Rijeci i stvari - Monoskop

202 RIJECI I STVARI
mjerila prema rasprostranjenosti tog obilježja. Tako je
svaka vrsta bila ocrtana sama po sebi, izražavajući svoju
individualnost nezavisno od svih drugih. Počev od X V II
vijeka, međutim, znaci se mogu utvrditi jedino analizom
predstava, prema sličnostima i razlikama. To znači da svaka
označenost može postojati tek u izvjesnom odnosu prema
svim drugim mogućim označavanjima. Znati šta je
svojstveno nekoj individui znači posjedovati klasifikaciju
ili mogućnost klasifikovanja svih drugih. Identitet i ono
što ga obilježava definišu se sumom razlika. Životinja ili biljka
nisu ono što pokazuje — ili krije — biljega koju na
njima otkrivamo; oni su ono što nisu drugi; oni u sebi postoje
samo do one granice koja ih dijeli od ostalih. Metod
i sistem su samo dva načina definisanja identičnosti pomoću
opšte mreže razlika. Kasnije, počev od Kivjea, identitet
vrsta biće takođe fiksira pomoću igre razlika, ali će se
vrste pojaviti na planu velikih organskih cjelina sa vlastitim
unutrašnjim sistemom i zavisnošću (skelet, disanje,
krvotok): beskičmenjaci neće biti definisani odsustvom
kičme, nego određenim načinom disanja, određenim tipom
krvotoka i čitavom jednom organskom kohezijom koja sačinjava
pozitivno jedinstvo. Interni zakoni organizma postaće,
umjesto diferencijalnih osobina, predmet nauke o
prirodi. Klasifikacija kao suštinski i konstitutivni problem
istorije prirode situirana je, istorijski i nužno, između teorije
obilježja i teorije organizma.
V SADRŽAJ I KATASTROFA
Usred ovog dobro stvorenog jezika kakav je postala
istorija prirode, ostaje ipak jedan problem. Poslije svega
mogućno je da preobražaj strukture u osobinu ne postane
nikad mogućan i da se zajednička imenica nikad ne rodi
iz vlastite. Ko može garantovati da deskripcija neće razviti
tako širok krug elemenata, tako različitih između pojedinih
individua i pojedinih vrsta, da će svaki pokušaj
stvaranja zajedničkog imena biti unaprijed onemogućen?
K o može obezbijediti da svaka struktura ne bude strogo
izolovana od svake druge i da ne funkcioniše individualno
obilježje? Da bi se ispoljila najjednostavnija osobina, treba
da se bar jedan elemenat strukture, prethodno uočene,
ponovi i u slijedećoj. Taj opšti poredak razlika koji omo­