You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
320<br />
Sermón 359 A<br />
ros no le faltó <strong>de</strong>cisión. Ya sé, dijo, lo que he <strong>de</strong> hacer.<br />
Reunió a los <strong>de</strong>udores <strong>de</strong> su amo y les presentó los contratos<br />
firmados. —Di tú, ¿cuál es tu <strong>de</strong>uda? El respon<strong>de</strong>: —Cien<br />
medidas <strong>de</strong> aceite. —Siéntate rápidamente y pon cincuenta.<br />
Toma tu garantía. Y al otro: —Tú, ¿cuánto <strong>de</strong>bes? —Cien<br />
medidas <strong>de</strong> trigo. —Siéntate y pon <strong>de</strong> prisa ochenta. Toma tu<br />
contrato. Así había reflexionado: cuando mi amo me expulse<br />
<strong>de</strong> la administración, ellos me recibirán, y la necesidad no me<br />
obligará ni a cavar ni a mendigar.<br />
<strong>10</strong>. ¿Por qué propuso Jesucristo el Señor esta parábola?<br />
No le agradó aquel siervo fraudulento; <strong>de</strong>fraudó a su amo y<br />
sustrajo cosas, y no <strong>de</strong> las suyas. A<strong>de</strong>más le hurtó a escondidas,<br />
le causó daños para prepararse un lugar <strong>de</strong> <strong>de</strong>scanso y<br />
tranquilidad para cuando tuviera que abandonar la administración.<br />
¿Por qué propuso el Señor esta parábola? No porque el<br />
siervo aquel hubiera cometido un frau<strong>de</strong>, sino porque fue previsor<br />
para el futuro, para que se avergüence el cristiano que<br />
carece <strong>de</strong> <strong>de</strong>terminación al ver alabado hasta el ingenio <strong>de</strong> un<br />
fraudulento. En efecto, así continuó: Ved que los hijos <strong>de</strong> las<br />
tinieblas son más sagaces que los hijos <strong>de</strong> la luz. Cometen frau<strong>de</strong>s<br />
mirando por su futuro. ¿Mirando a qué vida tomó precauciones<br />
aquel mayordomo? A aquella vida <strong>de</strong> la que tendría<br />
que salir cuando se lo mandasen. El se preocupó por la vida<br />
que tiene un fin, y ¿no te preocupas tú por la eterna? Así,<br />
pues, no améis el frau<strong>de</strong>, sino lo que dice: Haceos amigos;<br />
haceos amigos con la «mammona» <strong>de</strong> la iniquidad.<br />
<strong>de</strong>fuit. Inveni, inquit, quod faciam (ib., 4). Conuenit <strong>de</strong>bitares domini<br />
sui, protulit chirographa: dic tu, quantum <strong>de</strong>bes? At ille: Centum batos<br />
olei. Se<strong>de</strong> cito, fac quinquaginta. Totte cautionem tuam. Et alten: tu,<br />
quantum <strong>de</strong>bes? Centum coros tritici. Se<strong>de</strong>, fac cito octoginta. Tolle<br />
chirographum tuum (ib., 5-7). Hoc dixit: Cum me <strong>de</strong> actu eiecerit<br />
dominus meus, recipient me illi, et nec fo<strong>de</strong>re me coget egestas, nec<br />
mendicare.<br />
<strong>10</strong>. Dominus Iesus Christus quare istam similitudinem proposuit?<br />
Non enim fraudator seruus illi placuit; frau<strong>de</strong>m fecit domino suo; tulit<br />
nec <strong>de</strong> suo fecit. Insuper et subripuit, domino suo damnum intulit ut sibi<br />
post actum praeparet quietis et securitatis locum. Quare hoc dominus<br />
proposuit? Non quia seruus ille frau<strong>de</strong>m fecit, sed quia in posterum<br />
praeuidit, ut erubescat christianus cui <strong>de</strong>est consilium, si laudatur et<br />
fraudatoris ingenium. Namque sic addidit: Ecce filii saeculi huius pru<strong>de</strong>ntiores<br />
sunt filiis lucís (ib., 8). Frau<strong>de</strong>s faciunt ut sibi in posterum<br />
consulant. In qua enim uita sibi consuluit ille uillicus? De qua erat obtemperando<br />
migraturus. Consuluit ille in uitam finiendam, tu non cónsules<br />
propter aeternam? Nolite ergo frau<strong>de</strong>m amare, sed, ait, facite vobis<br />
amicos, <strong>de</strong> mamona iniquitatis facite amicos (ib., 9).<br />
La paciencia y la parábola <strong>de</strong>l administrador infiel 321<br />
11. Mammona es el nombre hebreo <strong>de</strong> las riquezas; por<br />
eso en púnico se las llama mamón. ¿Qué hemos <strong>de</strong> hacer, pues?<br />
¿Lo que mandó el Señor? Haceos amigos con la «mammona»<br />
<strong>de</strong> iniquidad, para que también ellos os reciban en los tabernáculos<br />
eternos cuando comencéis a <strong>de</strong>sfallecer. Es fácil <strong>de</strong><br />
enten<strong>de</strong>r <strong>de</strong> estas palabras que hay que hacer limosnas, que<br />
hay que dar a los necesitados, puesto que en ellos es Cristo<br />
quien recibe. El mismo dijo: Cuando lo hicisteis con uno <strong>de</strong><br />
estos mis pequeños, conmigo lo hicisteis. En otro lugar dijo<br />
también: Quien dé a uno <strong>de</strong> mis discípulos un vaso <strong>de</strong> agua<br />
fría sólo por ser discípulo, en verdad os digo que no per<strong>de</strong>rá<br />
su recompensa. Compren<strong>de</strong>mos que hay que dar limosnas, y<br />
no hay que per<strong>de</strong>r mucho tiempo en elegir a quién se las hemos<br />
<strong>de</strong> dar, puesto que no po<strong>de</strong>mos examinar los corazones.<br />
Cuando las das a todos, entonces las darás a los pocos que son<br />
dignos <strong>de</strong> ellas.. Eres hospitalario; ofreces tu casa a los peregrinos;<br />
admite también al que no lo merece, para no excluir<br />
al que lo merece. No pue<strong>de</strong>s juzgar ni examinar los corazones.<br />
Aunque hasta en el caso que pudieras <strong>de</strong>cir: «Es malo, no es<br />
bueno», yo añado: aún es tu enemigo. Si tu enemigo tiene<br />
hambre, dale <strong>de</strong> comer. Si hay que hacer el bien hasta al enemigo,<br />
¡cuánto más al <strong>de</strong>sconocido, que, aunque sea malo, no<br />
es, sin embargo, tu enemigo! En aquellas palabras vemos indicado<br />
esto, porque quienes así obran se adquieren amigos que<br />
los reciban en los tabernáculos eternos una vez que sean expulsados<br />
<strong>de</strong> esta administración. En efecto, todos somos malí.<br />
Mamona diuitiae dicuntur nomine hebraeo, un<strong>de</strong> et punice mamón<br />
lucrum dicitur. Quid ergo facimus? Quid iussít dominus? Facite<br />
vobis amicos <strong>de</strong> mamona iniquitatis ut et ipsi, cum <strong>de</strong>ficere coeperitis,<br />
recipiant vos in [766] aeterna tabernacúla (ib., 9). Facile est qui<strong>de</strong>m intellegere<br />
eleemosynas esse faciendas, tríbuendum esse egentibus, quia (266)<br />
in eis Christus accipit. Hoc ipse dixit: Quando uni ex minimis meis fecistis,<br />
mihi fecistis (Mt 25,40). ítem alio loco dixit: Quicumque uni ex<br />
discipulis meis <strong>de</strong><strong>de</strong>rit calicem aquae frigidae tantum in nomine discipuli,<br />
amen dico vobis, non per<strong>de</strong>t merce<strong>de</strong>m suam (ib., <strong>10</strong>,42). Intellegimus<br />
faciendas esse eleemosynas, nec multum eligendos cum quibus faciamus,<br />
quia corda discutere non possumus. Quando facis cum ómnibus, tune<br />
peruenies ad paucos qui digni sunt. Hospitalis es, domum tuam praeparas<br />
peregrinis: admittatur et indignus, ne excludatur dignus. Cordis<br />
enim iu<strong>de</strong>x et discussor esse non potes. Quamquam, et si possis: Malus<br />
est, bonus non est, addo: Adhuc inimicus tuus est. Si esurierit inimicus<br />
tuus ciba illum (Rom 12,20). Si et cum inimico benefaciendum est, quanto<br />
rnagis cum ignoto, quia etsi malus est, non est tamen inimicus. Intellegimus<br />
ista, quoniam qui ista faciunt comparant sibi amicos qui illos<br />
recipiant in tabernacúla aeterna cum ab isto actu exclusi fuerint. Omnes<br />
enim uillici sumus et aliquid nobis in hac uita commissum est agendum