26.04.2013 Views

Obras completas de SAN AGUSTÍN - 10

Obras completas de SAN AGUSTÍN - 10

Obras completas de SAN AGUSTÍN - 10

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

44 Sermón 341<br />

y la vida era la luz <strong>de</strong> los hombres, y la luz brilla en las tinieblas,<br />

y las tinieblas no la acogieron. Palabras estas que causan<br />

admiración y estupor y que hay que abrazar antes incluso <strong>de</strong><br />

compren<strong>de</strong>rlas. Si se presenta a vuestra boca cualquier alimento,<br />

uno recibe una parte <strong>de</strong> él y otro otra: a todos llega el<br />

mismo alimento, pero no a todos el alimento entero. De idéntica<br />

manera se presentan ahora a vuestros oídos mis palabras<br />

a modo <strong>de</strong> alimento y bebida, pero este alimento y bebida llega<br />

a todos íntegramente. ¿O es que, cuando hablo, uno se queda<br />

con una sílaba y otro con otra? ¿O uno con una palabra y otro<br />

con otra? Si así fuera, tendría que <strong>de</strong>cir tantas palabras cuantos<br />

hombres estoy viendo, para que a cada uno le llegue, al menos,<br />

una. Ciertamente es muy probable que diga más palabras que<br />

hombres veo; pero todas llegan a todos. La palabra, pues, <strong>de</strong>l<br />

hombre no se divi<strong>de</strong> en sílabas para que todos la escuchen;<br />

¿y va a haber que dividir en pedazos la Palabra <strong>de</strong> Dios para<br />

que esté por doquier? ¿Acaso pensamos, hermanos, que estas<br />

palabras que suenan y pasan sufren alguna comparación con<br />

aquella Palabra que permanece inconmutablemente? ¿La he<br />

comparado yo al <strong>de</strong>cir lo anterior? No quise más que insinuaros<br />

<strong>de</strong> algún modo que lo que Dios muestra en las cosas corporales<br />

ha <strong>de</strong> serviros para creer lo que aún no veis a propósito<br />

<strong>de</strong> las palabras espirituales. Mas pasemos ya a cosas superiores,<br />

pues las palabras suenan y <strong>de</strong>saparecen. De entre las cosas<br />

espirituales, pensad en la justicia. Si piensan en la justicia uno<br />

en occi<strong>de</strong>nte y otro en oriente, ¿cómo se explica que tanto el<br />

in tilo vita erat; et vita erat lux hominum, et lux in tenebris lucet, et<br />

tenebrae eam non comprehen<strong>de</strong>runt [1494] (lo 1,1-5). Miranda et stupenda<br />

verba haec, et priusquam intellegantur, amplectenda sunt. Sí cibus<br />

apponeretur ori vestro, partem cibi alius illam acciperet, alius istam:<br />

ad omnes tamen perveniret unus cibus; sed non ad omnes totus cibus.<br />

Sic quasi quídam cibus et potus verborum nunc apponitur auribus<br />

vestris; et tamen totum ad omnes pervenit. An forte cum loquor, alius<br />

sibi tollit unam syllabam, alius alteram? aut alius unum verbum, alius<br />

alterum verbum? Si ita est, tot verba dicturus sum, quot homines vi<strong>de</strong>o,<br />

ut ad omnes perveniant vel verba síngula. Et facíle qui<strong>de</strong>m plura dico,<br />

quam hic sunt homines: sed omnia ad omnes perveniunt. Verbum ergo<br />

hominis non dividitur per syllabas, ut omnes audiant; et Verbum Dei<br />

per frusta conciditur, ut ubique sit? Numquid haec, fratres, sonantia<br />

atque transeuntia verba illi incommutabiliter permanenti Verbo ulla ex<br />

parte comparanda arbitramur? aut ego quia haec dixi, comparavi? Sed<br />

quoquo modo insinuare vobis volui, ut Deus quod exhibet in corporalibus<br />

rebus, valeat vobis ad cre<strong>de</strong>nda ea, quae nondum vi<strong>de</strong>tis <strong>de</strong> spiritualibus<br />

verbis. Sed iam ad meliora transeamus. Nam verba sonant, et<br />

abeunt. De spiritualibus cogitationibus iustitiam cogítate. Cogitans iustitiam<br />

constitutus in istis partibus occi<strong>de</strong>ntalibus, cogitans iustitiam consti-<br />

Jesucristo, hombre y Dios y jefe <strong>de</strong> la Iglesia 45<br />

uno como el otro piensen en ella en su totalidad y uno y otro<br />

la vean en su plenitud? En efecto, se comporta justamente<br />

quien ve la justicia y actúa <strong>de</strong> acuerdo con ella. La ve <strong>de</strong>ntro<br />

y actúa fuera. ¿Cómo la ve <strong>de</strong>ntro, si no dispone <strong>de</strong> nada para<br />

ello? Por el hecho <strong>de</strong> estar uno en un lugar, ¿no pue<strong>de</strong> llegar<br />

el pensamiento <strong>de</strong>l otro a ese mismo lugar? Luego, si tú que<br />

te hallas aquí ves con tu mente lo mismo que ve el otro tan<br />

alejado <strong>de</strong> ti, si resplan<strong>de</strong>ce para ti en su totalidad y en su totalidad<br />

resulta visible para él, puesto que las cosas divinas e incorpóreas<br />

están íntegras por doquier, cree que la Palabra está<br />

íntegra en el Padre e íntegra en el seno. Créelo <strong>de</strong> la Palabra<br />

<strong>de</strong> Dios, que es Dios cabe Dios.<br />

3. Pero escucha ya otra <strong>de</strong>nominación, otro modo <strong>de</strong> indicar<br />

a Cristo que utiliza la Escritura. Lo que acabo <strong>de</strong> <strong>de</strong>cir<br />

se refería al tiempo anterior a asumir la carne. Ahora, en cambio,<br />

escucha lo que, a su vez, proclama <strong>de</strong> la Escritura: La Palabra,<br />

dice, se hizo carne y habitó entre nosotros. En efecto,<br />

el que había dicho: En el principio existía la Palabra, y la Palabra<br />

estaba junto a Dios, y la Palabra era Dios; ella estaba<br />

al principio junto a Dios; todo se hizo por ella, y sin ella no<br />

se hizo nada, hubiese perdido el tiempo al anunciarnos la divinidad<br />

<strong>de</strong> la Palabra si hubiese callado su humanidad. Pues,<br />

para que yo pueda verla, ella colabora aquí conmigo; ella viene<br />

en socorro <strong>de</strong> mi <strong>de</strong>bilidad para purificarme y po<strong>de</strong>r contemplarla.<br />

Tomando la naturaleza humana <strong>de</strong> la misma naturaleza<br />

tutus in oriente, un<strong>de</strong> fit ut ille totam iustitiam cogitet, et Ule totam?<br />

et ille totam vi<strong>de</strong>at, et ille totam? Nam qui vi<strong>de</strong>t iustitiam, secundum<br />

quam gerat aliquid, ipse iuste gerit. Vi<strong>de</strong>t intus, agit foris. Un<strong>de</strong> vi<strong>de</strong>t<br />

intus, si nihil sibi praesto est? Quia ipse in parte positus est, ad eam<strong>de</strong>m<br />

partem non perveniet alteráis cogitado? Cum autem i<strong>de</strong>m vi<strong>de</strong>as mente<br />

tu hic positus, quod vi<strong>de</strong>t ille tara longe positus, et totum tibi luceat,<br />

totum Üli vi<strong>de</strong>atur; quia ea quae divina et incorpórea sunt, ubique sunt<br />

tota; cre<strong>de</strong> Verbum totum in Patre, totum in útero. Cre<strong>de</strong> enim hoc <strong>de</strong><br />

Verbo Dei, qui est Deus apud Deum.<br />

CAPUT III.—3. Alius modus quo Christus commendatur ut Deus<br />

et homo.—Sed audi iam aliam insinuationem, alium modum insinuandi<br />

Christum, quem Scriptura praedicat. Ea enim quae dixi, dicta sunt<br />

[1495] ante assumptam carnem. Nunc autem audi illud quod modo<br />

praedicat Scriptura: Verbum, inquit, caro factum est, et habitavit in<br />

nobis (lo 1,14). Nam qui dixerat: In principio erat Verbum, et Verbum<br />

erat apud Deum, et Deus erat Verbum; hoc erat in principio apud<br />

Deum: omnia per ipsum jacta sunt, et sine ipso factum est nihil; frustra<br />

nobis divinitatem Verbi praedicaret, si Verbi humanitatem taceret. Ut<br />

enim illud vi<strong>de</strong>am, hic mecum agitur; ut purget ad illud contemplandum,<br />

infirmitati meae ipse subvenit. Suscipiendo <strong>de</strong> natura humana<br />

ipsam naturam humanara, factus est homo. Venit cum iumento carnis ad

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!