Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
84 Sermón 343<br />
con frecuencia, las per<strong>de</strong>mos aun en vida, y que no raramente,<br />
<strong>de</strong>spués <strong>de</strong> nuestra muerte, las poseen aquellos a quienes odiamos;<br />
si por estos bienes —si es que hay que llamar bienes a<br />
estas cosas que no nos hacen buenos— los hombres pa<strong>de</strong>cen<br />
con ánimo sereno tantos males, ¿por qué son perezosos en sufrirlos<br />
por la fe? ¿Por qué son tímidos para sufrirlos por el<br />
tesoro celeste, por aquellas riquezas que ni siquiera los naufragios<br />
pue<strong>de</strong>n quitarnos? En efecto, el náufrago justo, aunque<br />
salga <strong>de</strong>snudo, sale rico.<br />
<strong>10</strong>. De estas riquezas estaba lleno el santo Job. Todo lo<br />
había perdido <strong>de</strong> un golpe, sin que quedase en su casa nada<br />
<strong>de</strong> lo que antes le hacía parecer rico. De repente se convierte<br />
en mendigo, se ve entre el estiércol, lleno <strong>de</strong> gusanos <strong>de</strong> la<br />
cabeza hasta los pies. ¿Qué más miserable que esta miseria?<br />
¿Qué más feliz que la felicidad interior? Había perdido todo<br />
lo que le había otorgado el Señor, pero tenía a quien se lo<br />
había dado todo, a Dios. Desnudo, dijo, salí <strong>de</strong>l seno <strong>de</strong> mi<br />
madre, <strong>de</strong>snudo volveré a la tierra. El Señor me lo dio, el<br />
Señor me lo quitó. Como plugo al Señor, así sucedió. Alabado<br />
sea el nombre <strong>de</strong>l Señor. ¿Es cierto que es pobre? ¿Es cierto<br />
que no tiene nada? Si nada le queda, ¿<strong>de</strong> qué tesoro saca<br />
estas piedras preciosas <strong>de</strong> la alabanza a Dios? Luego el tentador<br />
llegó hasta su carne. Tras haberle quitado todo, le <strong>de</strong>jó<br />
a la mujer para que lo tentase. Le <strong>de</strong>jó a Eva, pero él no era<br />
Adán. ¿Y cómo fue hallado entonces? ¿Cómo respondió a su<br />
mujer, que le sugería que blasfemase? Has hablado, le dijo,<br />
saepe amittuntur cum uiuimus, saepe post mortem nostram ab eis quos<br />
odimus possi<strong>de</strong>ntur; si pro his bonis —si tamen dicenda sunt bona,<br />
quae non faciunt bonos— tanta mala homines aequo animo patiuntur,<br />
pro fi<strong>de</strong> quare pigri sunt? pro thesauro caelesti quare timidi sunt, pro<br />
illis diuitiis, quas nec naufragia nobis possunt auferre? Iustus enim naufragus<br />
euadit diues et nudus.<br />
<strong>10</strong>. His diuitiis plenus erat sanctus Iob. Omnia uno ictu perierant,<br />
nihil in domo eius remanserat, quibus paulo ante opulentus ui<strong>de</strong>batur.<br />
Súbito mendicus, in stercore a capite usque ad pe<strong>de</strong>s uermibus scatens.<br />
Quid ista miseria miserius? Quid interiore felicítate felicius? Perdi<strong>de</strong>rat<br />
omnia illa quae <strong>de</strong><strong>de</strong>rat <strong>de</strong>us, sed habebat ipsum, qui <strong>de</strong><strong>de</strong>rat omnia,<br />
<strong>de</strong>um. Nudus, inquit, exiui <strong>de</strong> útero matris meae, nudus reuertar in<br />
terram. Dominus <strong>de</strong>dit, dominus abstulit. Sicut domino placuit, ita factum<br />
est. Sit nomen domini benedictum (Iob 1,21). Certe pauper est?<br />
Certe nihil habet? Si nihil remanet, <strong>de</strong> quo thesauro gemmae istae laudis<br />
<strong>de</strong>i proferebantur? Postea usque ad carnem tentator accésit. Ómnibus<br />
sublatis, tentatricem mulierem reliquit (cf. ib., 2,7.9). Euam dimisit, sed<br />
Adam ille non fuit. Et ibi qualis inventus est? Quomodo respondit<br />
uxori blasphemiam suggerenti? Locuta es, inquit, tamquam una ex insi-<br />
Susana y José, mo<strong>de</strong>los <strong>de</strong> castidad 85<br />
como una mujer necia. Si hemos recibido los bienes <strong>de</strong> la mano<br />
<strong>de</strong> Dios, ¿por qué no hemos <strong>de</strong> tolerar los males? ¡Oh varón<br />
podrido e íntegro, feo y hermoso, herido y sano a la vez! ¡Oh<br />
varón sentado en el estiércol y reinando en el cielo! Si lo<br />
amamos, imitémosle; para imitarle, esforcémonos, y si <strong>de</strong>sfallecemos<br />
en la tarea, imploremos auxilio. Quien instituyó el<br />
combate, ayuda al combatiente. En efecto, Dios no te contempla,<br />
cuando luchas, <strong>de</strong>l mismo modo que el pueblo al auriga;<br />
la masa sabe gritar, pero no ayudar. Cuando combates, Dios<br />
no te contempla como el institutor <strong>de</strong> los juegos al atleta;<br />
tiene preparada la corona <strong>de</strong> heno, pero no sabe ni pue<strong>de</strong><br />
aportar ayuda a quien está en apuros; en efecto, es un hombre,<br />
no Dios. Y quizá, en su condición <strong>de</strong> espectador, se fatiga<br />
él más estando sentado que el otro en la refriega. Dios, en<br />
cambio, cuando se convierte en espectador <strong>de</strong> sus combatientes,<br />
si le invocan, los llama a sí. Voz <strong>de</strong> un atleta suyo es lo<br />
dicho en el salmo: Si <strong>de</strong>cía: «Mi pie se ha movido», tu misericordia,<br />
Señor, me ayudaba. No seamos perezosos, pues, hermanos;<br />
pidamos, busquemos, llamemos, pues todo el que pi<strong>de</strong><br />
recibe, el que busca hallará y al que llame se le abrirá.<br />
pientibus mulieribus. Si bona suscepimus <strong>de</strong> manu domini, mala cur non<br />
toleramus? (ib., <strong>10</strong>). O uirum putrem et integrum! O foedum et pulchrum!<br />
O uulneratum et sanum! O in stercore se<strong>de</strong>ntem, et in cáelo<br />
regnantem! Si amamus, imitemur. Ut imitemur, laboremus. Et si in labore<br />
sub<strong>de</strong>ficimus, adiutorium imploremus. Adiuuat certantem, qui certamen<br />
indixit. Non enim sic te <strong>de</strong>us spectat certantem, ut populus<br />
aurigam: clamare nouit, adiuuare [38] non nouit. Non sic te <strong>de</strong>us spectat<br />
certantem, ut agonetheta spectat athletam: coronam feneam parat,<br />
uires subministrare laboranti non nouit, nec enim potest: homo enim<br />
est, non <strong>de</strong>us. Et forte dum spectat, plus laborat se<strong>de</strong>ndo, quam ille luctando.<br />
Nam <strong>de</strong>us, quando spectat certatores suos, aduocat eos inuocatus.<br />
Nam eius athletae uox est in psalmo: Si dicebam, Motus est pes meus,<br />
misericordia tua, domine, adiuuabat me (Ps 93,18). Non ergo simus pigri,<br />
fratres mei, petamus, quaeramus, pulsemus. Omnis enim qui petit accipit,<br />
et quaerens inueniet, et pulsanti aperietur (Mt 7,8).