26.04.2013 Views

Obras completas de SAN AGUSTÍN - 10

Obras completas de SAN AGUSTÍN - 10

Obras completas de SAN AGUSTÍN - 10

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

318 Sermón 359 A<br />

fallecerá, y quien <strong>de</strong>sfallezca en el camino no llegará a la patria<br />

<strong>de</strong>seada. Ved cuan verdad es que en nuestra paciencia<br />

poseeremos nuestras almas.<br />

8. Mientras vivamos aquí, sea cual sea nuestra felicidad,<br />

hemos <strong>de</strong> vivir con paciencia. Todos, o casi todos, tememos<br />

morir. La enfermedad pue<strong>de</strong> hacer acto <strong>de</strong> presencia o no.<br />

Tememos per<strong>de</strong>r los seres queridos; po<strong>de</strong>mos per<strong>de</strong>rlos y po<strong>de</strong>mos<br />

no per<strong>de</strong>rlos. Cualquier mal que temas en esta tierra<br />

pue<strong>de</strong> hacerse realidad o no. La muerte es lo único que no<br />

pue<strong>de</strong> no ser realidad. Pue<strong>de</strong> diferirse, pero no eliminarse; sin<br />

embargo, pensando en diferirla, todos trabajan, velan, se <strong>de</strong>fien<strong>de</strong>n,<br />

trancan las puertas, se dan a la mar, aran. Todo lo<br />

que trabajan, sea en la tierra, sea en casa, se hace no para no<br />

morir, sino para morir un poco más tar<strong>de</strong>. Consi<strong>de</strong>rad, amadísimos,<br />

cuánto esfuerzo <strong>de</strong>rrochan todos los hombres para diferir<br />

su muerte. Si tanto nos esforzamos para morir un poco<br />

más tar<strong>de</strong>, ¿cuánto no hemos <strong>de</strong> hacerlo para no morir nunca?<br />

También esto hay que contarlo entre las cosas que hay que<br />

aguantar, soportar y llevar con paciencia; es <strong>de</strong>cir, este temor<br />

a la muerte con ei que lucha toda alma. Ved, en efecto, lo<br />

que dijo el Apóstol: Gemimos en esta tierra oprimidos por el<br />

peso <strong>de</strong> esta carne mortal, <strong>de</strong> la que no queremos vernos <strong>de</strong>spojados,<br />

antes bien vernos revestidos para que lo mortal sea<br />

absorbido por la vida. Nos vemos oprimidos, dijo, por el peso<br />

<strong>de</strong>l cuerpo corruptible; y, aun gimiendo bajo el cuerpo, no queremos<br />

vernos <strong>de</strong>spojados. ¿Qué significa que no queremos ver-<br />

<strong>de</strong>ficit. Quisquís in itineíe déficit, ad patriam <strong>de</strong>si<strong>de</strong>ratam non perueniet.<br />

Vi<strong>de</strong>tis quam uerum est quia in nostra patientia possi<strong>de</strong>mus animas<br />

nostras (cf. Le 21,19).<br />

8. Cum ergo hic uiuimus, in quantacumque felicítate uiuamus, patienter<br />

uiuamus. Morí autem omnes, aut paene omnes, timemus. Aegritudo<br />

potest esse, potest non esse. Timetur amissio carorum: possunt amitti,<br />

possunt et non amitti. Quidquid mali timueris in hac térra, et esse potest<br />

et non esse. Mors non potest non esse. Diffetri potest, auferri non<br />

potest, et tamen pro eius dilatione omnes laborant, uigilant, muniunt se,<br />

ianuas obserant, nauigant, arant. In térra, in domo, ubi(2(>4,)cumque<br />

laborent, i<strong>de</strong>o laborant, non ut moriantur, sed ut paulo serius<br />

moriantur. Considérate karissimi, quantus labor impendatur ^ ab ómnibus<br />

hominibus ut tardius moriantur. Si tantum laboris impendimus ut fardáis<br />

moriamur, quid inpen<strong>de</strong>ndum est ut numquam moriamur? Etiam<br />

hoc ínter ferenda numeratur et ínter toleranda et habenda patienter: ipse<br />

mortis timor cum quo luctatur omnis anima. Etenim ui<strong>de</strong>te quid ait<br />

apostolus: Ingemiscimus gravan in hac térra sub hoc onere corruptibilis<br />

carnis in quo nolumus, inquit, spoliari, sed supervestiri ut absorbeatur<br />

moríale a vita (2 Cor 5,4). Grauamur qui<strong>de</strong>m, inquit, onere corruptibilis<br />

corporis, et sub isto corpore gemimus, et nos spoliari nolumus. Quid<br />

est, nolumus spoliari? Nolumus poneré ipsum cadauer sub quo gemimus.<br />

La paciencia y la parábola <strong>de</strong>l administrador infiel 319<br />

nos <strong>de</strong>spojados? No queremos abandonar el cadáver bajo el<br />

cual gemimos. ¡Oh carga infelizmente dulce! Gemimos oprimidos,<br />

dice. Entonces, si gimes bajo su peso, déjalo <strong>de</strong> buena<br />

gana. Del cual no queremos vernos <strong>de</strong>spojados. ¿Qué queremos<br />

entonces? Vernos revestidos. ¿Para cargar con un doble<br />

peso? No, dice. Entonces, ¿con qué finalidad? Para que lo<br />

mortal sea absorbido por la vida. Deseamos llegar a la vida<br />

eterna. Queremos llegar al lugar don<strong>de</strong> nadie muere; pero no<br />

a través <strong>de</strong> la muerte, si fuera posible, es <strong>de</strong>cir, siendo arrebatados<br />

en vida hacia aquel lugar y adquiriendo aun en vida<br />

nuestro cuerpo aquel carácter espiritual que recibirá tras la<br />

resurrección. ¿Quién no <strong>de</strong>searía esto? ¿No lo quiere todo<br />

hombre? Pero al que quiere otra cosa se le dice: «Emigra».<br />

Recuerda lo que has cantado en el salmo: Soy un inquilino<br />

en esta tierra. Si eres inquilino, habitas en morada ajena. Si<br />

habitas en morada ajena, tendrás que salir <strong>de</strong> ella cuando te<br />

lo man<strong>de</strong> el dueño <strong>de</strong> la misma. Es <strong>de</strong> todo punto necesario<br />

que alguna vez te man<strong>de</strong> salir, pero tampoco te ha fijado fecha<br />

<strong>de</strong> permanencia. No tienes un contrato firmado por él. Mientras<br />

habites <strong>de</strong> forma gratuita, el salir <strong>de</strong> la morada <strong>de</strong>pen<strong>de</strong><br />

<strong>de</strong> que él te lo man<strong>de</strong>. También esto hay que tolerarlo y hace<br />

necesaria la paciencia.<br />

9. Así vio aquel siervo que su amo iba a mandarle salir<br />

<strong>de</strong> la administración; pensó en su futuro y se dijo: Mi amo<br />

me va a expulsar <strong>de</strong> la administración. ¿Qué he <strong>de</strong> hacer?<br />

Cavar no puedo, mendigar me da vergüenza. De una cosa le<br />

aparta el trabajo; <strong>de</strong> la otra, la vergüenza; pero en esos apu-<br />

Ponere nolumus. O sarcina infeliciter dulcís! Ingemiscimus, inquit, gravati.<br />

Ergo libenter pone, si gemis sub onere. In quo nolumus, inquit,<br />

spoliari. Sed quid? Supervestiri. Ut onera dúo portes? Non, inquit. Sed<br />

quare? Ut absorbeatur moríale a vita. Ad uitam enim aeternam uolumus<br />

peruenire. Ubi nemo moriatur uolumus peruenire, sed per mortem nolumus,<br />

sí posset fieri, ut cum uiuimus illo [765] raperemur, et conuerteretur<br />

corpus nostrum cum uiuimus in illam speciem spíritualem, in<br />

qua conuertendum est cum resurgimus. Quis non optaret hoc?<br />

Non uult omnis homo? Sed aliud uolenti dicitur: Migra. Memento quid<br />

in psalmo cantaueris: Inquilinus ego sum in térra (Ps 118,19). Si inquilinus<br />

es, in alieno manes. Si in alieno manes, quando domnedius iusserit<br />

migras. Et necesse est iubeat domnedius ut aliquando migres, nec diem<br />

mansionis constituit._ Non enim chirographum tecum fecit. Quando (265)<br />

gratis manes, migratio tua est iussio ipsius. Et haec tolerantur et propter<br />

hoc patientia necessaria est.<br />

_ 9. Vidit hoc seruus ille quia iussurus erat dominus eius ut <strong>de</strong> actu<br />

exiret, et cogitauit in posterum, et ait sibi: Eiecturus est me <strong>de</strong> actu<br />

dominus meus. Quid faciam? Fo<strong>de</strong>re non possum, mendicare confundor<br />

(Le 16,3). Hinc reuocat labor, hinc pudor, sed aestuanti consilium non

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!