Tom. V - Archive ouverte UNIGE

189 PSYOHOPANNYCHIA. 190
kostes domestici, eorum pacem infestant) exuerint:
tone vero demum acquiesçant, et apud Deum resident.
Sic enim loquitur propheta (les. 57, 1): Iustus
périt, et non est qui recogitet in corde suo: et
viri misericordiae colliguntur: a facie enim malitiae
collectus est iustus. Veniat pax : requiescat in cuhili
suo, qui ambulavit in directione sua. Annon eos
ad pacem yocat, quibus pax fuerat doméstica? Sed
quia illis pax fuerat apud Deum, pugna cum mundo :
eos ducit in altiorem gradum pacis. Ideo Ezechiel (1,
28) et Ioannes (Apoc. 4, 3), quum relient describero
thronum gloriae Dei, circumdant eum iride, quam
scimus esse signum foederis inter Deum et homines
(Gen. 9, 13). Quod alio loco clarius idem Ioannes
docuit: Beati, inquit (Apoc. 14, 13), mortui, qui in
Domino moriuntur. A modo iam dicit Spiritus, requiescant
') a laboribus suis, etc. Hie igitur ipse
est sinus Abrahae. Ipse enim est qui promissam,
sibi in suo semine benedictionem, ita prompto animo
complexus est, ut nihil dubitaverit,' quin verbum
Dei yirtus esset ac Veritas. Et quasi iam opere Deus
implevisset, quod promiserat, semen illud benedictum,
non minus certa fide exspectavit, quam si manibus
contrectasset, ac omnibus animi corporisque
sensibus percepisset. Itaque testimonium reddit Uli
Dominus noster, quod viderit diem suum et gavisus
sit (Ioann. 8, 56). En pax Abrahae, en quies,
en somnus: modo non polluatur foedo istorum dormitantium
ore honestum nomen. Quid enim suavius
potest habere conscientia in quo secure acquiesçât,
hac pace: quae illi coelestis gratiae thesauros
aperit, quae dulcedine calicis Domini inebriat? Quid,
o dbrmitabundi, quum auditis ebrietatem, annon vertiginem
capitis, gravedinem, crassum carnalemque
somnum vestrum cogitatis? Haec enim ebrietatem
sequuntur incommoda. Haec vos quidem, pro vestra
crassitie: at intelligunt theodidacti, eodem dicendi
usu somnum vocari, tranquillitatem conscientiae,
quam Dominus suis largitur in domo pacis:
quo [fol. 12] ebrietas affluentia dicitur, qua Dominus
suos satiat in domo opulentiae. Si Abraham pacem
hanc possedit, médius adhuc inter hostium incursus,
labores, discrimina, imo ferens secum suamcarnem,
hostem domesticum quo nihil est peruiciosius: quantam
putamus eius pacem, ubi extra hostium ictus,
telorumque iactus evolavit? Miretur nunc aliquis,
cur requiescere in sinu Abrahae dicantur electi Dei,
qui ex hac vita ad Deum suum transierunt: nempe,
quod in sede pacis recipiuntur cum Abraham patre
fidelium, ubi Deo fruuntur ad satietatem, citra fastidium.
Quamobrem, non abs re Augustinus quodam
loco : 2 ) Quemadmodum, inquit, finem beatorum
appellamus vitam aeternam, ita possumus vocare pa-
1) ut requiescant, 1552 seqq. 2) De civit. Dei lib. XIX.
cem. Nihil enim melius dare potest, qui nihil aut
maiuB aut melius se ipso dare potest, qui Deus est
pacis. Posthac ergo, quum de sinu Abrahae sérmo
Set, non rapiant ad suum somnum: ') quoniam eorum
vanitatem arguit ac convincit scripturae Veritas.
• Est, inquam, requies ilia, coelestis Ierusalem,
hoc est visio pacis : in qua Deus pacis dat se videndum
suis pacificis, iuxta Christi -promissum (Matth.
5, 8 ss.). Quoties autem huius pacis meminit in
sacris Uteris spiritus, adeo familiariter utitur dormiendi
et quiescendi tropo, ut nihil sit magis obvium.
Exsultabunt, inquit David (Psal. 149, 5),
sancti tui, laetabuntur in cubilibus suis. Alter vero
(les. 26, 19 ss.): Yivent mortui tui, interfecti tui
resurgent. Expergiscimini, et laudate habitatores
pulveris: quia ros pratorum ros tuus, et terrain gigantum
detrahes in ruinam. Vade popule mi, intra
in tabernacula tua, claude ostia tua super te, abscondere
ad modicum, donee pertranseat indignatio.
Quin hebraica lingua hoc verbum usurpât ad significationem
cuiusvis securitatis ac fiduriae. David
rursum: In pace in id ipsum dormiam et requiescam
(Psal. 4, 9). Et propheta (Osee 2, 20): Percutiam
foedus in die ilia cum bestia agri et cum
volucre coeli, et cum reptili terrae: arcum, et gladium,
et bellum conteram de terra: et dormire eos
faciam absque terrore. Moses vero (Levit. 26, 6):
Dabo pacem in finibus vestris, et non erit qui exterreat.
In libro vero lob: Et habebis fiduciam proposita
tibi spe, et defossus securus dormies. Requiesces,
et non erit qui exterreat, et deprecabuntur
faciem tuam plurimi (lob. 11, 18). Cuius rei
nos latinum quoque proverbium admonet: Dormire
in utramque aurem, pro secure agere. Dormiunt
igitur et pacem habent viventium animae, quae verbo
Domini acquiescunt, nee praeiro Dei sui voluntati
cupiunt: sed quo ille vocaverit, sequi paratae, sub
éius manu se continent. Quod illis praeceptum est:
Si moram fecerit eius Veritas, exspecta illam (Hab.
2, 3). Item, In spe et silentio erit fortitudo vestra
(les. 30, 15). Quum autem exspectent aliquid quod
non vident, et desiderent quod non habent: constat
pacem eorum esse imperfectam. Rursum, quum certo
[fol. 13] exspectent quod exspectant, et fide desiderent
quod desiderant: clarum est, quietum esse desiderium.
Hanc pacem äuget et in melius provehit
mors, quae huius mundi militia solutos, et quasi
exautoratos, ducit in locum pacis : ubi dum toti animo
et aspectu in Deo haerent, nihil habent melius, quo
avertant oculos, aut desiderium • retrahant. Deest
tamen adhuc quiddam, quod videre cupiant: nempe
summa et perfecta Dei gloria, ad quam semper aspirant.
Ut nulla sit illis impatientia desiderii, non-
1) somnium, mendose 1576 seqq.