Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
446 Sermón 375 B<br />
está la muerte? ¿Acaso hay muerte en la Palabra? ¿Acaso tiene<br />
sangre la Palabra? Si en la Palabra no hay ni muerte ni<br />
sangre, ¿dón<strong>de</strong> está nuestro precio? ¿O es que no es nuestro<br />
precio su sangre? ¿Cómo podría pagar ese precio <strong>de</strong> haber<br />
permanecido siendo sólo la Palabra, <strong>de</strong> no haber asumido la<br />
carne la Palabra? Una carne vivificada por alma humana, para<br />
que como la Palabra no podía recibir la muerte, la recibiera<br />
solamente la carne, a la que vivificaba su alma. Pues ni siquiera<br />
podía recibir la muerte el alma; alma que, adherida a la<br />
divinidad, era un solo espíritu, porque el Señor se había revestido<br />
<strong>de</strong> ella, no porque ella hubiera creído en él, según está<br />
escrito <strong>de</strong> nosotros: Quien se une al Señor, se hace un solo<br />
espíritu. Cuando aún éramos infieles, nosotros no éramos dignos<br />
<strong>de</strong> ello y estábamos alejados <strong>de</strong> Dios; mas por nuestra fe<br />
nos adherimos a él. Aquella alma, en cambio, fue creada digna<br />
<strong>de</strong> la unión a Dios cuando, recién creada y virgen, fue asumida<br />
en la unidad <strong>de</strong> la persona divina. Al separarse <strong>de</strong> ella esta<br />
unidad y singularidad <strong>de</strong> dos espíritus <strong>de</strong>siguales, murió la<br />
carne, la cual, recibiendo su vida <strong>de</strong> un nuevo modo y <strong>de</strong> otra<br />
clase <strong>de</strong> la misma unidad <strong>de</strong> ambos espíritus, fue abandonada<br />
por un pequeño espacio <strong>de</strong> tiempo. Dios, que es espíritu, y el<br />
espíritu humano, su imagen, son inmortales.<br />
5. Así, por tanto, se dirige a nosotros, en cierta manera,<br />
el Señor, nuestro Dios y nuestro Salvador, diciéndonos: « ¡Oh<br />
hombres! ; yo hice al hombre <strong>de</strong>recho, y él se torció. Os apartasteis<br />
<strong>de</strong> mí y perecisteis en vosotros. Mas yo he <strong>de</strong> buscar<br />
Ubi sanguis? ubi mors? Numquid mors in Verbo? numquid sanguis in<br />
Verbo? Si nec mors in Verbo, nec sanguis in Verbo, ubi [26] pretium<br />
nostrum? Annon pretium nostrum sanguis est eius? Un<strong>de</strong> ergo daret hoc<br />
pretium, si maneret solum Verbum, nisi carnem assumeret Verbum? Carnem<br />
autem <strong>de</strong> anima humana viventem: ut, quoniam Verbum occidi non<br />
poterat, occi<strong>de</strong>retur sola caro, quae <strong>de</strong> sua anima vivebat. Ñeque enim vel<br />
anima occidi poterat: quae anima divinitati adhaerendo unus spiritus erat,<br />
ipso domino dumtaxat eam se induente, non ipsa in illo cre<strong>de</strong>nte, sicut <strong>de</strong><br />
nobis scriptum est: Qui adiungit se domino, unus spiritus est (1 Cor<br />
6,17). Nos enim, cum infi<strong>de</strong>les essemus, indigni eramus, et a <strong>de</strong>o alieni;<br />
cre<strong>de</strong>ndo autem adhaesimus <strong>de</strong>o. Illa autem anima adhaesione <strong>de</strong>i digna<br />
creata est, cum in personae divinae unitatem nova rudisque adsumta est.<br />
Qua unitate ac síngularitate duorum spirituum inaequalium disce<strong>de</strong>nte<br />
caro mortua est, quae <strong>de</strong> ipsa duorum spirituum unitate novo modo novoque<br />
genere vivens, id est, geminam et admirabilem vitam habens,<br />
parvo tantummodo tempore <strong>de</strong>relicta est. Deus enim spiritus, et imago<br />
eius humanus spiritus, immortales sunt.<br />
5. Sic ergo nos alloquitur quodammodo dominus <strong>de</strong>us noster, salvator<br />
noster, dicens: O nomines, feci hominem rectum, et fecit se ipse<br />
perversum. A me recessistis, in vobis peristis: ego autem quaesiturus<br />
Cristo murió por nosotros 447<br />
lo que se había perdido. Os alejasteis <strong>de</strong> mí, dijo, y perdisteis<br />
la vida: Y la vida era la luz <strong>de</strong> los hombres. Ved lo que <strong>de</strong>jasteis<br />
cuando perecisteis todos en Adán. La vida era la luz<br />
<strong>de</strong> los hombres». ¿Qué vida? En el principio existía la Palabra,<br />
y la Palabra estaba junto a Dios, y la Palabra era Dios.<br />
Ella era la vida, mientras vosotros yacíais en vuestra muerte.<br />
La Palabra no tenía en qué morir; tú, hombre, no tenías <strong>de</strong><br />
qué vivir. Porque Cristo el Señor se ha dignado, recibí sus<br />
palabras; si él recibió las mías, ¡cuánto más yo las suyas!<br />
Hablando, por así <strong>de</strong>cir, a las cosas mismas en silencio, dice<br />
Cristo el Señor: «No tenía en qué morir; tú, hombre, no tenías<br />
<strong>de</strong> qué vivir; asumí <strong>de</strong> ti en qué morir por ti; asume tú<br />
<strong>de</strong> mí <strong>de</strong> qué vivir conmigo. Hagamos un contrato: yo te doy<br />
a ti y tú me das a mí. Yo recibo <strong>de</strong> ti la muerte; recibe tú <strong>de</strong><br />
mí la vida. Despierta; mira lo que te doy y lo que recibo.<br />
Siendo excelso en el cielo, he recibido <strong>de</strong> ti la humildad sobre<br />
la tierra; soy tu Señor, y he recibido <strong>de</strong> ti la forma <strong>de</strong> siervo;<br />
soy tu salud, y he recibido <strong>de</strong> ti tus heridas; soy tu vida, y he<br />
recibido <strong>de</strong> ti la muerte. Siendo la Palabra, me hice carne para<br />
po<strong>de</strong>r morir. Junto al Padre no tenía carne; la tomé <strong>de</strong> tu<br />
masa para donártela —la virgen María era <strong>de</strong> nuestra masa;<br />
allí asumió Cristo la carne <strong>de</strong> nosotros, es <strong>de</strong>cir, <strong>de</strong>l género<br />
humano—. Recibí <strong>de</strong> ti la carne en que morir por ti; recibe<br />
<strong>de</strong> mí el espíritu vivificador <strong>de</strong> qué vivir conmigo. Para acabar,<br />
he muerto en lo tuyo; vive tú <strong>de</strong> lo mío».<br />
6. Por tanto, hermanos, cuando oís que nació <strong>de</strong> la vir-<br />
sum quod perierat. A me recessistis, inquit, vitam perdidistis: Et vita<br />
erat lux hominum (lo 1,4). Ecce quod reliquistis, quando in Adam omnes<br />
peristis. Vita erat lux hominum. Quae vita? In principio erat Verbum,<br />
et Verbum erat apud <strong>de</strong>um, et <strong>de</strong>us erat Verbum (ib., 1). Vita<br />
erat: vos in morte vestra iacebatis. Verbum, un<strong>de</strong> morerer, non habebam:<br />
homo, un<strong>de</strong> víveres, non habebas. Quia dignatur dominus Christus,<br />
suscepi verba eius: si ipse mea, quanto magis ego eius! Quodammodo<br />
in silentio rebus ipsis loquens dominus noster Christus dicit: Un<strong>de</strong><br />
morerer non habebam: homo, un<strong>de</strong> víveres non habebas. Assumsi <strong>de</strong> te<br />
un<strong>de</strong> morerer pro te: assume <strong>de</strong> me un<strong>de</strong> vivas mecum. Commercia celebremus:<br />
do tibi, da mihi. Accipio a te mortem: accipe a me vitam.<br />
Expergiscere: vi<strong>de</strong> quid <strong>de</strong>m, quid accipiam. Excelsus in cáelo, accepi a<br />
te super terram humilitatem: dominus tuus, accepi a te formam servi:<br />
sanitas tua, accepi a te vulnera: vita tua, accepi a te mortem. Verbum,<br />
caro factus sum, ut mori possem. Carnem apud Patrem non [27] habebam:<br />
<strong>de</strong> massa tua sumsi, un<strong>de</strong> tibi erogarem —Virgo Maria <strong>de</strong> massa<br />
nostra erat; ibi assumsit Christus carnem a nobis, id est, a genere humano—<br />
Accepi a te carnem, un<strong>de</strong> morerer pro te: accipe a me spiritum<br />
vivificatorem, un<strong>de</strong> vivas mecum. Postremo mortuus sum <strong>de</strong> tuo: vive<br />
<strong>de</strong> meo.<br />
(833) 6. Ergo, fratres, quando auditis, Natus est <strong>de</strong> Spiritu ex vir-