Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

is de complete bal eten met haar handen uit haar mond halen en
op haar bord laten vallen.
“Dat heeft ze geleerd bij Guido,” verklaart haar moeder, “hij gaat
er prat op dat er niets vies is aan zijn kind en dat hij bij wijze van
spreken haar stront zou kunnen opeten. Dit doet ze ook als ze bij
hem is, met dat verschil dat hij dan haar mond leegeet.”
Het ritueel is overigens dan nog niet afgelopen. Het kind veegt
haar handen af aan haar kleren. Haar moeder, nog steeds
geïrriteerd, snauwt dan tegen haar: “Lomp teringmokkel, zit
godverdomme je vieze klauwen niet aan je schone kleren af te
vegen.”
Haar grootste ergernis is dat ze daardoor zoveel moet wassen en
strijken. Ik zeg haar dat ze het zichzelf aandoet, want het komt
voor dat ze het kind soms drie keer per dag schone kleren
aantrekt. Ik vind dat ze het kind gewoon in haar vieze kleren moet
laten rondlopen, dan leert ze het vanzelf wel af.
Zij is het niet met me eens en ik krijg steeds hetzelfde antwoord:
“Ik ben het, die ze er dan op aankijken.”
Het is direct zichtbaar wanneer het kind niet meer wil eten, want
dan gaat het ermee zitten spelen. Waar ze netjes met mes en vork
kan eten als ze daar zin in heeft, zo onhandig wordt ze ineens als
ze geen trek meer heeft. Ze schiet uit als ze iets snijdt, waardoor de
helft van haar bord afschuift, ze laat haar bestek vallen, raapt
gevallen eten op met haar handen, verschuift haar eten met haar
handen of bouwt er torentjes mee. Het resultaat is altijd hetzelfde,
want ze krijgt weer altijd vieze handen. Die ze natuurlijk direct aan
haar, net schoon aangetrokken kleren afveegt.
Bedrituelen.
Elke avond opnieuw probeert het kind, zoals elk kind, te
smokkelen met haar bedtijd. Ze traineert alles. Ze mag van mij