26.04.2013 Views

Obras completas de SAN AGUSTÍN - 10

Obras completas de SAN AGUSTÍN - 10

Obras completas de SAN AGUSTÍN - 10

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

84 Sermón 343<br />

con frecuencia, las per<strong>de</strong>mos aun en vida, y que no raramente,<br />

<strong>de</strong>spués <strong>de</strong> nuestra muerte, las poseen aquellos a quienes odiamos;<br />

si por estos bienes —si es que hay que llamar bienes a<br />

estas cosas que no nos hacen buenos— los hombres pa<strong>de</strong>cen<br />

con ánimo sereno tantos males, ¿por qué son perezosos en sufrirlos<br />

por la fe? ¿Por qué son tímidos para sufrirlos por el<br />

tesoro celeste, por aquellas riquezas que ni siquiera los naufragios<br />

pue<strong>de</strong>n quitarnos? En efecto, el náufrago justo, aunque<br />

salga <strong>de</strong>snudo, sale rico.<br />

<strong>10</strong>. De estas riquezas estaba lleno el santo Job. Todo lo<br />

había perdido <strong>de</strong> un golpe, sin que quedase en su casa nada<br />

<strong>de</strong> lo que antes le hacía parecer rico. De repente se convierte<br />

en mendigo, se ve entre el estiércol, lleno <strong>de</strong> gusanos <strong>de</strong> la<br />

cabeza hasta los pies. ¿Qué más miserable que esta miseria?<br />

¿Qué más feliz que la felicidad interior? Había perdido todo<br />

lo que le había otorgado el Señor, pero tenía a quien se lo<br />

había dado todo, a Dios. Desnudo, dijo, salí <strong>de</strong>l seno <strong>de</strong> mi<br />

madre, <strong>de</strong>snudo volveré a la tierra. El Señor me lo dio, el<br />

Señor me lo quitó. Como plugo al Señor, así sucedió. Alabado<br />

sea el nombre <strong>de</strong>l Señor. ¿Es cierto que es pobre? ¿Es cierto<br />

que no tiene nada? Si nada le queda, ¿<strong>de</strong> qué tesoro saca<br />

estas piedras preciosas <strong>de</strong> la alabanza a Dios? Luego el tentador<br />

llegó hasta su carne. Tras haberle quitado todo, le <strong>de</strong>jó<br />

a la mujer para que lo tentase. Le <strong>de</strong>jó a Eva, pero él no era<br />

Adán. ¿Y cómo fue hallado entonces? ¿Cómo respondió a su<br />

mujer, que le sugería que blasfemase? Has hablado, le dijo,<br />

saepe amittuntur cum uiuimus, saepe post mortem nostram ab eis quos<br />

odimus possi<strong>de</strong>ntur; si pro his bonis —si tamen dicenda sunt bona,<br />

quae non faciunt bonos— tanta mala homines aequo animo patiuntur,<br />

pro fi<strong>de</strong> quare pigri sunt? pro thesauro caelesti quare timidi sunt, pro<br />

illis diuitiis, quas nec naufragia nobis possunt auferre? Iustus enim naufragus<br />

euadit diues et nudus.<br />

<strong>10</strong>. His diuitiis plenus erat sanctus Iob. Omnia uno ictu perierant,<br />

nihil in domo eius remanserat, quibus paulo ante opulentus ui<strong>de</strong>batur.<br />

Súbito mendicus, in stercore a capite usque ad pe<strong>de</strong>s uermibus scatens.<br />

Quid ista miseria miserius? Quid interiore felicítate felicius? Perdi<strong>de</strong>rat<br />

omnia illa quae <strong>de</strong><strong>de</strong>rat <strong>de</strong>us, sed habebat ipsum, qui <strong>de</strong><strong>de</strong>rat omnia,<br />

<strong>de</strong>um. Nudus, inquit, exiui <strong>de</strong> útero matris meae, nudus reuertar in<br />

terram. Dominus <strong>de</strong>dit, dominus abstulit. Sicut domino placuit, ita factum<br />

est. Sit nomen domini benedictum (Iob 1,21). Certe pauper est?<br />

Certe nihil habet? Si nihil remanet, <strong>de</strong> quo thesauro gemmae istae laudis<br />

<strong>de</strong>i proferebantur? Postea usque ad carnem tentator accésit. Ómnibus<br />

sublatis, tentatricem mulierem reliquit (cf. ib., 2,7.9). Euam dimisit, sed<br />

Adam ille non fuit. Et ibi qualis inventus est? Quomodo respondit<br />

uxori blasphemiam suggerenti? Locuta es, inquit, tamquam una ex insi-<br />

Susana y José, mo<strong>de</strong>los <strong>de</strong> castidad 85<br />

como una mujer necia. Si hemos recibido los bienes <strong>de</strong> la mano<br />

<strong>de</strong> Dios, ¿por qué no hemos <strong>de</strong> tolerar los males? ¡Oh varón<br />

podrido e íntegro, feo y hermoso, herido y sano a la vez! ¡Oh<br />

varón sentado en el estiércol y reinando en el cielo! Si lo<br />

amamos, imitémosle; para imitarle, esforcémonos, y si <strong>de</strong>sfallecemos<br />

en la tarea, imploremos auxilio. Quien instituyó el<br />

combate, ayuda al combatiente. En efecto, Dios no te contempla,<br />

cuando luchas, <strong>de</strong>l mismo modo que el pueblo al auriga;<br />

la masa sabe gritar, pero no ayudar. Cuando combates, Dios<br />

no te contempla como el institutor <strong>de</strong> los juegos al atleta;<br />

tiene preparada la corona <strong>de</strong> heno, pero no sabe ni pue<strong>de</strong><br />

aportar ayuda a quien está en apuros; en efecto, es un hombre,<br />

no Dios. Y quizá, en su condición <strong>de</strong> espectador, se fatiga<br />

él más estando sentado que el otro en la refriega. Dios, en<br />

cambio, cuando se convierte en espectador <strong>de</strong> sus combatientes,<br />

si le invocan, los llama a sí. Voz <strong>de</strong> un atleta suyo es lo<br />

dicho en el salmo: Si <strong>de</strong>cía: «Mi pie se ha movido», tu misericordia,<br />

Señor, me ayudaba. No seamos perezosos, pues, hermanos;<br />

pidamos, busquemos, llamemos, pues todo el que pi<strong>de</strong><br />

recibe, el que busca hallará y al que llame se le abrirá.<br />

pientibus mulieribus. Si bona suscepimus <strong>de</strong> manu domini, mala cur non<br />

toleramus? (ib., <strong>10</strong>). O uirum putrem et integrum! O foedum et pulchrum!<br />

O uulneratum et sanum! O in stercore se<strong>de</strong>ntem, et in cáelo<br />

regnantem! Si amamus, imitemur. Ut imitemur, laboremus. Et si in labore<br />

sub<strong>de</strong>ficimus, adiutorium imploremus. Adiuuat certantem, qui certamen<br />

indixit. Non enim sic te <strong>de</strong>us spectat certantem, ut populus<br />

aurigam: clamare nouit, adiuuare [38] non nouit. Non sic te <strong>de</strong>us spectat<br />

certantem, ut agonetheta spectat athletam: coronam feneam parat,<br />

uires subministrare laboranti non nouit, nec enim potest: homo enim<br />

est, non <strong>de</strong>us. Et forte dum spectat, plus laborat se<strong>de</strong>ndo, quam ille luctando.<br />

Nam <strong>de</strong>us, quando spectat certatores suos, aduocat eos inuocatus.<br />

Nam eius athletae uox est in psalmo: Si dicebam, Motus est pes meus,<br />

misericordia tua, domine, adiuuabat me (Ps 93,18). Non ergo simus pigri,<br />

fratres mei, petamus, quaeramus, pulsemus. Omnis enim qui petit accipit,<br />

et quaerens inueniet, et pulsanti aperietur (Mt 7,8).

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!