Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

die auto goed bij me zal passen? Jij wilt toch zeker wel graag dat
jouw vrouw in een mooie auto rijdt? Dat vinden mannen toch
leuk? Dat hun mooie vrouw in een mooie auto rijdt?”
“Uitgesloten,” zeg ik, “er past niet eens een kratje bier in. Daarbij
is het een echte tweezitter en we zijn nota bene met z‟n drieën.”
Het kind mengt zich in de discussie. “Wat is een tweezitter?”
vraagt ze met een benauwd gezicht. “Betekent dat dan dat ik nooit
meer mee mag?”
Ik stel het kind gerust en zeg haar dat ik deze auto nooit ga
kopen.
De autoverkoper en ik proberen haar naar de RAV4 te laten
kijken. Het is vergeefs. Ze protesteert en ze zegt: “Ik heb geen zin
om naar een gewone auto te kijken! Ik dacht dat je me bijzonder
vond? Wil je me daarin laten rijden? Daar wil ik niet in gezien
worden.”
“Verkeerde route genomen,” grap ik naar de verkoper op weg
naar de uitgang.
Aanvulling en invulling?
Zij en haar kind zijn net wakker geworden, want ik hoor ze
boven rommelen. Mijn puzzel schiet ook al lekker op. Ik heb nog
een paar grote open plekken, maar het totale plaatje is al aardig te
zien.
Hetzelfde geldt ook voor haar plaatjes. De plaatjes die ik ineens
zie rondom het gezin, ouderschap, onvoorwaardelijke liefde, rollen
als vader en moeder.
Ik kan mijn ergernissen ineens plaatsen. Het zijn ergernissen, die
veroorzaakt worden doordat zij haar plaatjes aan het invullen is.
De tuin met dat lullige lampje is daar het symbool voor geworden.
Het is het symbool van geleefd worden, gevangen zitten in mijn
eigen huis, dingen doen die ik niet wil en vooral dat ik concessies
moet doen, veel concessies.