Raport końcowy Modele zarządzania uczelniami w Polsce

Modele zarządzania uczelniami w Polsce
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
h) szczegółowe ustalenie trybu warunków i trybu przeprowadzania konkursu – art. 72.2a;
i) ustalenie zakresu kompetencji kierowników PJO – art. 70.1;
j) ustalenie trybu powoływania kierowników PJO – art. 76.1;
k) ustalenie szczegółowych wymagań kwalifikacyjnych, jakie musi spełnić kandydat na
kierownika PJO – art. 76.3;
l) ustalenie zakresu kompetencji rad PJO – art. 68.2 (bez zmian);
m) ustalenie zakresu kompetencji kanclerza uczelni oraz kwestora – art. 81 oraz 82 (bez
zmian);
2. opracowanie planów zmian organizacyjnych uczelni obejmujące między innymi:
a) za pomocą zmian w regulaminie studiów:
− ustalenie relacji pomiędzy PJO a administracją ogólnouczelnianą w zakresie realizacji
procesu dydaktycznego
b) za pomocą zarządzeń rektora i/lub uchwał organów kolegialnych:
− ustalenie warunków kontraktu z samorządem menadżerskim;
− zasady organizowania współpracy z interesariuszami zewnętrznymi na poziomie
uczelni i PJO;
− ustalenie zasad kontroli i rozliczalności administracji uczelni;
3. zorganizowanie i przeprowadzenie w uczelni niezbędnych wyborów oraz konkursów.
Zakończenie etapu organizowania prowadzi do przyjęcia wewnątrzuczelnianych regulacji i
zasad, które stanowią ramy dla działania tak liderów, jak i administracji i pozostałych pracowników
uczelni.
W przypadku modelu bikameralnego na tym etapie konieczne jest rozstrzygnięcie za
pomocą statutu, jakie są oczekiwania uczelni wobec konwentu. Konwent może się stać instytucją:
− o charakterze fasadowym;
− służącą promocji szkoły za sprawą znanych osób zasiadających w konwencie;
− urzeczywistniającą ideę współpracy interesariuszy zewnętrznych i wewnętrznych.
Ponieważ konwent nie jest instytucją popularną w polskim systemie szkolnictwa wyższego,
dlatego niezbędne jest ustalenie regulaminu prac konwentu, by interesariusze zewnętrzni mieli
jasno określone oczekiwania uczelni co do sposobu ich pracy. Musi także zostać jasno określone,
kto ma zasiadać w konwencie oraz w jaki sposób zasiadający w nim przedstawiciele są
powoływani oraz odwoływani.
Ze względu na to, że konwent jest instytucją względnie nową w polskim szkolnictwie zasadny
jest, by w początku stosowania modelu elekcyjno-bikameralnego nie przyznawać konwentowi
nadmiernych uprawnień w myśl art. 64.2 mówiącego o współdzieleniu kompetencji z senatem.
Może się bowiem okazać, że nawet po początkowym entuzjazmie przedstawicieli interesariuszy
zewnętrznych problemem może być nawet zebranie kworum niezbędnego do przeprowadzenia
głosowań.
W modelu konkursowo-unikameralnym na etapie organizowania najważniejsze jest
stworzenie przejrzystych ram działania dla samorządu menadżerskiego dotyczyć to może między
innymi:
− zapisania w dokumentacji konkursowej celów, do jakich ma doprowadzić powoływany w tym
trybie rektor/dziekan;
− ustalenie zasad rozliczania wyłonionych osób z realizacji założonych celów;
− ustalenie zasad rozwiązywania kontraktu w przypadku nierealizowania założonych celów;
− ustaleniu zasad współpracy samorządu menadżerskiego z konwentem.
Ramy te są tworzone nie tylko za pomocą wewnątrzuczelnianych regulacji, ale także za
pomocą zapisów w kontraktach zawieranych z samorządem menadżerski.
Centrum Badań nad Szkolnictwem Wyższym Uniwersytetu Jagiellońskiego
31-007 Kraków, ul. Gołębia 24
67