You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
8 Sermón 339<br />
virginidad o la castidad conyugal; aléjate <strong>de</strong>l robo, <strong>de</strong>l homicidio,<br />
<strong>de</strong>l crimen; acuérdate <strong>de</strong>l necesitado, pues también tú<br />
lo eres; acuérdate <strong>de</strong>l pobre, pues también tú lo eres; por<br />
mucho que na<strong>de</strong>s en riquezas, estás vestido con trapos <strong>de</strong> carne;<br />
si, pensando y realizando estas cosas, las envías al buen<br />
tesoro para el día <strong>de</strong>l juicio, el que a nadie <strong>de</strong>frauda y <strong>de</strong>vuelve<br />
a cada uno según sus obras te dirá: «Toma lo que enviaste,<br />
puesto que hay abundancia; cuando lo enviabas, no lo advertías,<br />
pero yo lo guardaba para <strong>de</strong>volvértelo». En efecto, hermanos,<br />
todo el que envía algo a un tesoro sabe que lo envía;<br />
pero, una vez enviado, ya no lo ve. Supon que tu tesoro está<br />
bajo tierra con un solo acceso o una rendija para meter; poco<br />
a poco vas introduciendo lo que ganas, pero <strong>de</strong>jas <strong>de</strong> verlo.<br />
Si la tierra te guarda lo que le das y no vuelves a ver, ¿no te<br />
lo guardará quien hizo cielo y tierra?<br />
4. Aligerad, pues, hermanos; aligerad mi carga ayudándome<br />
a llevarla: vivid bien. Hoy tengo que dar <strong>de</strong> comer a<br />
quienes son pobres como yo, y he <strong>de</strong> comportarme humanitariamente<br />
con ellos; a vosotros os ofrezco como manjar mi palabra.<br />
Me es imposible dar <strong>de</strong> comer a todos con pan palpable<br />
y visible; <strong>de</strong> don<strong>de</strong> saco para alimentaros a vosotros, <strong>de</strong> allí<br />
saco para alimentarme yo; soy un siervo, no un padre <strong>de</strong> familia.<br />
Os sirvo <strong>de</strong> lo mismo <strong>de</strong> lo que yo vivo: <strong>de</strong>l tesoro <strong>de</strong>l<br />
Señor, <strong>de</strong>l banquete <strong>de</strong> aquel padre <strong>de</strong> familia que, siendo rico,<br />
se hizo pobre por nosotros para que nos enriqueciésemos con<br />
su pobreza. Si os sirviera pan, habría que partirlo; cada uno<br />
uirginitatem, uel pudicitiam coniugalem; a frau<strong>de</strong>, ab homicidio, ab<br />
scelere alienus sis; memineris egentis, quia et tu eges; memineris pauperis,<br />
quia et tu pauper es, [115] quamtumlibet abun<strong>de</strong>s diuitiis, pannis<br />
carnis indutus es: si haec cogitans et haec agens mittis in thesaurum<br />
bonum per diem iudicii, ille qui neminem fraudat, et red<strong>de</strong>t unicuique<br />
secundum opera sua, dicet tibi: Tolle quod misisti, quia abundat; quando<br />
mittebas, non ui<strong>de</strong>bas, sed ego seruabam quomodo redditurus eram.<br />
Quia et reuera, fratres, unusquisque, quod mittit in thesaurum, quia mittit<br />
scit, nec ui<strong>de</strong>t cum miserit. Pone thesaurum in térra obtutum, habentem<br />
unum aditum uel rimulam, qua mittas: paulatina quidquid acquisieris<br />
mittis, et non ui<strong>de</strong>s; si quod miseris et non ui<strong>de</strong>ris seruat tibi térra,<br />
non tibi seruabit qui fecit caelum et terram?<br />
(193) 4. Releuate ergo, fratres, releuate sarcinam meam, et pórtate<br />
mecum: bene uiuite. Pascendos habemus hodie compauperes nostros, et<br />
cum eis communicanda est humanitas: uobis autem fercula mea uerba<br />
ista sunt. Pascere omnes pane tractabili et uisibili non sufficio: in<strong>de</strong><br />
pasco, un<strong>de</strong> pascor; minister sum, paterfamilias non sum; in<strong>de</strong> uobis<br />
appono, un<strong>de</strong> et ego uiuo, <strong>de</strong> thesauro dominico, <strong>de</strong> epulis illius patrisfamilias,<br />
qui propter nos pauper factus est, cum diues esset, ut eius<br />
paupertate nos ditaremur (2 Cor 8,9). Si panem uobis ponerem, fracto<br />
El peso <strong>de</strong> ser obispo 9<br />
tomaríais un pedazo, y, por mucho que sirviese, no llegaría<br />
más que una mínima porción a cada uno. En cambio, lo que<br />
digo lo tienen todo todos y cada uno en particular. ¿Acaso<br />
habéis dividido entre vosotros las sílabas <strong>de</strong> mis palabras?<br />
¿Acaso os lleváis cada uno una palabra <strong>de</strong> este largo sermón?<br />
Cada uno <strong>de</strong> vosotros lo oyó en su totalidad. Pero esté atento<br />
a cómo lo oyó; yo soy sólo quien os lo da, no quien os pedirá<br />
cuentas. Si no lo doy y me reservo el dinero, el Evangelio me<br />
aterroriza. Podría <strong>de</strong>cir: «¿Por qué tengo yo que hastiar a los<br />
hombres y <strong>de</strong>cir a los malvados: No obréis mal, vivid así,<br />
obrad <strong>de</strong> esta otra forma, <strong>de</strong>jad <strong>de</strong> hacer eso?» ¿Quién me<br />
manda a mí ser un peso para los hombres? Se me ha indicado<br />
ya cómo <strong>de</strong>bo vivir; viviré como me han mandado y como<br />
me han or<strong>de</strong>nado. Me responsabilizo <strong>de</strong> lo que yo he recibido;<br />
¿por qué voy a tener que dar cuenta <strong>de</strong> los <strong>de</strong>más? El Evangelio<br />
me aterroriza. En efecto, nadie me superaría en ansias<br />
<strong>de</strong> vivir en esa seguridad plena <strong>de</strong> la contemplación, libre <strong>de</strong><br />
preocupaciones temporales; nada hay mejor, nada más dulce,<br />
que escrutar el divino tesoro sin ruido alguno; es cosa dulce<br />
y buena; en cambio, el predicar, argüir, corregir, edificar, el<br />
preocuparte <strong>de</strong> cada uno, es una gran carga, un gran peso- y<br />
una gran fatiga. ¿Quién no huiría <strong>de</strong> esta fatiga? Pero el Evangelio<br />
me aterroriza. Se acercó cierto siervo y dijo a su señor:<br />
«Sabía que tú eras un hombre duro, que cosechas don<strong>de</strong> no<br />
sembraste. Guardé tu dinero, no quise darlo; toma lo que es<br />
tuyo, juzga si falta algo; si está todo, no me molestes». Pero<br />
pane singula frusta ablaturi eratis; et si ego multum ponerem, perparum<br />
ad singulos perueniret. Modo autem quod dico, et omnes totum habent,<br />
et singuli quique totum habent. Numquid enim verbi mei Ínter vos<br />
syllabas divisistis? Numquid ipsius producti sermonis singula uerba<br />
abstulistis? Vnusquisque uestrum totum audiuit. Sed ui<strong>de</strong>at quomodo<br />
audiuit, quia erogator sum, non exactor. Si non erogem, et pecuniam<br />
seruem, terret me euangelium. Possem enim dicere: Quid mihi est,<br />
taedio esse hominibus? dicere miquis: Inique agere nolite, sic uiuite,<br />
sic agite, sic agere <strong>de</strong>sistite. Quid mihi est, oneri esse hominibus? Accepi<br />
quomodo uiuam: uiuam quomodo iussus sum, quomodo praeceptus<br />
sum. Adsignem quod accepi: <strong>de</strong> alus red<strong>de</strong>re rationem quo mihi? Euangelium<br />
me terret. Nam ad istam securitatem otiosissimam nemo me uinceret:<br />
nihil est melius, nihil dulcius, quam diuinum scrutari nullo strepente<br />
thesaurum: dulce est, bonum est; praedicare autem, arguere, corripere,<br />
aedificare, pro unoquoque satagere, magnum onus, magnum<br />
pondus, magnus [116] labor. Quis non refugiet istum laborem? Sed<br />
terret euangelium. Processit seruus quídam, et ait domino suo: Sciebam<br />
te hominem molestum meteré ubi non seminasti (Le 19,21); seruaui<br />
pecuniam tuam, nolui eam erogare: tolle quod tuum est; si aliquid<br />
minum est, iudica; si integrum est, noli mihi molestus esse. Ait autem