Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
460 Sermón 375 C<br />
madre. Ahora, al final <strong>de</strong> los tiempos, fue engendrado <strong>de</strong> carne<br />
verda<strong>de</strong>ra en carne verda<strong>de</strong>ra; pero su carne era semejante<br />
a la carne <strong>de</strong> pecado, mas no carne <strong>de</strong> pecado. ¿Por qué era<br />
semejante? Porque era mortal. ¿Por qué no era carne <strong>de</strong> pecado?<br />
Porque había nacido mediante la fe <strong>de</strong> una virgen 5 .<br />
Esa misma carne <strong>de</strong> Cristo creció y llegó a la edad madura.<br />
En ella sintió Cristo hambre, sed; en ella comió, bebió, se<br />
cansó, <strong>de</strong>scansó y durmió; en ella tuvieron lugar todas estas<br />
cosas, pero en ningún lugar hubo pecado. En ella pa<strong>de</strong>ció, en<br />
ella se manifestó hombre el Dios oculto, buscando al hombre<br />
en el hombre, buscando al perdido mediante el asumido. En<br />
ella pa<strong>de</strong>ció, <strong>de</strong> manos <strong>de</strong> los hombres y en favor <strong>de</strong>l mismo<br />
hombre, todo lo que no merecía. Carne verda<strong>de</strong>ra era la que<br />
fue apresada por los judíos; carne verda<strong>de</strong>ra la que comió la<br />
pascua con sus discípulos; carne verda<strong>de</strong>ra la que abofetearon<br />
los judíos; carne verda<strong>de</strong>ra a la que pusieron la corona <strong>de</strong><br />
espinas; carne verda<strong>de</strong>ra la que suspendieron <strong>de</strong>l ma<strong>de</strong>ro los<br />
incrédulos; carne verda<strong>de</strong>ra la que, habiéndose alejado el alma,<br />
hirieron los infieles y miserables; carne verda<strong>de</strong>ra la que bajaron<br />
los discípulos <strong>de</strong>l ma<strong>de</strong>ro y colocaron en el sepulcro; carne<br />
verda<strong>de</strong>ra la que resucitó la verdad; carne verda<strong>de</strong>ra la que<br />
<strong>de</strong>spués <strong>de</strong> la resurrección mostró a los discípulos la verdad;<br />
carne verda<strong>de</strong>ra cuyas cicatrices mostró a las manos <strong>de</strong> quienes<br />
lo tocaban la verdad. Avergüéncese, pues, la falsedad, porque<br />
ha vencido la verdad.<br />
turus, est natus. In carne vera nunc iuxta finem temporum <strong>de</strong> carne vera<br />
est genitus: sed caro eius similitudinem habebat carnis peccati, non erat<br />
caro peccati. Et un<strong>de</strong> similitudinem habebat? quia mortalis erat. Et un<strong>de</strong><br />
[494] peccati caro non erat? quia per fi<strong>de</strong>m virginis venerat. Ipsa autem<br />
caro Christi, ipsa crevit, ipsa ad aetatem íuvenilem pervenit. In illa<br />
Christus esuriit, sitivit, manducavit, bibít, lassatus est, quievit, dormivit:<br />
in illa omnia haec, peccatum nusquam. In illa passus est, in illa manifestatus<br />
est homo latens <strong>de</strong>us, quaerens in nomine hominem, quaerens<br />
perditum per susceptum. In illa ergo pro ipso nomine passus est indigna<br />
ab hominibus. Caro vera erat, quae retenta est a Iudaeis; caro vera erat,<br />
quae pascha cum discipulis manducavit. Carnem veram colaphizaverunt<br />
Iudaei: carni verae spinas inposuerunt Iudaei: carnem veram in ligno<br />
suspen<strong>de</strong>runt increduli; carnem veram iam anima rece<strong>de</strong>nte lancea percusserunt<br />
infi<strong>de</strong>les et miseri; carnem veram discipuli <strong>de</strong> ligno <strong>de</strong>posuerunt,<br />
et in sepulchro posuerunt; carnem veram resuscitavit veritas; carnem<br />
veram post resurrectionem discipulis ostendit veritas; carnis verae<br />
cicatrices manibus contrectantium <strong>de</strong>monstravit veritas. Erubescat ergo<br />
falsitas, quia vicit veritas.<br />
5 Véase la nota complementaria [8]: La concepción por la fe vol.24 p.787.<br />
SERMÓN 37(, x<br />
Tema: Alocución a los neófitos.<br />
Lugar: Hipona. Basílica Mayor o <strong>de</strong> la Paz.<br />
Fecha: Domingo octavo <strong>de</strong> Pascua. Hacia el año<br />
4<strong>10</strong> al 412.<br />
Cuando se leyó el evangelio, vuestra caridad pudo oír que<br />
Jesucristo nuestro Señor y Salvador entró <strong>de</strong>spués <strong>de</strong> su resurrección,<br />
estando cerradas las puertas, al lugar don<strong>de</strong> se encontraban<br />
sus discípulos. Milagro grandioso; pero <strong>de</strong>jarás <strong>de</strong><br />
extrañarte si piensas que está Dios en medio. Sería, en efecto,<br />
algo admirable <strong>de</strong> haberlo hecho un hombre. Ponió a cuenta<br />
<strong>de</strong> la omnipotencia, no lo tomes por una ficción. Entró estando<br />
cerradas las puertas. Lo que te digo es esto: para que sepas<br />
que su carne era verda<strong>de</strong>ra, mostró las cicatrices a fin <strong>de</strong> que<br />
las tocaran. Según tú, no es propio <strong>de</strong> la naturaleza <strong>de</strong> los<br />
cuerpos entrar a través <strong>de</strong> puertas cerradas; entonces tampoco<br />
es propio <strong>de</strong> ella el caminar sobre las olas <strong>de</strong>l mar. —Entró<br />
a través <strong>de</strong> puertas cerradas; respón<strong>de</strong>me y muéstrame la soli<strong>de</strong>z<br />
<strong>de</strong> la carne. —Caminó sobre las aguas <strong>de</strong>l mar; muéstrame<br />
tú también el peso <strong>de</strong> la carne 2 . —¿Quieres saber que eso<br />
fue obra <strong>de</strong> la omnipotencia? Se lo concedió también a Pedro.<br />
El otorgó lo que quiso, mas lo que le era propio se lo reservó<br />
SERMO CCCLXXVI [PL 39,1669 (n.l)]<br />
DOMINICA IN OCTAVIS PASCHAE<br />
Magnum miraculum, intrate ianuis clausis.—Audivit Caritas vestra,<br />
cum sanctum Evangelium legeretur, Dominum et Salvatorem nostrum<br />
Iesum Christum post resurrectionem suam clausis ostiis introisse ad<br />
discípulos suos. Magnum miraculum: sed mirari <strong>de</strong>sinis, si Deum cogitaveris.<br />
Mirum enim esset, si solus homo hoc fecisset. Refer ad omnipotentiam,<br />
non ad phantasiam. Ostiis clausis intravit. Respon<strong>de</strong>o tibi, ut<br />
scias quia vera caro fuerat, cicatrices tangendas monstravit (cf. lo 20,19-<br />
27). Sed sicut non est, inquis, naturae corporalis per ianuam clausam<br />
intrare, sic non est naturae corporalis super fluctus maris ambulare.<br />
Intravit per clausa ostia, respon<strong>de</strong> mihi, da mihi soliditatem carnis.<br />
Ambulavit super aquas maris, da mihi et tu pondus carnis. Vis nosse<br />
hoc omnipotentiae fuisse? Et Petro <strong>de</strong>dit (cf. Mt 14,25-29). Qui quod<br />
voluit, <strong>de</strong>dit; quod proprium erat, sibi servavit. Ule enim vívens per<br />
1 Su autenticidad fue puesta en duda por los Maurinos y algún autor mo<strong>de</strong>rno,<br />
pero más bien referida a la forma que presenta en los mismos Maurinos. En la presente<br />
edición aparece <strong>de</strong>sdoblado en este sermón y el siguiente.<br />
2 Véase el sermón 247,2.