You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
350 Sermón 361<br />
cargaba con pecados ajenos y no era castigado por propios. La<br />
mortalidad es el castigo <strong>de</strong>l pecado para todos los hombres;<br />
proce<strong>de</strong> <strong>de</strong>l pecado <strong>de</strong> origen <strong>de</strong> don<strong>de</strong> todos venimos; <strong>de</strong> la<br />
caída <strong>de</strong> Adán, no <strong>de</strong>l <strong>de</strong>scenso <strong>de</strong> Cristo. En efecto, una cosa<br />
es caer y otra <strong>de</strong>scen<strong>de</strong>r. Cayó aquél por maldad y éste <strong>de</strong>scendió<br />
por misericordia. Pues como todos mueren en Adán,<br />
así todos son vivificados en Cristo. Al cargar con los pecados<br />
ajenos, entonces <strong>de</strong>volvía lo que no había robado, es <strong>de</strong>cir,<br />
moría sin tener pecado. He aquí, dijo, que vendrá el príncipe<br />
<strong>de</strong> este mundo y nada hallará en mí. ¿Qué significa nada hallará<br />
en mí? Nada hallará en mí que merezca la muerte, pues<br />
lo que hace merecer la muerte es el pecado. ¿Por qué, pues,<br />
mueres? Continúa diciendo: Para que sepan todos que cumplo<br />
la voluntad <strong>de</strong> mi Padre, levantaos, vamos <strong>de</strong> aquí. Y levantándose<br />
se encaminó hacia la pasión. ¿Por qué? Porque<br />
cumplía la voluntad <strong>de</strong> su Padre, no porque <strong>de</strong>biera algo al<br />
príncipe <strong>de</strong>l pecado, él en quien no había pecado alguno. Así,<br />
pues, nuestro Señor Jesucristo trajo consigo su divinidad, pero<br />
la mortalidad la tomó <strong>de</strong> nosotros. La recibió en el seno <strong>de</strong> la<br />
virgen María, uniéndose él, la Palabra <strong>de</strong> Dios, a la naturaleza<br />
humana, como esposo a la esposa en el lecho virginal, para<br />
salir como esposo <strong>de</strong> su tálamo.<br />
17. Volvamos a lo que estaba diciendo. La mortalidad<br />
peccatorum, non poena propriorum. In ómnibus autem hominibus mortalitas<br />
poena peccati est: trahitur enim ab origine peccati, un<strong>de</strong> omnes<br />
venimus; <strong>de</strong> illius hominis lapsu, non <strong>de</strong> huius <strong>de</strong>scensu. Aliud enim<br />
est ca<strong>de</strong>re, aliud <strong>de</strong>scen<strong>de</strong>ré. Cecidit unus nequiter, <strong>de</strong>scendit alius misericorditer.<br />
Sicut enim in Adam omnes moriuntur, sic in Christo omnes<br />
vivificabuntur (1 Cor 15,22). Portans ergo aliena peccata: Quae non<br />
rapui, inquit, tune exsolvebam (Ps 68,5); id est, peccatum non habens<br />
moriebar. Ucee, inquit, veniet princeps huius mundi, et in me nihil inveniet.<br />
Quid est: nihil in me inveniet? Non in me inveniet meritum<br />
mortis. Meritum enim mortis peccatum est. Quare ergo morieris? Sequitur,<br />
et dicit. Sed ut sciant omnes quia voluntatem Patris mei fació,<br />
surgite, eamus hinc (lo 14,30.31). Et surgit pergens ad passionem.<br />
Quare? Quia voluntatem Patris sui faciebat, non quia principi peccatorum<br />
aliquid <strong>de</strong>bebat, in quo peccatum nullum erat. Ergo Dominus noster<br />
Iesus Christus divini[1609]tatem secum attulit, mortalitatem autem a<br />
nobis assumpsit. Hanc accepit in útero virginis Mariae, coniungens se<br />
ipsum Vetbum Dei humanae naturae, tanquam sponsus sponsae in thalamo<br />
virginali, ut ipse tanquam sponsus proce<strong>de</strong>ret <strong>de</strong> thalamo suo<br />
(cf. Ps 18,6).<br />
17. Mortalitas in Christo vera, non ex mérito, sed ex misericordia.<br />
Christi resurrectio secundum carnem antea mortalem. Si iustum eum<br />
fatentur, non fefellit promittens resurrectionem.—Redi ergo ad id quod<br />
La resurrección <strong>de</strong> los muertos 351<br />
llegó a todos los hombres con el pecado; a Dios, en cambio,<br />
por misericordia suya; pero era una mortalidad verda<strong>de</strong>ra, porque<br />
su carne era verda<strong>de</strong>ra y verda<strong>de</strong>ramente mortal al tener<br />
la semejanza <strong>de</strong> la carne <strong>de</strong> pecado; no una semejanza <strong>de</strong> carne,<br />
sino una semejanza <strong>de</strong> carne <strong>de</strong> pecado: la carne era verda<strong>de</strong>ra,<br />
pero no carne <strong>de</strong> pecado. Como dije, no recibió la<br />
mortalidad como mérito <strong>de</strong> sus pecados quien se anonadó a<br />
sí mismo, tomando la forma <strong>de</strong> siervo y haciéndose obediente<br />
hasta la muerte. ¿Qué era, pues, y qué tenía? Era la divinidad<br />
que tenía la mortalidad. En lo que murió, en eso mismo resucitó.<br />
Vuelve tu mirada ya a aquellos que dicen: «Sólo Cristo<br />
pudo resucitar, pero no tú». Respón<strong>de</strong>les y diles: «Cristo resucitó<br />
en lo que había tomado <strong>de</strong> nosotros. Elimina su forma<br />
<strong>de</strong> siervo, y no tendría en qué resucitar, porque tampoco habría<br />
tenido en qué morir. ¿Por qué, pues, preten<strong>de</strong>s <strong>de</strong>struir,<br />
a base <strong>de</strong> alabanzas a mi Señor, mi fe, edificada en mí por él?<br />
Murió en la forma <strong>de</strong> siervo que recibió. Y resucitó en la<br />
misma en que murió. De ninguna manera, por tanto, per<strong>de</strong>ría<br />
la esperanza en la resurrección <strong>de</strong>l siervo si el Señor resucitó<br />
en su forma <strong>de</strong> siervo. Y si atribuyen al po<strong>de</strong>r <strong>de</strong>l hombre<br />
el que Cristo haya resucitado <strong>de</strong> entre los muertos —pues<br />
también acostumbran <strong>de</strong>cir que era un hombre tan justo que<br />
pudo resucitar <strong>de</strong> entre los muertos—, voy a hablar <strong>de</strong> momento<br />
a su manera, prescindiendo <strong>de</strong> la divinidad <strong>de</strong> nuestro<br />
Señor: él, que era tan justo que mereció hasta resucitar <strong>de</strong><br />
dicebam. Mortalitas <strong>de</strong> peccato venit in omnes homines: in Domino<br />
autem <strong>de</strong> misericordia erat, et tamen vera erat; quia talis caro vera erat,<br />
et veré mortalis erat, similitudinem habens camis peccati (cf. Rom 8,3);<br />
non similitudinem carnis, sed similitudinem carnis peccati: vera enim<br />
caro, sed non peccati caro. Non enim mortalitatem illam, ut dixi, mérito<br />
peccati acceperat, qui semetipsum exinanivit formam serví accipiens, et<br />
factus oboediens usque ad mortem. Quid ergo erat, et quid habebat?<br />
Divinitas erat, habens mortalitatem. Un<strong>de</strong> autem mortuus est, in<strong>de</strong> resurrexit.<br />
CAPUT XVIII.—Ad eos iam respicite qui dicunt: Christus solus<br />
potuit resurgere, non autem tu. Sed respon<strong>de</strong> et dic: Christus in eo<br />
quod ex nobis acceperat, resurrexit. Tolle formam serví, non esset in<br />
qua resurgeret; quia non esset in qua moreretur. Quid ergo mihi <strong>de</strong><br />
lau<strong>de</strong> Domini mei fi<strong>de</strong>m vis <strong>de</strong>struere, quam in me aedificavit Dominus<br />
meus? Ex illo enim quod formam serví accepit, mortuus est. Secundum<br />
hoc autem resurrexit, secundum quod mortuus est. Nullo modo ergo<br />
servi resurrectionem <strong>de</strong>speraverim, cum in forma servi Dominus resurrexerit.<br />
Aut si potentiae hominis tribuunt quod Christus resurrexit a<br />
mortuis; nam et hoc solent dicere, quia homo erat tam iustus, ut posset<br />
etiam resurgere a mortuis: ut interim secundum ipsos loquar, et <strong>de</strong><br />
Domini nostri divinitate non dicam ille tan iustus, ut a mortuis etiam