Raport końcowy Modele zarządzania uczelniami w Polsce

Modele zarządzania uczelniami w Polsce
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
1.3. Zadania uczelni w świetle rekomendowanego modelu zarządzania
Opis rekomendowanego systemu zarządzania będzie uwzględniać podstawowe elementy,
składające się na system zarządzania uczelnią:
1) ustrój uczelni, tzn. strukturę organizacyjną uczelni i jej organy, a w tym powoływanie oraz
kompetencje uczelnianych organów zarządzających.
2) autonomię uczelni oraz całość formalnych i praktycznych mechanizmów oraz relacji pomiędzy
ministerstwem i uczelnią, a także zadania władzy państwowej, regionalnej, kierownictwa
uczelni, kadry akademickiej i studentów, zarówno na rynku krajowym jak i międzynarodowym.
3) prowadzenie badań naukowych, w tym również komercjalizację wyników badań;
4) prowadzenie dydaktyki, w tym konieczność sprawnego wdrożenia Krajowych Ram
Kwalifikacji;
5) rozwój kadr uczelni,
6) współpracę z otoczeniem społeczno-gospodarczym,
7) procedury zapewnienia jakości. Zaproponowany model zarządzania uczelniami będzie
opisywać procedury umożliwiające uczelniom wdrożenie systemu zapewnienia jakości,
8) sposób i narzędzia usprawniające bieżącą i strategiczną działalność uczelni, w tym
zoptymalizowanie wykorzystanie potencjału uczelni, aby osiągnąć wyznaczone w strategii
uczelni cele, a w szczególności zwiększyć konkurencyjność uczelni w stosunku do uczelni
zagranicznych.
9) narzędzia uwzględniające sprawny system gromadzenia i przepływu informacji w uczelni
i między uczelnią a ministerstwem oraz w konsekwencji zbudowanie administrowanego przez
Ministra „Zintegrowanego Systemu Informacji Szkolnictwa Wyższego”, integrującego m. in.
bazy danych dotyczące uczelni, obsady kadrowej na poszczególnych kierunkach studiów
prowadzonych w uczelniach, nauczycieli akademickich i pracowników naukowych, a także
studentów.
Każdy model zarządzania uczelnią, zarówno małą jak i dużą, publiczną, a także niepubliczną
odnieść się musi do kilku podstawowych dla niej i dla jej środowiska obszarów. Jest to absolutnie
niezbędna pragmatyka, ale i strategia jej funkcjonowania w bliskim oraz dalekim systemie, w
całokształcie ściśle powiązanych ze sobą działań dotyczących najdalej idącej wizji i najbardziej
elementarnej techniki codziennego funkcjonowania. Co istotne obszary te muszą być
rozpoznawane i definiowane w takiej, a nie innej kolejności, sekwencji i logice wynikania. W takiej
też sekwencji muszą one być diagnozowane w procedurze badań empirycznych, Określenie treści,
charakteru i jakkolwiek zdefiniowanego modelu każdego z tych obszarów określa wielopoziomowy
model funkcjonowania całej uczelni. Na każdym z tych obszarów i poziomów zarazem odbywa się
interakcja trzech, powiązanych także pól, które wyznaczają konkretną realność, ale i drogę
modelowania, programowania i rozwoju uczelni: 1.) zasobów, 2.) wewnętrznych i zewnętrznych
procesów, a także: 3.) celowo mobilizowanych potencjałów, dynamizmów kierowania,
motywowania, tego, co w socjologii określamy logo-twórczymi dynamizmami działania
wyznaczającymi cele i społecznie projektowany sens działania. To w jaki sposób uczelnia
i wypracowany przez nią własny model zarządzania, odpowie na stawiane przez każdy z tych
poziomów pytania, wyzwania i zadania określi właściwy w konkretnym środowisku sposób jej
funkcjonowania.
Centrum Badań nad Szkolnictwem Wyższym Uniwersytetu Jagiellońskiego
31-007 Kraków, ul. Gołębia 24
32