26.04.2013 Views

Obras completas de SAN AGUSTÍN - 10

Obras completas de SAN AGUSTÍN - 10

Obras completas de SAN AGUSTÍN - 10

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

(SERMÓN 387)<br />

(Este sermón es <strong>de</strong> San Cesáreo <strong>de</strong> Arles [145], aunque utilizando<br />

uno <strong>de</strong> San Agustín, hoy perdido.)<br />

(SERMÓN 388)<br />

(No se admite su autenticidad agustiniana. Quizá sea <strong>de</strong> San Cesáreo<br />

<strong>de</strong> Arles, utilizando textos agustinianos.)<br />

SERMÓN 389'<br />

Tema: La limosna.<br />

Lugar: Desconocido.<br />

Fecha: Desconocida.<br />

1. Esta lectura evangélica es para mí una exhortación <strong>de</strong>l<br />

Señor a que os hable sobre cómo conseguir el pan celeste.<br />

Existe este pan terreno, necesario a la tierra, puesto que nuestra<br />

carne tierra es. No podría darse que nuestra carne tuviera<br />

su pan y no lo tuviera nuestra alma. También nuestra alma se<br />

halla en este mundo en cierta necesidad, y necesita su pan,<br />

como la carne el suyo. ¿Quién no tiene necesidad <strong>de</strong>l pan?<br />

Sólo Dios, que es él mismo pan, no tiene necesidad <strong>de</strong> pan;<br />

SERMONES CCCLXXXVII-CCCLXXXVIII [PL 39,1698-1701]<br />

EORUM AUCTOR VIDETUR ES SE S. CAESAREUS ARELAT.<br />

SERMO CCCLXXXIX<br />

[RB 58(1948)431 (PL 39,1701)<br />

TRACTATUS DE IMPETRANDO PANE CAELESTI SIVE DE FACIENDIS<br />

ELEMOSINIS ET MISERICORDIA<br />

1. Admonet nos dominus lectione euangelica ut loquamur uobis <strong>de</strong><br />

impetrando pane caelesti. Est enim iste pañis terrenus terrae necessarius,<br />

quia caro (1702) nostra térra est. Fieri autem non posset, ut panem<br />

[44] suum caro nostra haberet, et panem suum anima non haberet.<br />

Etenim et anima nostra in quadam egestate in hoc saeculo eget pane<br />

suo, sicut caro suo. Nam quis non eget pane? Deus ergo solus, pañis,<br />

Su autenticidad fue puesta en duda por los Maurinps.<br />

La limosna 507<br />

él es, en efecto, el pan <strong>de</strong> nuestra alma, quien no necesita<br />

ningún otro pan, antes bien, bastándose a sí mismo, nos alimenta<br />

también a nosotros. El es manifiestamente el pan celeste<br />

<strong>de</strong>l que se alimenta nuestra alma.<br />

2. Necesitamos el consejo sobre cómo llegar a él para<br />

saciarnos <strong>de</strong> aquel <strong>de</strong>l que ahora apenas conseguimos unas migajas,<br />

para no perecer <strong>de</strong> hambre en este <strong>de</strong>sierto; sobre cómo<br />

llegar a la hartura <strong>de</strong> ese pan <strong>de</strong>l que dice el Señor: Quien<br />

coma <strong>de</strong> este pan no tendrá más hambre y quien beba la bebida<br />

que yo le daré no tendrá sed nunca jamás, prometiéndonos<br />

una cierta hartura y saciedad sin molestia. Necesitamos, pues,<br />

el consejo sobre cómo conseguir esa saciedad <strong>de</strong> pan tan distinta<br />

<strong>de</strong> la saciedad <strong>de</strong> quien sufre el hambre <strong>de</strong> aquí abajo.<br />

Si menospreciamos el consejo, inútilmente llamaremos a las<br />

puertas <strong>de</strong> aquel pan. Más aún, si alguno <strong>de</strong>sprecia este consejo<br />

que os voy a dar o, mejor, que voy a recordaros, pues<br />

no es <strong>de</strong> mi cosecha lo que con vosotros he aprendido, no digo<br />

ya que llama inútilmente, sino que ni siquiera llama. Llamar<br />

no consiste en otra cosa más que en seguir y actuar este consejo.<br />

¿Acaso pensáis, hermanos míos, que Dios tiene una como<br />

puerta material y dura que cierra a los hombres, y que por eso<br />

nos dijo: Llamad, para que lleguemos y pulsemos a la misma<br />

hasta que a fuerza <strong>de</strong> pulsar nos hagamos sentir por el padre<br />

<strong>de</strong> familia, oculto en cierto lugar, y or<strong>de</strong>na que se nos abra,<br />

preguntando: «¿Quién llama? ¿Quién es el que molesta a mis<br />

non eget pane: ipse est enim pañis animae nostrae, qui pane altero non<br />

eget, sed sibi sufficiens nutrit et nos. Manifestus est itaque pañis caelestis<br />

quo pascitur anima nostra.<br />

2. Sed quomodo ad eum perueniatur ut eo saginemur, un<strong>de</strong> modo<br />

uix micas colligimus, ne in ista famélica eremo pereamus: quomodo ergo<br />

perueniatur ad saginam huius pañis <strong>de</strong> quo dominus ait: Panem hunc<br />

qui manducauerit non esuriet, et potum quem ego <strong>de</strong><strong>de</strong>ro qui biberit<br />

non sitiet in aeternum (cf. lo 6,52.35.56; 4,13.35), saginam quamdam<br />

promittens et satietatem sine fastidio: quomodo ergo perueniamus ad<br />

hanc satietatem pañis longe ab ea satietate in hac fame positi, consilio<br />

opus est. Quod consilium si neglexerimus, ad panem illum sine causa<br />

pulsamus. Immo uero consilium hoc quod dicturus sum, uel potius quod<br />

commemoraturus —non enim a me dicam quod uobiscum didici— consilium<br />

ergo hoc quod dicturus sum, non dico quod quisquís contempserit<br />

sine causa pulset, sed quisquís contempserit, omnino non pulsat. Hoc<br />

enim consilium sequi et agere, hoc est pulsare. Quid enim putatis, fratres<br />

mei, quia uere quasi corporaliter habet Deus quamdam ianuam duram<br />

quam claudat contra nomines, et i<strong>de</strong>o nobis dixit: Púlsate, ut ueníamus<br />

et tundamus ostium quousque pulsando perueniamus ad aures patrisfamilias<br />

in secreto quodam loco constituti, et iubeat nobis aperiri dicendo:<br />

Quis est qui pulsat? Quis est qui auribus meis taedium facit? Date

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!