Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
296 Sermón 359<br />
la herencia. Y ¿qué le respondió el Señor? ¡Oh hombre!<br />
¿Quién me ha constituido a mí divisor <strong>de</strong> vuestra herencia?<br />
El Señor lo rechazó, no le concedió lo que le pedía, no le concedió<br />
el beneficio gratuito. ¿Qué tenía <strong>de</strong> gran<strong>de</strong> para él?<br />
¿Qué perdía con ello? ¿Qué le costaba el concedérselo? Pero<br />
no se lo concedió. ¿Dón<strong>de</strong> queda aquello: Da a todo el que<br />
te pi<strong>de</strong>? Este precepto no lo cumplió quien nos dio ejemplo<br />
<strong>de</strong> vida. ¿Cómo hemos <strong>de</strong> cumplirlo nosotros? O ¿cómo daremos<br />
lo que nos cuesta si no conce<strong>de</strong>mos un favor que nada<br />
nos cuesta, que no exige que <strong>de</strong>mos nada y por el que no per<strong>de</strong>mos<br />
nada? No lo concedió el Señor, mas no por eso no dio<br />
nada. Le negó lo menos y le dio lo más. Dijo claramente:<br />
Da a todo el que te pi<strong>de</strong>; él lo dijo. ¿Qué hacer si alguien te<br />
pi<strong>de</strong> no digo ya lo que es inútil dar, sino lo que es torpe?<br />
¿Qué si te pi<strong>de</strong> una mujer lo que pidió aquella mujer a José?<br />
¿Qué si un varón te pi<strong>de</strong> lo que aquellos ancianos mentirosos<br />
pidieron a Susana? ¿También en estos casos hay que ser fieles<br />
a aquel precepto general: Da a todo el que te pida? En ningún<br />
modo. ¿Obraremos entonces en contra <strong>de</strong>l precepto <strong>de</strong>l<br />
Señor? Al contrario, obremos <strong>de</strong> acuerdo con él, neguemos las<br />
cosas malas a quienes nos las pi<strong>de</strong>n y no obraremos contra él.<br />
Se ha dicho en efecto: Da a todo el que te pi<strong>de</strong>; pero no se<br />
dijo: «Da cualquier cosa a quien te la pida». Da a todo el que<br />
te pi<strong>de</strong>, da sin reparos; aunque no sea lo que él te pida, tú<br />
dale algo. Si te pi<strong>de</strong> algo malo, dale un bien. Eso hizo José.<br />
No concedió a aquella mujer impúdica lo que le pedía, pero<br />
ille quid dixit? O homo, quis me constituit divisorem hereditatis ínter<br />
vos? (ib., 14). Repulit Dominus, non <strong>de</strong>dit quod petebatur, non concessit<br />
gratuitum beneficium. Quid magnum erat? Quid in<strong>de</strong> pet<strong>de</strong>bat?<br />
Quid ín eo beneficio saltem laborabat? Non <strong>de</strong>dit. Ubi est: Omni petenti<br />
te, da (Le 6,30)? Non hoc egit ille, qui nobis vivendi praebuit<br />
exemplum. Quomodo nos id facturi sumus? Aut quomodo dabimus quod<br />
impendimus, si non damus beneficium ubi nihil impendimus, ubi nihil<br />
erogamus, ubi nihil amittimus? Non <strong>de</strong>dit Dominus hoc, nec tamen nihil<br />
<strong>de</strong>dit. Minus negavit, sed quod plus est donavit. Dixit manifesté, dixit:<br />
Omni petenti te, da. Quid, si aliquis petat a te, non dico quod inutile<br />
est daré, sed quod turpe est daré? Quid, si petat mulier aliqua, quod<br />
petiit mulier a Ioseph? Quid, si petat vir aliquis, quod falsi séniores<br />
a Susanna petierunt? Etiam hic sequenda est illa tanquam generalis<br />
sententia: Omni petenti te, da? Absit. Faciemus ergo hic contra praeceptum<br />
Domini? Immo faciamus secundum praeceptum Domini, et mala<br />
petentibus non <strong>de</strong>mus, nec contra istam sententiam faciemus. Dictum<br />
est enim: Omni petenti te, da. Non est dictum: Omnia petenti te da.<br />
Omni petenti te, da (ib., 6,30): prorsus da; etsi non quod petit, tu<br />
tamen aliquid da: malum petit, tu bona da. Fecit hoc Ioseph. Non <strong>de</strong>dit<br />
quod petebat mulier impúdica; et <strong>de</strong>dit tamen quod audire <strong>de</strong>beret, ne<br />
hucha y paz con los donatistas 297<br />
le dio, en cambio, lo que a ella le convenía escuchar: que no<br />
fuera impúdica, <strong>de</strong> lo cual él le daba ejemplo. No cayó en la<br />
fosa <strong>de</strong> la concupiscencia y le dio el consejo <strong>de</strong> la castidad.<br />
Así le respondió: Lejos <strong>de</strong> mí hacer esto a mi señor; no mancharé<br />
el lecho <strong>de</strong> quien me confió la custodia <strong>de</strong> toda tu casa.<br />
Si un siervo comprado con metal guardó tal fi<strong>de</strong>lidad a su señor,<br />
¡cuál no <strong>de</strong>berá guardar la mujer a su marido! He ahí<br />
su amonestación. Yo, que soy siervo, no haré tal cosa a mi<br />
señor; tú, su esposa, ¿vas a hacerlo a tu marido? También<br />
Susana les dio algo; no los <strong>de</strong>jó marchar vacíos, si ellos hubieran<br />
querido llenarse <strong>de</strong>l consejo <strong>de</strong> la pureza. No sólo no<br />
les dio su consentimiento; tampoco calló el porqué no consintió:<br />
Si os doy mi asentimiento, dijo, perezco ante Dios;<br />
pero, si no os lo doy, pereceré entre vuestras manos; mejor<br />
es para mí el caer en vuestras manos que perecer ante Dios.<br />
¿Qué significa: Mejor es caer en vuestras manos que perecer<br />
ante Dios? Vosotros que tales cosas reclamáis <strong>de</strong> mí habéis<br />
perecido ante Dios. Ajustaos, pues, a esta norma: dad cuando<br />
os pidan, aunque no sea lo que os pi<strong>de</strong>n. Eso hizo el Señor.<br />
Alguien le pidió algo. ¿Qué? El reparto <strong>de</strong> la herencia. El Señor<br />
le dio algo. ¿Qué? La <strong>de</strong>strucción <strong>de</strong> la avaricia. ¿Qué<br />
le pidió? ¿Qué recibió? Di a mi hermano que reparta la herencia<br />
conmigo. Di, ¡oh hombre!, quién me constituyó a mí<br />
divisor <strong>de</strong> vuestra herencia. Vero yo os digo. ¿Qué? Guardaos<br />
<strong>de</strong> toda avaricia. Y voy a <strong>de</strong>ciros el porqué. Quizá pidas la<br />
mitad <strong>de</strong> la herencia para enriquecerte. Escucha: Las tierras<br />
impúdica esset exemplo suo: et ipse non incidit in foveam libidinis, et<br />
<strong>de</strong>dit consilium castitatis. Hoc enim respondit: Absit a me, ne hoc<br />
faciam domino meo, ne polluam torum eius qui credidit mihi omnia in<br />
domo sua (Gen 39). Si servus aere emptus hanc fi<strong>de</strong>m servavit domino,<br />
qualem <strong>de</strong>bet coniux servare marito? Hoc erat admonere. Ego servus<br />
hoc non faciam domino meo: tu coniux <strong>de</strong>bes hoc faceré marito tuo?<br />
Dedit et Susanna, nec dimisit eos inanes, si implen vellent consilio<br />
pudicitiae. Non solum enim non consensit; sed et non tacuit quare<br />
non consensit. Si consentio, inquit, vobis, pereo Deo; si non consentio,<br />
non effugio manus vestras: melius autem est in manus vestras inci<strong>de</strong>re,<br />
quam Deo perire (Dan 13,22-23). Quid est autem: Melius est in manus<br />
w [1593] stras inci<strong>de</strong>re, quam Deo perire? Vos Deo peristis, qui talia<br />
quaeritis. Ergo hanc regulam tenete. Date quando petimini, etsi non<br />
hoc quod petimini. Hoc fecit Dominus. Petebat ille, quid? Divisionem<br />
hereditatis. Dedit Dominus, quid? Peremptionem cupiditatis. Quid petebat?<br />
quid accepit? Dic fratri meo, ut dividat mecum hereditatem. Dic,<br />
homo, quis me constituit divisorem hereditatis ínter vos? Ego autem<br />
dico vobis, quid? Cávete ab omni cupiditate (Le 12,13-15). Et dico<br />
quare. Forte enim dimidium hereditatis ad hoc petis, ut ditescas. Audi:<br />
Hominis cuiusdam divitis successit regio (ib., 16); successus magnos