27.12.2012 Views

Raport końcowy Modele zarządzania uczelniami w Polsce

Raport końcowy Modele zarządzania uczelniami w Polsce

Raport końcowy Modele zarządzania uczelniami w Polsce

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

<strong>Modele</strong> <strong>zarządzania</strong> <strong>uczelniami</strong> w <strong>Polsce</strong><br />

Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego<br />

z działań naprawczych proponowanych przez kierowników PJO albo członków powołanej do<br />

realizacji tego celu komisji (rektorskiej, senackiej czy uczelnianej). Możliwe jest także utworzenie<br />

za pomocą odpowiedniego zapisu w statucie uczelni innego ciała/organu odpowiedzialnego za<br />

monitorowanie jakości kształcenia.<br />

Za opracowanie procedur wymienionych w punkcie Kształtowania i uzupełniania zasobów<br />

wspierających kształcenie – jest odpowiedzialny rektor oraz kierownicy PJO. Zaś realizacją<br />

przyjętych procedur zajmują się osoby kierujące systemem biblioteczno-informacyjnym (jego<br />

działanie jest określone w art. 88.1) uczelni oraz kierownicy wewnętrznych jednostek<br />

organizacyjnych PJO. Zgodnie z wymogiem ustawy konieczne jest działanie rady bibliotecznej (art.<br />

88.3) jako organu opiniodawczego rektora. Jej skład kompetencje oraz tryb powoływania określa<br />

statut uczelni (art. 88.3). Radzie bibliotecznej można powierzyć odpowiedzialność za politykę<br />

kształtowania i monitorowania systemu biblioteczno-informacyjnego oraz wdrożenie wynikających<br />

z niej zadań. Na wzór takiej rady w uczelni powinno być powołane analogiczne ciało<br />

odpowiedzialne za kształtowanie polityki w zakresie tworzenia i monitorowania zasobów innych niż<br />

biblioteczno-informacyjne. Dotyczy to na przykład: wyposażenia laboratoriów; sprzętu<br />

komputerowego i oprogramowania.<br />

2.8.3.9.4. Struktura organizacyjna wewnętrznego systemu zapewnienia jakości<br />

kształcenia<br />

Badania prowadzone w zagranicznych ośrodkach wykazują ogromną różnorodność struktur<br />

organizacyjnych, niemożność wskazania rozwiązań typowych, przy jednoczesnym<br />

zdecentralizowaniu systemów w poszczególnych uczelniach.<br />

Przykład Uniwersytetu Helsińskiego<br />

Za jakość na Uniwersytecie odpowiada Rektor. Natomiast wszelkie działania w zakresie<br />

systemu zapewnienia jakości na Uniwersytecie są prowadzone przez grupę ds. zapewnienia<br />

jakości. Grupa, powołana przez Rektora, składa się z przedstawicieli środowiska naukowego<br />

uczelni, ekspertów wykładowców, przedstawicieli administracji i studentów. Nadzoruje ona<br />

i koordynuje proces zapewnienia jakości przez współpracę z konkretnymi jednostkami uczelni oraz<br />

przygotowuje dokumentację i opracowania dotyczące jakości. Osobą bezpośrednio<br />

odpowiedzialną za wdrażanie systemu zapewnienia jakości w każdej jednostce jest Quality<br />

Manager. Współpracuje on z uniwersyteckim ekspertem ds. jakości oraz innymi ekspertami<br />

i osobami afiliowanymi na wydziałach lub w instytutach. Wydziały, instytuty prowadzą cykliczną<br />

i regularną ocenę procesu nauczania z uwzględnieniem celów i planów rozwojowych społeczności<br />

uniwersyteckiej. Uczelnia dysponuje własnym, wypracowanym na bazie Uniwersyteckiego Planu<br />

Strategicznego i Programu Rozwoju Kształcenia i Studiów, wszechstronnym narzędziem<br />

samooceny tzw. Teaching Evaluation Matrix. Każdy wydział, instytut podejmuje niezależne<br />

działania w zakresie samooceny, a ocenie podlega każdy wymiar kształcenia w danej jednostce.<br />

Wspomniane narzędzie samooceny może być również wykorzystane w wyborze centrów<br />

doskonałości w nauczaniu na Uniwersytecie. W procesie samooceny czynny udział biorą studenci,<br />

którzy oprócz oceny dydaktyki mogą wnosić swój wkład w poprawę procedur ewaluacyjnych na<br />

wydziale lub w instytucie.<br />

Rozwiązaniem wartym zarekomendowania jest powołanie na wzór Szkoły Biznesu<br />

w Kopenhadze specjalnej jednostki badawczo-doradczej zajmującej się rozwojem kompetencji<br />

nauczycieli akademickich i pracowników administracji.<br />

Przewidziana w ustawie autonomiczność uczelni nie sugeruje jednego rozwiązania. Może to<br />

się dokonać na drodze powoływania ciał kolegialnych (np. komisje), co wydaje się szczególnie<br />

Centrum Badań nad Szkolnictwem Wyższym Uniwersytetu Jagiellońskiego<br />

31-007 Kraków, ul. Gołębia 24<br />

190

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!