, “doe dat maar over een
uur.”
Na een half uur zeg ik tegen haar dat ze naar het kind toe mag. Die heeft
genoeg kunnen nadenken over haar zonden en dan kan zij het er met haar
kind eens over hebben.
Vlak daarna komt het kind naar beneden. “Sorry, papa,” zegt ze, “ik heb
er heel erg veel spijt van en ik zal het nooit meer doen.”
Ik zeg haar dat ik daar blij mee ben en ik vraag het kind of ze begrijpt
waarom ik haar heb gestraft. Ze snapt het. Ze loopt naar de bank en ze pakt
haar Gameboy. Ik vraag haar of het uur van haar straf al om is.
Ik moet direct twee dingen uitleggen aan twee vrouwen. “Ze heeft toch sorry
gezegd,” zegt haar moeder tegen me, “en dan heb je toch geen reden meer om
boos te blijven.”
“Dat heet consequent zijn,” zeg ik tegen haar, “en het uur is nog niet om.”
Ik stuur het kind voor de resterende tijd naar boven. Ik vervolg tegen
haar:”Daarbij denk jij zeker dat ik mijn gemoedstoestand zomaar om kan
draaien. Ja, ik was boos op het kind en volgens mij terecht. Mijn boosheid is
grotendeels over, maar ik heb nu echt nog geen zin om met jouw kind te gaan
zitten knuffelen.”
“Ik begrijp het wel,” zegt ze, “het is tenslotte jouw kind niet. Je houdt niet
van haar. Je kunt haar dus niet vergeven, laat staan dat je het kunt vergeten.”
Het kind komt naar beneden met haar pyjama onder haar arm.
Ze gaat weer naast haar moeder staan om mee te kijken naar die
duckies en ze begint zich uit te kleden. Echter, ze weet dat ze dat
van mij niet in de woonkamer mag doen. Ik zie het kind er zelfs