Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
348 Sermón 361<br />
Despierta, pues, tu fe, y a quien te diga: «Sólo Cristo pudo<br />
resucitar, nosotros no po<strong>de</strong>mos», respón<strong>de</strong>le y dile: «Cristo<br />
pudo porque era Dios, él resucitó porque era Dios. Porque<br />
era Dios, es <strong>de</strong>cir, porque era omnipotente; y si es omnipotente,<br />
¿por qué voy a per<strong>de</strong>r la esperanza <strong>de</strong> que pueda en mí<br />
también lo que mostró en sí por causa mía?» Luego pregunto<br />
<strong>de</strong> dón<strong>de</strong> resucitó Cristo. El respon<strong>de</strong>rá: «De entre los muertos».<br />
Sigo preguntando por qué murió. ¿Es que Dios pue<strong>de</strong><br />
morir acaso? ¿Pudo morir aquella divinidad, es <strong>de</strong>cir, la Palabra<br />
igual al Padre, el arte <strong>de</strong>l artífice todopo<strong>de</strong>roso por quien<br />
fueron hechas todas las cosas; la sabiduría inmutable, que permanece<br />
en sí misma y todo lo renueva, que se extien<strong>de</strong> po<strong>de</strong>rosa<br />
<strong>de</strong> un confín al otro y dispone todo con suavidad?<br />
«No», dice. Y, sin embargo, Cristo murió. ¿Cómo pudo morir?<br />
Porque no juzgó una rapiña el ser igual a Dios, sino que<br />
se anonadó a sí mismo, tomando la forma <strong>de</strong> siervo. Pero<br />
¿qué dijo con anterioridad? Quien existiendo en la forma <strong>de</strong><br />
Dios. Esa forma <strong>de</strong> Dios, ¿la había recibido o era natural en<br />
él? El Apóstol distingue bien. Al hablar <strong>de</strong> la forma <strong>de</strong> Dios,<br />
emplea el verbo ser; mientras que, cuando se refiere a la<br />
forma <strong>de</strong> siervo, usa recibir. Por consiguiente, Cristo era<br />
una cosa y recibió otra, para ser una sola cosa con la otra.<br />
En la forma <strong>de</strong> Dios era igual a Dios, como dice el evangelista<br />
pescador: En el principio existía la Palabra, y la Palabra<br />
estaba junto a Dios, y la Palabra era Dios; es <strong>de</strong>cir: Quien,<br />
existiendo en la forma <strong>de</strong> Dios, no consi<strong>de</strong>ró una rapiña el ser<br />
centi: Christus solus potuit, nos non possumus: respon<strong>de</strong> et dic: I<strong>de</strong>o<br />
Christus potuit, quia Deus; ille utique, quia Deus. Si quia Deus, quia<br />
omnipotens; si quia omnipotens, cur <strong>de</strong>sperabo quod poterit et in me,<br />
quod <strong>de</strong>monstravit in se propter me? Dein<strong>de</strong> quaero un<strong>de</strong> resurrexit<br />
Christus. Respon<strong>de</strong>bit: A mortuis. Quaero quare mortuus sit. Numquid<br />
enim Deus mori potest? Illa etiam divinitas Verbum aequale Patti, ars<br />
omnipotentis artificis, per quem facta sunt omnia, incommutabilis sapientia,<br />
in se ipsa manens, innovans omnia (cf. Sap 7,27), attingens a fine<br />
usque ad finem fortiter et disponens omnia suaviter (ib., 8,1), mori<br />
potuit? Non, inquit. Et tamen Christus mortuus est. Un<strong>de</strong> mortuus est?<br />
Vi<strong>de</strong>licet quod non rapinam arbitratus est esse aequalh Deo, sed semetipsum<br />
exinanivit, formam serví accipiens. Ante autem quid ait? Qui<br />
cutn in forma ~Dei esset (Phil 2,6 et 7). Formam Dei ac[1608]ceperat,<br />
an in ea naturaliter erat? Distinguit Apostolus. Cum formam Dei diceret,<br />
esset dixit: cum formam serví nominaret, accipiens dixit. Christus ergo<br />
erat aliquid, accepit aliquid, ut cum illo unum esset quod acceperat. In<br />
forma Dei erat aequalis Deo, sicut evangelista ille piscator loquitur:<br />
Verbum erat in principio, et Verbum apud Deum, et Deus erat Verbum<br />
(lo 1,1); hoc est: Cum in forma Dei esset, non rapinam arbitratus est<br />
La resurrección <strong>de</strong> los muertos 349<br />
igual a Dios. Se da la rapiña cuando se usurpa <strong>de</strong> forma ilícita<br />
lo que no es connatural a uno. El ángel usurpó la igualdad con<br />
Dios: cayó y se convirtió en diablo; el hombre usurpó la<br />
igualdad con Dios: cayó y se convirtió en mortal. Cristo, en<br />
cambio, que nació siendo igual, puesto que no nació en el<br />
tiempo, sino como hijo sempiterno <strong>de</strong>l sempiterno Padre, nacido<br />
<strong>de</strong>s<strong>de</strong> siempre, él, por quien fueron hechas todas las cosas,<br />
existía en la forma <strong>de</strong> Dios. Mas para ser mediador entre<br />
Dios y los hombres, entre el justo y los injustos, entre el inmortal<br />
y los mortales, asumió algo <strong>de</strong> los injustos y mortales,<br />
conservando algo en común con el justo e inmortal. En común<br />
con el justo e inmortal conservó la justicia; <strong>de</strong> los injustos y<br />
mortales asumió la mortalidad, poniéndose en medio como reconciliador,<br />
<strong>de</strong>rribando el muro <strong>de</strong> nuestros pecados. Por eso<br />
su pueblo le canta: Y en mi Dios atravesaré el muro, <strong>de</strong>volviendo<br />
a Dios lo que los pecados le habían enajenado y rescatando<br />
con su sangre lo que el diablo poseía; murió por nosotros<br />
y por nosotros resucitó. Llevó nuestros pecados, no<br />
adhiriéndose a ellos, sino cargando con ellos, <strong>de</strong>l mismo modo<br />
que Jacob llevó la piel <strong>de</strong> cabrito para aparentar como hirsuto<br />
ante el padre, que le iba a ben<strong>de</strong>cir. Esaú, que era malo, tenía<br />
pelos propios; el bueno <strong>de</strong> Jacob, en cambio, cargaba con los<br />
ajenos. Los hombres mortales tienen adheridos a sí los pecados,<br />
pero no aquel que había dicho: Tengo po<strong>de</strong>r para entregar<br />
mi alma y po<strong>de</strong>r para recuperarla <strong>de</strong> nuevo. En consecuencia,<br />
la muerte <strong>de</strong> nuestro Señor fue una señal <strong>de</strong> que<br />
esse aequalis Deo. Quod enim non naturaliter inest, sed usurpatur illicite,<br />
rapiña est. Aequalitatem Dei usurpavit ángelus, et cecidit, et factus<br />
est diabolus: aequalitatem Dei usurpavit homo, et cecidit, et factus est<br />
mortalis. Hic autem, qui natus est aequalis, quia non natus ex tempore,<br />
sed sempiterno Patri sempiternus Filius, semper natus, per quem facta<br />
sunt omnia, in forma Dei erat. Ut autem mediator esset inter Deum et<br />
nomines, inter iustum et iniustos, inter immortalem et mortales, assumpsit<br />
aliquid ab iniustis et mortalibus, servans aliquid cum iusto et<br />
immortali. Cum iusto enim et immortali servans iustitiam, ab iniustis et<br />
mortalibus assumens mortalitatem, factus in medio reconciliator, <strong>de</strong>iciens<br />
murum peccatorum nostrorum; un<strong>de</strong> illi canitur a populo suo: Et in<br />
Deo meo transgrediar murum (Ps 17,30); red<strong>de</strong>ns Deo quod peccata<br />
abalienaverant, redimens suo sanguine quod diabolus possi<strong>de</strong>bat; mortuus<br />
est pro nobis, et resurrexit pro nobis. Portavit peccata nostra, non<br />
illis inhaerens, sed ea sustinens: sicut Iacob portavit pelles haedorum, ut<br />
pilosus patri benedicenti vi<strong>de</strong>retur (cf. Gen 27,16). Esau malus pilos<br />
proprios habebat, Iacob autem bonus alíenos portabat. Mortalibus quippe<br />
hominibus neccata inhaerent. Non autem inhaerebant illi qui dixerat:<br />
Potestatem babeo ponendi animam meam, et potestatem babeo iterum<br />
sumendi eam (lo <strong>10</strong>,18).<br />
CAPUT XVII.—Mors ergo in Domino nostro signum fuit alienorum