Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
344 Sermón 361<br />
trabajamos en la tierra, pero nuestra cabeza en el cielo ni muere<br />
ya, ni sufre mengua, ni pa<strong>de</strong>ce nada; mas pa<strong>de</strong>ció por nosotros,<br />
puesto que fue entregado por nuestros <strong>de</strong>litos y resucitó<br />
para nuestra justificación. Esto lo sabemos por la fe; aquellos<br />
a quienes se manifestó lo aprendieron por sus mismos<br />
ojos. No hemos <strong>de</strong> consi<strong>de</strong>rarnos reprobos porque, resucitado,<br />
no hayamos podido verlo con los ojos carnales. Tenemos como<br />
testimonio en favor nuestro lo que dijo el Señor mismo al<br />
discípulo que dudaba y quería tocar para creer. Después <strong>de</strong><br />
haber palpado sus cicatrices, ya convencido, exclamó y dijo:<br />
¡Señor mío y Dios mío!; a lo que el Señor respondió: Porque<br />
me has visto has creído; dichosos los que no ven y creen.<br />
Despertad, pues, para vuestra salvación; que nadie con malas<br />
persuasiones arranque <strong>de</strong> vuestro corazón lo que Cristo clavó<br />
en él.<br />
14. Tampoco se me venga con otra cuestión. Esto lo dicen<br />
todos los que, aun contra su voluntad, han cedido ante<br />
la autoridad <strong>de</strong> Cristo. Casi ningún pagano, incluso los que<br />
no quieren o difieren el poseer a Cristo por la <strong>de</strong>voción, se<br />
atreve a negarlo; aunque osen negarlo en los cristianos, no<br />
osan hacer lo mismo con Cristo; ce<strong>de</strong>n ante la cabeza, pero<br />
aún insultan al cuerpo. El cuerpo, al escuchar los insultos <strong>de</strong><br />
quienes ya se doblegan ante la cabeza, no ha <strong>de</strong> consi<strong>de</strong>rarse<br />
mutilado <strong>de</strong> la cabeza, sino unido a ella. Pues, si estuviésemos<br />
<strong>de</strong>svinculados <strong>de</strong> ella, entonces sí <strong>de</strong>beríamos temer las voces<br />
<strong>de</strong> los que nos insultan; pero que no lo estamos lo atestigua<br />
caput nostrum in cáelo iam nec moritur, nec déficit, nec aliquid patitur:<br />
passum est tamen pro nobis. Quia traditus est propter <strong>de</strong>licta nostra, et<br />
resurrexit propter iustificationem nostram (Rom 4,25). Hoc nos per<br />
fi<strong>de</strong>m novimus: quibus autem se ostendit, per oculos didicerunt. Non<br />
tamen nos reproban sumus, quia resurrexit, et eum vi<strong>de</strong>re oculis carnalibus<br />
non potuimus. Habemus pro nobis ipsius Domini testimonium,<br />
quod dixit dubitanti discípulo et tactu quaerenti quod cre<strong>de</strong>ret. Nam<br />
cum exclamasset cicatricum contrectatione convictus, et dixisset: Dominus<br />
meus, et Deus meus: ille contra: Quia vidisti me, inquit, et credidisti;<br />
heati qui non vi<strong>de</strong>nt et [1606] credunt (lo 20,28.29). Expergiscimini<br />
ergo ad beatitudinem vestram, nullus male sua<strong>de</strong>ns excutiat <strong>de</strong><br />
cordibus vestris quod Christus infixit.<br />
14. In eos qui resurgere Cbristo tantum licuisse dicunt. Membrorum<br />
coniunctio cum Christo capite. Apta similitudo.—Ñeque mihi illud dicatur.<br />
Hoc enim dicitur ab ómnibus, qui iam etiam inviti auctoritati Christi<br />
cesserunt. Omnes enim pene Pagani, etiam qui nolunt aut differunt<br />
Christum <strong>de</strong>votione apprehen<strong>de</strong>re, non au<strong>de</strong>nt reprehen<strong>de</strong>ré: quamvis<br />
au<strong>de</strong>ant Christianos, Christum non au<strong>de</strong>nt; cedunt capiti, et adhuc corpori<br />
insultant. Sed corpus audiens insultationes eorum, qui iam cedunt<br />
capiti, non se praecisum putet a capite, sed subnixum. Nam si praecisi<br />
essemus, <strong>de</strong>buimus timere voces insultantium: non autem nos esse prae-<br />
La resurrección <strong>de</strong> los muertos 345<br />
el mismo que dijo a Pablo, todavía Saulo, perseguidor <strong>de</strong> la<br />
Iglesia: Saulo, Saulo, ¿por qué me persigues? Ya había pasado<br />
por las manos impías <strong>de</strong> los judíos, ya había penetrado<br />
en los infiernos, ya había resucitado <strong>de</strong> entre los muertos, ya<br />
había ascendido al cielo, ya había enriquecido y afirmado los<br />
corazones <strong>de</strong> los fieles con el don <strong>de</strong>l Espíritu Santo estando<br />
sentado a la <strong>de</strong>recha <strong>de</strong>l Padre e intercediendo por nosotros;<br />
ya no iba a entregarse <strong>de</strong> nuevo a la muerte por nosotros,<br />
pero sí a librarnos a nosotros <strong>de</strong> ella. ¿Qué podía hacerle la<br />
crueldad <strong>de</strong> Saulo? ¿Cómo podía tocarle aquella mano, aunque<br />
él, según está escrito, anhelaba la muerte? Podía atacar a los<br />
cristianos que se fatigaban en la tierra, pero a Cristo, ¿cuándo<br />
y cómo? Sin embargo, él grita en favor <strong>de</strong> los restantes miembros;<br />
pero no dice: «¿Por qué persigues a los míos?»; pues,<br />
si hubiese dicho eso, nos creeríamos siervos. Pero los siervos<br />
no están tan unidos a su amo como los cristianos a Cristo.<br />
Se trata <strong>de</strong> otra clase <strong>de</strong> unión, es otro el or<strong>de</strong>n <strong>de</strong> los miembros<br />
y otra la unidad <strong>de</strong>l amor. La cabeza habla en favor <strong>de</strong><br />
sus miembros, pero no dice ni siquiera: «¿Por qué persigues<br />
a mis miembros?», sino: ¿Vor qué me persigues? No tocaba<br />
a la cabeza, pero tocaba a lo que está unido a la cabeza,. Ya<br />
lo he dicho muchas veces; mas como la semejanza cuadra perfectamente<br />
y aclara bien el tema, voy a repetirlo. Quien te pisa<br />
en medio <strong>de</strong> una muchedumbre, pisa a tu pie, pero a tu lengua<br />
nada hace. ¿Qué significa entonces el que la lengua grite:<br />
« ¡Que me pisas! »? El pisotón lo recibe el pie y la lengua no<br />
cisos ille ipse testatur, qui Paulo, adhuc Saulo Ecclesiam persequenti,<br />
ait: Saule, Saule, quid me persequeris? (Act 9,4). Iam transierat per<br />
manus impietatis Iudaeorum, iam inferna penetraverat, iam <strong>de</strong> sepulcro<br />
resurrexerat, iam in caelum ascen<strong>de</strong>rat, iam dono Spiritus sancti cre<strong>de</strong>ntium<br />
corda ditaverat atque firmaverat, ad <strong>de</strong>xteram Patris se<strong>de</strong>ns interpellans<br />
pro nobis: non se iterum morti traditurus, sed nos <strong>de</strong> morte<br />
liberaturus, quid poterat perpeti a Saulo saeviente? Un<strong>de</strong> illum manus<br />
illa tangebat, quamvis esset ille, sicut scriptum est: Spirans cae<strong>de</strong>m?<br />
(ib., 1). In Christianos humi laborantes impetum faceré poterat: in<br />
Christum autem quando et quomodo? Clamat tamen pro ceteris membris,<br />
et non dicit: Quid persequeris meos? Si enim diceret: Quid persequeris<br />
meos? cre<strong>de</strong>remus servos. Sed non tantum cohaerent servi domino, quantum<br />
Christiani Christo. Alia est ista compago: alius ordo membrorum,<br />
alia unitas caritatis. Caput pro membris loquitur, ñeque hoc saltem dicit:<br />
Quid persequeris membra mea? sed dicit: Quid me persequeris? (ib., 4).<br />
Non tangebat caput, sed tangebat quod capiti iunctum est.<br />
CAPUT XIV.—Iam saepe diximus, sed quia similitudo apta est, et<br />
rem bene insinuat, repetenda est. Qui te in turba calcat, pe<strong>de</strong>m tuum<br />
premit, linguae autem nihil facit. Quid sibi ergo vult, quod lingua<br />
clamat: Calcas me? Pressura pedis est, nulla linguae laesio, sed una