Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
262 Sermón 356<br />
basta mi conciencia. Compró también un solar <strong>de</strong>trás <strong>de</strong> esta<br />
iglesia: vosotros lo sabéis; con su dinero se levantó el edificio:<br />
también esto lo sabéis; pocos días antes <strong>de</strong> hablaros <strong>de</strong><br />
este asunto lo donó a la Iglesia: bien lo sabéis. Esperaba acabarla<br />
para entregarla ya terminada. El no tenía necesidad alguna<br />
<strong>de</strong> levantar aquella casa, a no ser pensando en que su madre<br />
iba a venir. Si hubiese venido antes, hubiese habitado en la<br />
posesión <strong>de</strong> su hijo; si viniera ahora, habitaría en la construcción<br />
<strong>de</strong> su hijo. Doy testimonio en favor <strong>de</strong> él <strong>de</strong> que permaneció<br />
siempre pobre, pero permaneció en la posesión <strong>de</strong>l amor.<br />
Le habían quedado algunos esclavos, que a<strong>de</strong>más vivían ya<br />
en el monasterio, a los que ha <strong>de</strong> conce<strong>de</strong>r la libertad hoy en<br />
las actas episcopales. Que nadie diga: «Es rico»; nadie lo<br />
piense, nadie hable mal, nadie se <strong>de</strong>sgarre a sí mismo y a su<br />
alma con sus propios dientes. No tiene dinero acumulado. ¡Ojalá<br />
pueda restituir el que <strong>de</strong>be!<br />
8. Los <strong>de</strong>más, o sea, los diáconos, son pobres por don<br />
<strong>de</strong> Dios y esperan en su misericordia. No tienen con qué hacer<br />
nada. Al no disponer <strong>de</strong> medios, dieron fin a sus ambiciones<br />
mundanas. Viven con nosotros en comunidad; nadie los distingue<br />
<strong>de</strong> quienes aportaron algo. La unidad <strong>de</strong> la caridad ha<br />
<strong>de</strong> ser antepuesta a la comodidad terrena <strong>de</strong>rivada <strong>de</strong> cualquier<br />
herencia.<br />
9. Quedan aún los presbíteros. He querido acercarme a<br />
ficit conscientia mea. Emit etiam spatium ab ista póstera ecclesiae m :<br />
notum uobis; et sua pecunia aedificauit domum: et hoc nostis; ante<br />
paucos dies prius quam sermonan <strong>de</strong> hac re haberem uobiscum, eam<br />
donauit ecclesiae: notum est uobis. Exspectabat enim eam perficere, ut<br />
perfectam donaret. Fabricandi autem domum necessitas illi milla erat,<br />
nisi quia cogitauit matrem suam esse uenturam. Si ante" uenisset, in re<br />
filii sui habitaret: modo si uenerit, in opere filii sui habitabit. Testimonium<br />
ei perhibeo, pauper remansit: sed in caritatis possessione permansit.<br />
Aliqui seruuli ei reliqui fuerant, iam qui<strong>de</strong>m in monasterio<br />
uiuentes, quos tamen Gestis ecclesiasticis manumissurus est hodie. Nemo<br />
ergo dicat: Diues est; nemo exístimet, nemo male loquatur, nemo se<br />
ipsum et animam suam suis <strong>de</strong>ntibus laniet. Pecuniam non habet, pecuniam<br />
seruatam: utinam quam <strong>de</strong>bet restituat!<br />
8. Ceteri, id est, diaconi", pauperes sunt, <strong>de</strong>o propitio, misericordiam<br />
<strong>de</strong>i exspectant. Vn<strong>de</strong> ipsi faciant non habent: nullas habentes<br />
facultates, finierunt mundi cupiditates. Viuunt nobiscum in societate<br />
communi: nemo eos distinguit ab eis qui aliquíd adtulerunt. Caritatis<br />
unitas cuiuis praeponenda est terrenae commodo hereditatis.<br />
(1578) 9. Restant presbyteri. Sic enim ad eos gradatim ascen<strong>de</strong>ré<br />
m] postea ecclesia PL.<br />
n] autem PL.<br />
ñ] subdiaconi.<br />
La vida <strong>de</strong> los clérigos 263<br />
ellos por grados. Lo diré brevemente: son pobres <strong>de</strong> Dios.<br />
Nada trajeron a la casa <strong>de</strong> nuestra sociedad, a no ser la caridad,<br />
más valiosa que la cual no hay nada. No obstante, como<br />
sé que surgieron rumores acerca <strong>de</strong> sus riquezas, antes que<br />
forzarlos yo a nada <strong>de</strong>bo justificarlos ante vosotros con mi palabra.<br />
<strong>10</strong>. A quienes tal vez no lo sepáis, aunque es conocido<br />
por la mayor parte <strong>de</strong> vosotros, os digo que al presbítero Leporio,<br />
a pesar <strong>de</strong> haber nacido <strong>de</strong> familia ilustre y <strong>de</strong> condición<br />
distinguida entre los suyos, yo lo recibí pobre, cuando<br />
ya era siervo <strong>de</strong> Dios, tras haber abandonado todo lo que tenía;<br />
pobre no porque nada hubiera tenido, sino porque ya<br />
había cumplido aquello a lo que nos invita esta lectura. No lo<br />
cumplió aquí, pero yo sé dón<strong>de</strong>. No hay más que una unidad<br />
<strong>de</strong> Cristo y una única Iglesia. Don<strong>de</strong>quiera que se realice una<br />
obra buena, nos pertenecerá también a nosotros si nos alegramos<br />
<strong>de</strong> ella. Don<strong>de</strong> vosotros bien sabéis hay un huerto, allí<br />
levantó un monasterio para los suyos, pues también ellos son<br />
siervos <strong>de</strong> Dios. Aquel huerto no pertenece a la Iglesia, pero<br />
tampoco es suyo propio. «Entonces, ¿a quien pertenece?»,<br />
dirá alguno. Al monasterio que en él se encuentra. Es cierto<br />
que hasta ahora se preocupaba por sus moradores, hasta el<br />
punto <strong>de</strong> tener él personalmente y administrar, según le parecía,<br />
los pequeños fondos con que se alimentaban. Mas para<br />
no dar cabida a los hombres que roen sus sospechas sin conseguir<br />
llenar el vientre, nos pareció bien, a él y a mí, que<br />
uolui. Cito dixerim, pauperes <strong>de</strong>i sunt. Nihil ad domum socie[138]tatis<br />
nostrae adtulerunt, nisi ipsam, qua nihil est carius, caritatem. Verumtamen<br />
quoniam scio natos fuisse rumores <strong>de</strong> diuitiis ipsorum, non a me<br />
ad aliquid compellendi, sed uobis meo sermone purgandi sunt.<br />
<strong>10</strong>. Vobis dico, qui forte nescitis, nam uestrum plurimi sciunt:<br />
presbyterum Leporium, quamuis saeculi natalibus clarum, et apud suos<br />
honestissimo loco natum, tamen iam <strong>de</strong>o seruientem, cunctis quae habebat<br />
relictis, inopem suscepi: non quia nihil habuit, sed quia iam<br />
fecerat quod lectio ista persua<strong>de</strong>t. Hic non fecit, sed nos scimus ubi fecit.<br />
Vnitas Christi est, ecclesia ° una est. Vbicumque sit p opus bonum, pertinet<br />
et ad nos, si congau<strong>de</strong>amus. Hortus est unus ubi nostis: ibi monasterium<br />
suis constítuit, quia et ipsi <strong>de</strong>o seruiunt. lile hortus ad ecclesiam<br />
non pertinet, sed nec ad ipsum. Et ad quem, dixerit aliquis?<br />
Ad illud quod ibi est monasterium. Sed quod uerum est, usque ad hoc<br />
tempus curam pro illis ita gerebát, ut sumpticulos, quibus sustentantur,<br />
apud se haberet, et ípse, ut ui<strong>de</strong>batur, impen<strong>de</strong>ret. Sed ne propter hoc<br />
daretur _ locus hominibus suspiciones suas ro<strong>de</strong>ntibus et uentrem non<br />
implentibus, hoc placuit et mihi et ipsi, ut sic se illi transigant, quasi<br />
o] et ecclesiae.<br />
p] fuit PL.