You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
48 Sermón 341<br />
he <strong>de</strong>sposado con un solo varón para presentaros a Cristo como<br />
virgen casta. Y temo que la serpiente os engañe con su astucia,<br />
como engañó a Eva, y <strong>de</strong> esa manera también vuestros sentidos<br />
se corrompan y se alejen <strong>de</strong> la castidad, que radica en Cristo<br />
Jesús. Vuestros sentidos, dijo, es <strong>de</strong>cir, vuestras mentes. Y esta<br />
forma <strong>de</strong> hablar es más apropiada, pues se entien<strong>de</strong> por sentidos<br />
también los <strong>de</strong> este cuerpo: la vista, el oído, el olfato, el<br />
gusto y el tacto. El Apóstol temió que se corrompieran nuestras<br />
mentes don<strong>de</strong> se halla la virginidad <strong>de</strong> la fe. Ahora, ¡oh<br />
alma, ponte en marcha, conserva tu virginidad, que ha <strong>de</strong> ser<br />
fecundada luego en el abrazo <strong>de</strong> tu esposo. Cercad, pues, según<br />
está escrito, vuestros oídos con espinos.<br />
El problema arriano turbó a los hermanos débiles <strong>de</strong> la<br />
Iglesia; mas, con la misericordia <strong>de</strong>l Señor, triunfó la fe católica.<br />
No abandonó él a su Iglesia, y si temporalmente la llenó<br />
<strong>de</strong> turbación, fue para que continuamente le suplicara a él, por<br />
quien iba a ser cimentada sobre roca firme. La serpiente sigue<br />
susurrando aún y no calla. Con cierta promesa <strong>de</strong> ciencia, busca<br />
arrojar <strong>de</strong>l paraíso <strong>de</strong> la Iglesia a los cristianos para no permitirles<br />
volver al paraíso aquel <strong>de</strong>l que fue arrojado el primer<br />
hombre.<br />
6. Estad atentos, hermanos. Lo que ocurrió en aquel paraíso,<br />
eso mismo ocurre en la Iglesia. Que nadie nos aleje <strong>de</strong><br />
este paraíso. Bástenos ya el haber perdido aquél; que al menos<br />
la experiencia nos corrija. La serpiente es la misma, la que<br />
siempre sugiere la iniquidad y la impiedad. A veces promete la<br />
castam exhibere Cbrísto. Et timeo, ne sicut Evam astutia sua serpens<br />
<strong>de</strong>cepit; sic quoque et vestri sensus corrutnpantur, et excidant a castitate<br />
quae est in Christo Iesu (2 Cor 11,2.3). Vestri, inquit, sensus, id est,<br />
vestrae mentes. Nam hoc magis proprium est. Sensus enim intelleguntur<br />
et huius corporis, vi<strong>de</strong>ndi, audiendi, odorandi, gustandi, tangendi. Mentes<br />
nostras timuit corrumpi Apostolus, ubi est fi<strong>de</strong>i virginitas. Modo<br />
perge, anima, virginitatem tuam serva, fecundanda postea in amplexu<br />
sponsi tui. Sepite ergo, ut scriptum est, aures vestras spinis (cf. Eccli<br />
28,28). Turbavit fratres infirmos Ecclesiae quaestio Arianorum: sed in<br />
Domini misericordia superávit catholica fi<strong>de</strong>s. Non enim <strong>de</strong>seruit ille<br />
Ecclesiam suam; et si ad tempus turbavit eam, ob hoc turbavit, ut<br />
semper supplicaret ei, a quo in solida petra confirmaretur. Et adhuc<br />
mussitat serpens, et non tacet. Quaerit pollicitatione quadam scientiae<br />
<strong>de</strong>icere <strong>de</strong> paradiso Ecclesiae, quem non permittat rediré ad illum<br />
paradisum, un<strong>de</strong> primus homo <strong>de</strong>iectus est.<br />
CAPOT V.—6. Id nunc agit in Ecclesia, quod olim in paradiso. Contra<br />
Arianos, quomodo Pater Filio maior. Filium Patri esse aequalem in<br />
forma Dei, minorem in forma serví.—Intendite, fratres. Quod gestum<br />
est in illo paradiso, hoc geritur in Ecclesia. Nemo nos seducat ab isto<br />
paradiso. Sufficiat quod illinc lapsi sumus, vel experti corrigamur. Ipse<br />
est serpens, qui semper suggerit iniquitatem et impietatem. Ipse aliquan-<br />
Jesucristo, hombre y Dios y jefe <strong>de</strong> la Iglesia 49<br />
impunidad, como la prometió también allí al <strong>de</strong>cir: ¿Acaso vais<br />
a morir? Con el fin <strong>de</strong> que los cristianos vivan mal, sugiere<br />
cosas semejantes: «¿Acaso, dice, va a per<strong>de</strong>r Dios a todos?<br />
¿Va a con<strong>de</strong>narlos a todos por ventura?» Dios dice: «Los con<strong>de</strong>naré,<br />
perdonaré a quienes cambien; si ellos cambian sus hechos,<br />
yo cambio mis amenazas». La serpiente es, pues, quien<br />
murmura y musita, diciendo: «Ved don<strong>de</strong> está escrito: El Padre<br />
es mayor que yo; ¿y tú dices que es igual al Padre?» Acepto<br />
lo que dices, pero acepto ambas cosas, puesto que ambas<br />
leo. ¿Por qué tú aceptas una cosa y no quieres aceptar la otra?<br />
Conmigo has leído una y otra. He aquí que el Padre es mayor<br />
que yo; lo acepto no porque lo digas tú, sino porque lo dice<br />
el Evangelio; acepta también tú que el Hijo es igual a Dios<br />
Padre; acepta la palabra <strong>de</strong>l Apóstol. Une ambas afirmaciones;<br />
vayan <strong>de</strong> acuerdo ambas, puesto que quien habló en el Evangelio<br />
por medio <strong>de</strong> Juan fue el mismo que habló por medio<br />
<strong>de</strong> Pablo en su carta. No pue<strong>de</strong>, pues, estar en contradicción<br />
consigo mismo; mas tú, como amas el litigar, no quieres compren<strong>de</strong>r<br />
la concordia <strong>de</strong> las Escrituras. El dice: —Te lo pruebo<br />
por el Evangelio: El Padre es mayor que yo. —También yo te<br />
lo pruebo con el Evangelio: Yo y el Padre somos una sola<br />
cosa. ¿Cómo pue<strong>de</strong>n ser verda<strong>de</strong>ras ambas afirmaciones? ¿Cómo<br />
nos enseña el Apóstol que yo y el Padre somos una sola<br />
cosa? Quien, existiendo en la forma <strong>de</strong> Dios, no consi<strong>de</strong>ró una<br />
rapiña el ser igual a Dios. Escucha: El Padre es mayor que yo;<br />
pero se anonadó a sí mismo, tomando la forma <strong>de</strong> siervo. Ad-<br />
do promittit impunitatem, quemadmodum et ibi promisit, dicens: Numquid<br />
morte moriemini? (Gen 3,4). Ipse talia suggerit, ut modo male<br />
vivant Christiani. Numquid omnes, inquit, perditurus est Deus? numquid<br />
omnes damnaturus est Deus? Ule dicit: Damnabo: ignoscam eis<br />
qui se mutaverint; mutent facta sua, muto minas meas. Ipse est ergo qui<br />
murmurat, et mussitat, et dicit: Ecce ubi scriptum est: Pater maior me<br />
est (lo 14,28); et tu dicis aequalem Patri? Accipio quod dicis: sed<br />
utrumque accipio, quia utrumque lego. Quare tu unum accipis, et unum<br />
non vis? Nam mecum utrumque legisti. Ecce Pater maior me est; accipio,<br />
non a te, sed ab Evangelio; et tu esse Filium aequalem Deo Patri, accipe<br />
ab Apostólo. Coniunge utrumque, utrumque concor<strong>de</strong>t: quia qui locutus<br />
est per Ioannem in Evangelio, ipse locutus est per Paulum in<br />
Epistola. Non potest ipse secum discordare: sed tu concordiam Scripturarum<br />
non vis intellegere, cum amas ipse litigare. Sed ex Evangelio,<br />
inquit, probo: Pater maior me est. Et ego ex Evange[1497]lio probo:<br />
Ego et Pater unum sumus (lo <strong>10</strong>,30). Quomodo utrumque verum est?<br />
Quomodo nos docet Apostolus: Ego et Pater unum sumus? Qui cum in<br />
forma Dei esset, non rapinam arbitratus est esse aequalis Deo. Audi:<br />
Pater maior me est: sed semetipsum exinanivit, formam serví accipiens