26.04.2013 Views

Obras completas de SAN AGUSTÍN - 10

Obras completas de SAN AGUSTÍN - 10

Obras completas de SAN AGUSTÍN - 10

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

150 Sermón 348 A<br />

clarísimo, habéis comprendido qué pidió el Apóstol. Oramos<br />

a Dios, dijo, para que no hagáis nada malo. Podía haber dicho:<br />

Os exhortamos a que no hagáis nada malo; os enseñamos<br />

a que no hagáis nada malo; os lo mandamos, os lo or<strong>de</strong>namos.<br />

Si hubiera dicho eso, hubiera dicho algo cierto, dado que también<br />

nuestra voluntad actúa <strong>de</strong> alguna manera, pues no permanece<br />

inactiva <strong>de</strong>l todo. Ella sola no se basta. Pero prefirió <strong>de</strong>cir:<br />

Oramos, para encarecer la gracia, para que comprendan<br />

aquéllos que, cuando no han hecho algún mal, no lo han evitado<br />

con su sola voluntad, sino que han cumplido lo mandado<br />

con la ayuda <strong>de</strong> Dios.<br />

4. Por tanto, hermanos, ved incluido en el precepto el<br />

arbitrio <strong>de</strong> la voluntad; mas, al pedir lo que se nos ha preceptuado,<br />

reconoced el beneficio <strong>de</strong> la gracia. Una y otra cosa<br />

lo encuentras en las Escrituras: se da el precepto y se ora.<br />

Lo que se preceptúa es el objeto <strong>de</strong> la oración. Prestad atención<br />

a lo que estoy diciendo. Se nos manda que entendamos.<br />

¿Cómo se nos manda que entendamos? No seáis como caballos<br />

y mulos, que no poseen inteligencia. Habéis oído lo que<br />

está mandado. Pi<strong>de</strong> el po<strong>de</strong>r cumplirlo. «¿Cómo voy a pedirlo?»,<br />

dices. Escucha la Escritura. ¿Qué se te ha mandado?<br />

No seáis como el caballo y el mulo, que no poseen inteligencia.<br />

En el hecho <strong>de</strong> habérsete mandado has reconocido tu voluntad;<br />

para reconocer la gracia, escucha ahora la oración: Dame,<br />

Señor, la inteligencia para conocer tus mandamientos. Se nos<br />

ha mandado poseer la sabiduría. Leo que está mandado. « ¿Dón<strong>de</strong><br />

lo lees?», dice. Escuchad: Los que en el pueblo sois igno-<br />

sine dubio intellexistis quid orauit apostolus. oramus, inquit, ad <strong>de</strong>um,<br />

ne quid faciatis mali. poterat dicere: monemus uos, ne quid faciatis mali,<br />

docemus uos, ne quid faciatis (1722) mali, iubemus uobis, praecipimus<br />

uobis. quod qui<strong>de</strong>m si diceret, certum diceret, quia et uoluntas nostra<br />

agit aliquid; non enim uoluntas nostra nihil agit. sola non sufficit. maluit<br />

tamen dicere: oramus, ut ipsam gratiam commendaret, ut intellegerent<br />

üli, quando non faciunt aliquid mali, non sola sua uoluntate se uitare<br />

malum, sed adiutorio <strong>de</strong>i implere quod iussum est.<br />

Ergo, fratres, quando praecipitur, agnoscite uoluntatis arbitrium,<br />

quando oratur quod praecipitur, agnoscite gratiae beneficium. utrumque<br />

enim in scripturis habes: et praecipitur et oratur. quod praecipitur, hoc<br />

oratur. ui<strong>de</strong>te quid dico. praecipitur, ut intellegamus. quomodo praecipitur,<br />

ut intellegamus? nolite esse sicut equus et mulus, non babentes intelectum<br />

(Ps 31,9). audistis, quia iussum est; pete, ut possis implere<br />

quod iussum est. «quomodo» inquis «peto?», audi scripturam. [902]<br />

quid tibi iussum est? nolite esse sicut equus et mulus, non habentes<br />

intellectum (Ps 31,9). quia iussum est, agnouisti uoluntatem. audi, quia<br />

oratur, ut agnoscas gratiam: da mihi intellectum, ut discam mandata tua<br />

(Ps 119,73). iussum est, ut habeamus sapientiam: quia iussum est, lego,<br />

«ubi legis?» inquit. audite: qui insipientes estis in populo, et stulti<br />

La oración, contra los pelagianos 151<br />

rantes y necios, sed sabios alguna vez. ¿Qué está diciendo ya<br />

aquél? «Ves cómo Dios nos ha mandado ser sabios». ¿Ya<br />

por eso está en nuestro po<strong>de</strong>r el ser sabios? Ya he dicho que,<br />

escuchando el precepto, he reconocido la voluntad; escucha la<br />

oración, para que también tú puedas reconocer la gracia. Se<br />

refiere a la sabiduría que se nos ha mandado alcanzar. Escuchemos<br />

lo que dice el apóstol Santiago: Si alguno <strong>de</strong> vosotros<br />

carece <strong>de</strong> sabiduría, pídasela a Dios, que la da a todos con<br />

abundancia. Se nos or<strong>de</strong>na la continencia. ¿Dón<strong>de</strong>? En la carta<br />

<strong>de</strong>l Apóstol a Timoteo: Sé continente. Es una or<strong>de</strong>n, un<br />

mandato; hay que escucharlo y cumplirlo; pero, si Dios no<br />

nos ayuda, quedamos como antes. Intentamos hacer algo con<br />

nuestra voluntad; la voluntad se esfuerza en ello; no presuma<br />

el po<strong>de</strong>r si no recibe ayuda la <strong>de</strong>bilidad. Es cierto que está<br />

mandado: Sé continente. Escucha otro texto <strong>de</strong> la Escritura:<br />

Y sabiendo, dice, que nadie pue<strong>de</strong> ser continente si Dios no<br />

se lo conce<strong>de</strong>, también era fruto <strong>de</strong> la sabiduría el saber <strong>de</strong><br />

quién era don. «Pero ¿qué, dice, he hecho?» Me acerqué al<br />

Señor y se la supliqué. ¿Qué necesidad hay, hermanos míos,<br />

<strong>de</strong> recorrer muchos textos? Cualquier cosa que se nos man<strong>de</strong>,<br />

hay que orar para po<strong>de</strong>r cumplirla. Pero no <strong>de</strong> manera que<br />

nos <strong>de</strong>sentendamos personalmente y, como perezosos tumbados<br />

boca arriba, digamos: «Haga llover Dios sus alimentos<br />

sobre nuestras bocas»; ni <strong>de</strong> manera que no queramos hacer<br />

absolutamente nada y, cuando el alimento haya llovido sobre<br />

nuestra boca, digamos: «Que Dios nos lo engulla también».<br />

También nosotros <strong>de</strong>bemos hacer algo. Debemos ocuparnos en<br />

ello, <strong>de</strong>bemos intentarlo y, en la medida en que hayamos po-<br />

aliquando sapite (Ps 93,8). iam ille quid dicit? ui<strong>de</strong>s, quomodo nobis<br />

praecipit <strong>de</strong>us, ut sapiamus. ergo sapientia in nostra est potestate? iam<br />

dixi, praeceptum audiui, uoluntatem cognoui. audi orationem, ut gratiam<br />

tu possis agnoscere. <strong>de</strong> sapientia agitur, quae iussa est nobis. audiamus,<br />

quid dicat apostolus Iacobus: si quis autem uestrum indiget sapientia,<br />

postulet a <strong>de</strong>o, qui dat ómnibus affluenter (Iac 1,5). iubetur nobis<br />

continentia. ubi iubetur? apostolus ad Timotheum: confine te ipsum<br />

(1 Tim 5,22). iussio est, praeceptio est; audíendum est, faciendum est.<br />

sed nisi <strong>de</strong>us adiuuet, remanemus. conamur qui<strong>de</strong>m faceré uoluntate et<br />

nititur aliquid uoluntas; non praesumat potestas, nisi adiuuetur infirmitas,<br />

certe enim iussum est: contine te ipsum (ib.), audi alium locum<br />

scripturae: et cum scirem, inquit, quia nenio potest esse continens, nisi<br />

<strong>de</strong>us <strong>de</strong>t, et hoc ipsum erat sapientiae, scire cuius esset hoc donum<br />

(Sap 8,21). et quid, inquit, feci? adii dominum et <strong>de</strong>precatus sum. quid<br />

opus est multa percurrere, fratres mei? quidquid nobis iubetur, orandum<br />

est, ut impleatur: sed non sic, ut dimittamus nos et quomodo<br />

aegri iaceamus supini et dicamus: pluat <strong>de</strong>us escás super facies nostras,<br />

ut prorsus nos nihil agere uelimus et, cum esca compluta fuerit super<br />

os nostrum, dicamus: etiam <strong>de</strong>us gluttiat <strong>de</strong> nobis. aliquid et nos agere

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!