Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
188 Sermón 351<br />
<strong>de</strong> su mente contra sí mismo si teme aquello: Conviene que<br />
comparezcamos ante el tribunal <strong>de</strong> Cristo, para que allí cada<br />
cual reciba según las obras realizadas mediante el cuerpo, buenas<br />
o malas. Comparezca ante sí mismo para que no le acontezca<br />
luego lo dicho. Dios, en efecto, amenaza al pecador, diciéndole:<br />
Yo te acusaré y te pondré ante tus mismos ojos. Así,<br />
constituido el corazón en tribunal, preséntese el pensamiento<br />
como acusador; la conciencia, como testigo, y el temor, como<br />
verdugo. Corra <strong>de</strong> allí, por las lágrimas, como la sangre <strong>de</strong>l<br />
alma que se confiesa. Finalmente, profiera la mente misma una<br />
sentencia tal que el hombre se consi<strong>de</strong>re indigno <strong>de</strong> participar<br />
al cuerpo y sangre <strong>de</strong>l Señor. Así, quien teme que la sentencia<br />
<strong>de</strong>finitiva <strong>de</strong>l supremo juez le aparte <strong>de</strong>l reino <strong>de</strong> los cielos,<br />
sea separado por algún tiempo <strong>de</strong>l sacramento <strong>de</strong> la paz celeste<br />
mediante la disciplina eclesiástica. Representad ante vuestros<br />
ojos la imagen <strong>de</strong>l juicio futuro; <strong>de</strong> esa manera, cuando otros<br />
se acerquen al altar <strong>de</strong> Dios al que él no se acerca, piense cuánto<br />
ha <strong>de</strong> temerse tal pena, por la que, mientras unos reciben<br />
la vida eterna, otros son precipitados a la muerte eterna. A este<br />
altar que ahora aparece colocado en la iglesia sobre la tierra,<br />
expuesto a los ojos terrenos, para celebrar los divinos misterios,<br />
pue<strong>de</strong>n acce<strong>de</strong>r incluso muchos criminales, puesto que<br />
Dios ejercita en este tiempo su paciencia, para aplicar en el<br />
futuro su severidad. Acce<strong>de</strong>n también los ignorantes, puesto<br />
que la paciencia <strong>de</strong> Dios los conduce a la penitencia. Aquéllos,<br />
en cambio, en la medida <strong>de</strong> la dureza <strong>de</strong> su corazón y <strong>de</strong> su<br />
impenitencia, atesoran ira para el día <strong>de</strong> la ira y <strong>de</strong> la revelasi<br />
timet illud quod oportet nos exhiben ante tribunal Cbristi, ut illic'<br />
recipiat unusquisque quod per Corpus gessit, sive bonum, sive malum<br />
(2 Cor 5,<strong>10</strong>). Constituat se ante faciem suam, ne hoc ei postea fiat.<br />
Nam minatur hoc Deus peccatori, dicens: Arguam te, et statuam te ante<br />
faciem tuam (Ps 49,21). Atque ita constituto in cor<strong>de</strong> iudicio, adsit accusatrix<br />
cogitatio, testis conscientia, camifex timor. In<strong>de</strong> quidam sanguis<br />
animi confitentis per lacrimas profluat. Postremo ab ipsa mente talis<br />
sententia proferatur, ut se indignum homo iudicet participatione corporis<br />
et sanguinis Domini: ut qui separan a regno caelorum timet per ultimam<br />
sententiam summi iu[1543]dicis, per ecclesiasticam disciplinam a Sacramento<br />
caelestis pañis interim separetur. Versetur ante oculos imago futuri<br />
iudicii: ut cum alii accedunt ad altare Dei, quo ipse non accedit,<br />
cogitet quam sit contremiscenda illa poena, qua percipientibus alus vitam<br />
aetemam, alii in mortem praecipitantur aeternam. Ad hoc enim altare,<br />
quod nunc in Ecclesia est in térra positum, terrenis oculis expositum, ad<br />
mysteriorum divinotum signacula celebranda, multi etiam scelerati possunt<br />
acce<strong>de</strong>ré: quoniam Deus commendat in hoc tempore patientiam<br />
suam, ut in futuro exserat severitatem suam. Accedunt enim ignorantes<br />
quoniam patientia Dei ad paenitentiam eos adducit. lili autem secundum<br />
duritiam cordis sui et cor impaenitens, thesaurizant sibi iram in die irae<br />
La penitencia 189<br />
ción <strong>de</strong> justo juicio <strong>de</strong> Dios, que pagará a cada uno según sus<br />
obras. Pero a aquel altar al que por nosotros subió Jesús como<br />
precursor, adon<strong>de</strong> nos precedió como cabeza <strong>de</strong> la Iglesia y al<br />
que han <strong>de</strong> seguirle sus miembros, no podrá tener acceso ninguno<br />
<strong>de</strong> aquellos <strong>de</strong> quienes, como ya recordé, dijo el Apóstol:<br />
Porque quienes tales obras hacen no poseerán el reino <strong>de</strong> Dios.<br />
Allí sólo asistirá el sacerdote; pero el sacerdote en su plenitud,<br />
es <strong>de</strong>cir, con el cuerpo, <strong>de</strong>l que la cabeza, él, ya ha subido<br />
a los cielos. El es <strong>de</strong> quien dijo el apóstol Pedro: Pueblo santo,<br />
sacerdocio real. ¿Cómo se atreverá o podrá entrar en el interior<br />
<strong>de</strong>l velo o en aquel invisible santo <strong>de</strong> los santos quien <strong>de</strong>spreció<br />
la medicina <strong>de</strong> la disciplina celeste y no quiso separarse<br />
poco a poco <strong>de</strong> las cosas visibles? Quien no quiso humillarse<br />
para ser exaltado, cuando quiera ser exaltado será humillado,<br />
y se verá separado por siempre <strong>de</strong> los santos eternos todo el<br />
que durante este tiempo no se ha asegurado un puesto en el<br />
cuerpo <strong>de</strong>l sacerdote por el mérito <strong>de</strong> la obediencia y la satisfacción<br />
<strong>de</strong> la penitencia. ¿Con qué rostro <strong>de</strong>svergonzado querrá<br />
entonces que la mirada <strong>de</strong> Dios se aparte <strong>de</strong> sus pecados quien<br />
no dice <strong>de</strong> todo corazón: Porque yo reconozco mi crimen y<br />
mi pecado está siempre ante ti? ¿En base a qué, pregunto, se<br />
dignará Dios perdonar lo que el hombre <strong>de</strong>s<strong>de</strong>ña reconocer<br />
en sí?<br />
8. O ¿qué es aquello con que se halagan quienes se engañan<br />
en su vanidad? Perseverando en sus malda<strong>de</strong>s y lujurias,<br />
et revelationis iusti iudicii Dei, qui red<strong>de</strong>t unicuique secundum opera sua<br />
(cf. Rom 2,4-6). Ad illud autem altare, quo praecursor pro nobis introiit<br />
Iesus, quo caput Ecclesiae praecessit, membris ceteris secuturis, nullus<br />
eorum acce<strong>de</strong>ré poterit, <strong>de</strong> quibus, ut iam commemoravi, dixit Apostolus:<br />
Quoniam qui talia agunt, regnum Dei non possi<strong>de</strong>bunt (Gal 5,21).<br />
Solus enim sacerdos, sed plañe ibi totus assistet, adiuncto scilicet corpore<br />
qui caput est, quod iam ascendit in caelum. Ipse est cui dixit apostolus<br />
Petrus: Plebs sancta, regale sacerdotium (1 Petr 2,9). Quomodo ergo in<br />
interiora veli, et in illa invisibilia Sancta sanctorum intrare au<strong>de</strong>bit aut<br />
poterit, qui medicinam caelestis disciplinae contemnens, noluit paulisper<br />
a visibilibus separan? Qui enim noluit humiliari, ut exaltaretur; cum<br />
exaltan voluerit, <strong>de</strong>icietur; et in aeternum seiungetur ab aeternis sanctis,<br />
quisquís hoc tempore per merita oboedientiae et per satisfactionem<br />
paenitentiae non sibi providit locum in corpore sacerdotis. Qua enim<br />
fronte impu<strong>de</strong>ntiae tune volet averti faciem Dei a peccatis suis, qui nunc<br />
toto cor<strong>de</strong> non dicit: Quoniam facinus meum ego agnosco, et peccatum<br />
meum ante me est semper? (Ps 50,5). Quo pacto, quaeso, Deus dignatur<br />
ignoscere, quod in se ipse homo <strong>de</strong>dignatur agnoscere?<br />
8. In eos qui sibi salutem praeter regnum caelorum pollicentur. Sententia<br />
ultima mittens aut in regnum, aut in ignem.—Aut illud quale est,<br />
in quo sibi blandiuntur, qui sua se vanitate seducunt? Perseverantes