You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
44 Sermón 341<br />
y la vida era la luz <strong>de</strong> los hombres, y la luz brilla en las tinieblas,<br />
y las tinieblas no la acogieron. Palabras estas que causan<br />
admiración y estupor y que hay que abrazar antes incluso <strong>de</strong><br />
compren<strong>de</strong>rlas. Si se presenta a vuestra boca cualquier alimento,<br />
uno recibe una parte <strong>de</strong> él y otro otra: a todos llega el<br />
mismo alimento, pero no a todos el alimento entero. De idéntica<br />
manera se presentan ahora a vuestros oídos mis palabras<br />
a modo <strong>de</strong> alimento y bebida, pero este alimento y bebida llega<br />
a todos íntegramente. ¿O es que, cuando hablo, uno se queda<br />
con una sílaba y otro con otra? ¿O uno con una palabra y otro<br />
con otra? Si así fuera, tendría que <strong>de</strong>cir tantas palabras cuantos<br />
hombres estoy viendo, para que a cada uno le llegue, al menos,<br />
una. Ciertamente es muy probable que diga más palabras que<br />
hombres veo; pero todas llegan a todos. La palabra, pues, <strong>de</strong>l<br />
hombre no se divi<strong>de</strong> en sílabas para que todos la escuchen;<br />
¿y va a haber que dividir en pedazos la Palabra <strong>de</strong> Dios para<br />
que esté por doquier? ¿Acaso pensamos, hermanos, que estas<br />
palabras que suenan y pasan sufren alguna comparación con<br />
aquella Palabra que permanece inconmutablemente? ¿La he<br />
comparado yo al <strong>de</strong>cir lo anterior? No quise más que insinuaros<br />
<strong>de</strong> algún modo que lo que Dios muestra en las cosas corporales<br />
ha <strong>de</strong> serviros para creer lo que aún no veis a propósito<br />
<strong>de</strong> las palabras espirituales. Mas pasemos ya a cosas superiores,<br />
pues las palabras suenan y <strong>de</strong>saparecen. De entre las cosas<br />
espirituales, pensad en la justicia. Si piensan en la justicia uno<br />
en occi<strong>de</strong>nte y otro en oriente, ¿cómo se explica que tanto el<br />
in tilo vita erat; et vita erat lux hominum, et lux in tenebris lucet, et<br />
tenebrae eam non comprehen<strong>de</strong>runt [1494] (lo 1,1-5). Miranda et stupenda<br />
verba haec, et priusquam intellegantur, amplectenda sunt. Sí cibus<br />
apponeretur ori vestro, partem cibi alius illam acciperet, alius istam:<br />
ad omnes tamen perveniret unus cibus; sed non ad omnes totus cibus.<br />
Sic quasi quídam cibus et potus verborum nunc apponitur auribus<br />
vestris; et tamen totum ad omnes pervenit. An forte cum loquor, alius<br />
sibi tollit unam syllabam, alius alteram? aut alius unum verbum, alius<br />
alterum verbum? Si ita est, tot verba dicturus sum, quot homines vi<strong>de</strong>o,<br />
ut ad omnes perveniant vel verba síngula. Et facíle qui<strong>de</strong>m plura dico,<br />
quam hic sunt homines: sed omnia ad omnes perveniunt. Verbum ergo<br />
hominis non dividitur per syllabas, ut omnes audiant; et Verbum Dei<br />
per frusta conciditur, ut ubique sit? Numquid haec, fratres, sonantia<br />
atque transeuntia verba illi incommutabiliter permanenti Verbo ulla ex<br />
parte comparanda arbitramur? aut ego quia haec dixi, comparavi? Sed<br />
quoquo modo insinuare vobis volui, ut Deus quod exhibet in corporalibus<br />
rebus, valeat vobis ad cre<strong>de</strong>nda ea, quae nondum vi<strong>de</strong>tis <strong>de</strong> spiritualibus<br />
verbis. Sed iam ad meliora transeamus. Nam verba sonant, et<br />
abeunt. De spiritualibus cogitationibus iustitiam cogítate. Cogitans iustitiam<br />
constitutus in istis partibus occi<strong>de</strong>ntalibus, cogitans iustitiam consti-<br />
Jesucristo, hombre y Dios y jefe <strong>de</strong> la Iglesia 45<br />
uno como el otro piensen en ella en su totalidad y uno y otro<br />
la vean en su plenitud? En efecto, se comporta justamente<br />
quien ve la justicia y actúa <strong>de</strong> acuerdo con ella. La ve <strong>de</strong>ntro<br />
y actúa fuera. ¿Cómo la ve <strong>de</strong>ntro, si no dispone <strong>de</strong> nada para<br />
ello? Por el hecho <strong>de</strong> estar uno en un lugar, ¿no pue<strong>de</strong> llegar<br />
el pensamiento <strong>de</strong>l otro a ese mismo lugar? Luego, si tú que<br />
te hallas aquí ves con tu mente lo mismo que ve el otro tan<br />
alejado <strong>de</strong> ti, si resplan<strong>de</strong>ce para ti en su totalidad y en su totalidad<br />
resulta visible para él, puesto que las cosas divinas e incorpóreas<br />
están íntegras por doquier, cree que la Palabra está<br />
íntegra en el Padre e íntegra en el seno. Créelo <strong>de</strong> la Palabra<br />
<strong>de</strong> Dios, que es Dios cabe Dios.<br />
3. Pero escucha ya otra <strong>de</strong>nominación, otro modo <strong>de</strong> indicar<br />
a Cristo que utiliza la Escritura. Lo que acabo <strong>de</strong> <strong>de</strong>cir<br />
se refería al tiempo anterior a asumir la carne. Ahora, en cambio,<br />
escucha lo que, a su vez, proclama <strong>de</strong> la Escritura: La Palabra,<br />
dice, se hizo carne y habitó entre nosotros. En efecto,<br />
el que había dicho: En el principio existía la Palabra, y la Palabra<br />
estaba junto a Dios, y la Palabra era Dios; ella estaba<br />
al principio junto a Dios; todo se hizo por ella, y sin ella no<br />
se hizo nada, hubiese perdido el tiempo al anunciarnos la divinidad<br />
<strong>de</strong> la Palabra si hubiese callado su humanidad. Pues,<br />
para que yo pueda verla, ella colabora aquí conmigo; ella viene<br />
en socorro <strong>de</strong> mi <strong>de</strong>bilidad para purificarme y po<strong>de</strong>r contemplarla.<br />
Tomando la naturaleza humana <strong>de</strong> la misma naturaleza<br />
tutus in oriente, un<strong>de</strong> fit ut ille totam iustitiam cogitet, et Ule totam?<br />
et ille totam vi<strong>de</strong>at, et ille totam? Nam qui vi<strong>de</strong>t iustitiam, secundum<br />
quam gerat aliquid, ipse iuste gerit. Vi<strong>de</strong>t intus, agit foris. Un<strong>de</strong> vi<strong>de</strong>t<br />
intus, si nihil sibi praesto est? Quia ipse in parte positus est, ad eam<strong>de</strong>m<br />
partem non perveniet alteráis cogitado? Cum autem i<strong>de</strong>m vi<strong>de</strong>as mente<br />
tu hic positus, quod vi<strong>de</strong>t ille tara longe positus, et totum tibi luceat,<br />
totum Üli vi<strong>de</strong>atur; quia ea quae divina et incorpórea sunt, ubique sunt<br />
tota; cre<strong>de</strong> Verbum totum in Patre, totum in útero. Cre<strong>de</strong> enim hoc <strong>de</strong><br />
Verbo Dei, qui est Deus apud Deum.<br />
CAPUT III.—3. Alius modus quo Christus commendatur ut Deus<br />
et homo.—Sed audi iam aliam insinuationem, alium modum insinuandi<br />
Christum, quem Scriptura praedicat. Ea enim quae dixi, dicta sunt<br />
[1495] ante assumptam carnem. Nunc autem audi illud quod modo<br />
praedicat Scriptura: Verbum, inquit, caro factum est, et habitavit in<br />
nobis (lo 1,14). Nam qui dixerat: In principio erat Verbum, et Verbum<br />
erat apud Deum, et Deus erat Verbum; hoc erat in principio apud<br />
Deum: omnia per ipsum jacta sunt, et sine ipso factum est nihil; frustra<br />
nobis divinitatem Verbi praedicaret, si Verbi humanitatem taceret. Ut<br />
enim illud vi<strong>de</strong>am, hic mecum agitur; ut purget ad illud contemplandum,<br />
infirmitati meae ipse subvenit. Suscipiendo <strong>de</strong> natura humana<br />
ipsam naturam humanara, factus est homo. Venit cum iumento carnis ad