Raport końcowy Modele zarządzania uczelniami w Polsce

Modele zarządzania uczelniami w Polsce
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
W art. 170c ust. 4 zawarta jest delegacja dla ministra właściwego do spraw szkolnictwa
wyższego do określenia w drodze rozporządzenia szczegółowego zakresu danych
przechowywanych w ogólnopolskim wykazie studentów (art. 170c ust. 2 stanowi, że wykazie tym
będą zamieszczane informacje uczelni m.in. o: uzyskanych punktach ECTS i zajęciach
wykorzystanych przez studentów studiów stacjonarnych uczelni publicznych wyrażonych
w punktach ECTS, w tym bez wnoszenia opłat, przyznaniu świadczeń pomocy materialnej w
uczelni publicznej i niepublicznej), terminów i form ich przekazywania przez uczelnię. W art. 170c
ust. 4 pojawia się sformułowanie, iż ogólnopolski wykaz studentów, obok pełnienia funkcji
informacyjno-kontrolnych, ma również za zadanie stanowić bazę wiedzy dla zapewnienia równego
dostępu do kształcenia bez wnoszenia opłat i do pomocy materialnej.
Zatem, zarówno w art. 129a ust. 5, jak i w art. 170c ust. 4, twórcy nowelizacji ustawy
formułują wyraźny sygnał o konieczności identyfikowania i gromadzenia zasobów wiedzy
niebędnej do podejmowania decyzji np. dotyczących zapewnienia właściwej polityki kadrowej
w uczelniach, wskazując przy tym zakres gromadzonych danych. Także u podstaw samej
koncepcji Systemu Informacji o Szkolnictwie Wyższym i systematycznego gromadzenia w nim
informacji o określonym zakresie znajduje się przeświadczenie o konieczności gromadzenia
i transferu, a także tworzenia nowej wiedzy niezbędnej do wspierania procesu podejmowania
decyzji i realizacji celów.
Procedury przekazywania przez uczelnie oraz instytuty badawcze informacji do Systemu
Informacji o Szkolnictwie Wyższym prowadzonego przez ministra właściwego do spraw
szkolnictwa wyższego warto byłoby dostosować dostosowania się do następujących aktów
prawnych:
− Ustawa z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania
publiczne [Dz. U. z 2005 r. Nr 64, poz. 565, z 2006 r. Nr 12, poz. 65, Nr 73, poz. 501, z 2008 r.
Nr 127, poz. 817, z 2009 r. Nr 157, poz. 1241, Dz. U. z 2010 r. Nr 40, poz. 230, Nr 167, poz.
1131]
− Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 października 2006 r.
w sprawie niezbędnych elementów struktury dokumentów elektronicznych [Dz.U. z 2006 r. Nr
206, poz. 1517]
− Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 października 2006 r.
w sprawie szczegółowego sposobu postępowania z dokumentami elektronicznymi [Dz.U.
z 2006 r. Nr 206, poz. 1518].
2.6.2. Propozycje rozwiązań modelowych z uzasadnieniem oraz wskazaniem
dobrych praktyk
Jak wynika z przeglądu aktów prawnych, zarządzanie wiedzą w uczelniach nie zostało objęte
przepisami prawa w sposób kompleksowy. Wskazane zostały tradycyjne jednostki organizacyjne
uczelni, w których odbywają się procesy zarządzania wiedzą (system informacyjno-biblioteczny,
archiwum), zapowiedziano też utworzenie Systemu Informacji o Szkolnictwie Wyższym
zbierającego w sposób systematyczny pochodzące od uczelni informacje o zakresie ściśle
określonym w ustawie (i w rozporządzeniach, dla których w ustawie znalazła się delegacja).
Zarządzanie wiedzą w uczelniach może być wykorzystane w znacznie szerszym zakresie.
Davenport wyróżnia cztery kategorie celów zarządzania wiedzą
− Tworzenie i utrzymywanie repozytoriów wiedzy
− Doskonalenie metod (sposobów) dostępu do wiedzy
− Poszerzanie środowiska korzystającego z zasobów wiedzy
− Wartościowanie wiedzy.
Centrum Badań nad Szkolnictwem Wyższym Uniwersytetu Jagiellońskiego
31-007 Kraków, ul. Gołębia 24
133