Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

Veiligheid en geborgenheid.
Ik blijf maar malen en ik lig een beetje wezenloos naar het
plafond te staren. Zij slaapt nog diep, dat hoor ik aan haar
regelmatige ademhaling. Het kind is gisteren laat naar bed gegaan
en slaapt ook nog. Het is muisstil.
Het onrustige gevoel, waarmee ik wakker ben geworden, wordt
niet minder. Hoe meer dingen ik overdenk, hoe heftiger mijn
onrust wordt. Ik begin me nu pas te realiseren, hoe groot de
impact van haar angsten en fobieën op haar leven zijn. Er schieten
me ineens ook andere dingen te binnen. Dingen die ik wel gezien
heb, maar nog niet heb kunnen plaatsen.
Ze vertelt over Rhoon, haar dorp. Hoe geweldig het er is. De
omgeving is schitterend, het heeft alle faciliteiten en gemakken van
een grote stad en toch is het een gezellig dorp gebleven. Het heeft
een leuke kern, een winkelcentrum waar alles te vinden is, een
bibliotheek, enzovoorts. Iedereen kent elkaar, zegt elkaar gedag en
is vriendelijk. Ze woont op een prachtige locatie nabij het centrum
en ze kijkt uit over een parkje. Ze woont er al bijna haar hele leven
en ze gaat er nooit weg.
Ik vertel haar hoe ik naar Stompwijk kijk, want mijn dorp heeft
ook zo zijn charme en voordelen. Het ligt centraal, vlak bij de
snelweg en midden in het Groene Hart van Nederland. Een
kwartiertje met de auto van Den Haag af en een half uur van
Amsterdam en Rotterdam. Verschillende winkelcentra zijn in de
buurt en als je snel een boodschap nodig hebt, dan kun je terecht
in de kleine supermarkt van het dorp.
Ik zie het verschil met Rhoon wel, maar dat dorp is dan ook zo‟n
zes keer groter dan het mijne. Als ik iets positiefs zeg over
Stompwijk, ontstaat er tegelijk een soort competitie met haar.
“Rhoon,” zegt ze triomfantelijk, “is in alle opzichten beter dan dat
suffe Stompwijk.”