Raport końcowy Modele zarządzania uczelniami w Polsce

Modele zarządzania uczelniami w Polsce
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
2.2.3.3. Model konkursowo-unikameralny
Model konkursowo-unikameralny jest wprowadzony przepisami obecnej nowelizacji ustawy
prawo o szkolnictwie wyższym. Model ten może mieć większe zastosowanie w gronie szkół
niepublicznych, gdzie założycielowi może zależeć na wprowadzeniu sprawnego menadżerskiego
zarządu.
Planowanie:
a. rozeznanie istniejących potrzeb edukacyjnych i badawczych, które mogą być zaspokojone za
pomocą działań tworzonej/istniejącej uczelni;
b. rozpoznanie edukacyjnej i naukowej polityki państwa (ustawy reformujące szkolnictwo wyższe;
dokumenty strategiczne) oraz jej europejskiego kontekstu;
c. dokładne rozpoznanie posiadanych zasobów materialnych oraz ludzkich (dotyczy to
szczególnie ilości oraz planowanej ilości zatrudnionych pracowników uczelni);
d. rozpoznanie potrzeb interesariuszy zewnętrznych (oczekiwania rynku pracy, potrzeby
wyrażane przez pracodawców);
e. rozpoznanie oczekiwań zatrudnianych/zatrudnionych pracowników;
f. wizja działania uczelni przekazana przez założyciela;
g. istniejąca bądź tworzona strategia rozwoju uczelni;
h. rozeznanie wśród potencjalnych kandydatów, którzy mogliby brać udział w konkursie;
i. problemy i wyzwania stające przed uczelnią (np. ponoszone straty finansowe;
korzystne/niekorzystne zmiany ilości kandydatów/studentów).
Etap planowania musi doprowadzić do rozpoznania rzeczywistych możliwości działania
uczelni, a w szczególności jej perspektyw rozwoju, obejmujących:
− oczekiwany przyrost liczby studentów;
− oczekiwaną ilość prowadzonych kierunków (poziomów i profili) kształcenia;
− oczekiwaną ilość pracowników;
− prognozowaną wysokość przychodów uczelni.
Na tym etapie nie są konieczne materialne efekty tych działań, choć przygotowanie raportów
czy analiz zdecydowanie ułatwi dalsze prace.
Ze względu na potencjalną skuteczność zarządu menadżerskiego należy szczególnie
zwrócić uwagę na wyzwania/problemy stające przed uczelnią, którym miałby zaradzić rektormenadżer.
To jest także warunek niezbędny dla ustalanie późniejszych warunków konkursu
i wybierania odpowiednich kandydatów.
Organizowanie:
1. uchwalenie statutu uczelni, ze szczególnym uwzględnieniem:
a) ustalenia kompetencji senatu (za wyjątkiem zastrzeżonych w ustawie, wykazanych
powyżej);
b) ustalenie trybu wyłaniania przedstawicieli w kolegialnych organach uczelni (np. senat i rady
wydziałów);
c) w uczelni niepublicznej – ewentualne ustalenie zakresu kompetencji rektora, zgodnie z art.
65.6 (bez zmian), czyli przekazania części uprawnień do innego jednoosobowego organu
uczelni (art. 60.7 – bez zmian);
d) ustalenie szczegółowych wymagań kwalifikacyjnych, jakie musi spełnić kandydat na rektora
– art. 72.2a;
e) szczegółowe ustalenie trybu warunków i trybu przeprowadzania konkursu – art. 72.2a;
f) ustalenie zakresu kompetencji kierowników PJO – art. 70.1;
g) ustalenie trybu powoływania kierowników PJO – art. 76.1;
Centrum Badań nad Szkolnictwem Wyższym Uniwersytetu Jagiellońskiego
31-007 Kraków, ul. Gołębia 24
63