Tom. V - Archive ouverte UNIGE

285 DE 8ACERD0TI0 PAPALI ABnOIENDO. 286
phetis praesignatus est, et se quoque praesens hoc
nomine appellavit. Atque ut clarius perspicias, quibus
iam limitibus describatur episcopi officium, dum
pastoritio muneri comparator, quibus in rebus vigilantia
sedulitasque pastoris sita sit, tecum ipse considéra,
[pag. 51] Ut enim huius integritatem nemo
laudaverit, nisi qui sufficiendis gregi pascuis. intentissimam
curam impendat, nee minus interim de arcendis
ab eo depellendisque omnibus et iniuriis et
insidiis sit sollicitas, postremo vocando ac deducendo
viam semper ipsi demonstret, quam sequatur: ita
nec episcopum suo munere rite defungi putes, nisi
qui tribus istis sedulo totoque studio advigilarit:
ecclesiam ut et verbi pabulo nutriat, et verbi praesidiis
adversus Satanae incursiones muniat: demum
vitae sanctitate viam ostendat, quae sit iis
tenenda, qui ad regnum Dei aspirant ac contendunt.
Hanc sane pascendi legem et sibi misse
propositam vidit apostolus Petrus, tanta se eius
muneris diffîcultate premi confessus, ut ne mensis
quidem simul vacaret mi nistrare (Act. 6, 4) : et aliis
quoque proposuit, quos exhortatur (1 Petr. 5, 2 ss.),
ut'curam gregis agant, excubantès in eius salutem,
non quasi necessitate coacti, sed sincera animi propensione:
neque sordido lucri studio, sed tota pectoris
alacritate: nec dominium exercentes in Christi
haereditatem, sed se ad omnis boni exemplar regulamque
formantes. Quid quod ecclesiae suae ministris
tantam imposuisse sollicitudinis molem Dominus non
contentas, canum etiam vices, qui ipsorum alioqui
pastorum excubitores esse soient, sufficere supplereque
iubet? adeo ab hoc munere omnem feriandi securitatem
laborisque remissionem sublatam esse voluit.
Iam videmus non sine causa facere apostolus,
dum tot dotibus instruunt eum, qu^sit in pastoris
locum cooptandus : quandoquidem 'plurimum abest,
quin sit cuiusvis praestare, quod in ordine Ulo Dominus
severissime requirit.
Yerum nos, seposita vitae mentione, docendi
duntaxat officium, quale sit, in praesens ostendamus.
Idque ipsum, quo dilucidius sub ooulos tuos sistatur,
ab*) amplis illis, quibus diffunditur, spatiis reduetum,
secundum Pauli partitionem in duo membra
colligamus. Neque enim hie absolutam veri pastoris
imaginem formare statuimus, ut iustam de
eius ministerio disputationem necesse sit ordiri: sed
te paucis admonere, quantum oneris sustineas, dum
tu, etiamsi alienum ab ecclesiastico pastore munus
profiterië, nomen tarnen epiecopi personamque sustines.
Sic ergo totam docendi provinciam cum apostolo
partimur, ut eo qui secundum doctrinam est
sermone institutes ecclesiae minister, talis sit, qui
et exhortari possit in doctrina sana, et eos qui adversantur
convincere (Tit. 1, 9). Cum duplici ho-
1) Edd. 1576—1611 male: an.
minnm genere negotium illi proponi vides : quorum
apud alios [pag. 52] quidem exhortationis est usus,
aliorum frangenda est revincendaque pervicacia. Et
quid hoc aliud est, quam quod iam antea demonstratum
fuit: partim pascendis ovibus, partim lupis
abigendis intentum esse oportere eius et animum et
stadium? Qui veri primariique pastoris voci aures
habent apertas, efc ad auscultandum paratos facilesque
sese praebent ac tractabiles, hi sunt ovium loco habendi.
Proinde, sive docenda eorum ignorantia, sive
excitanda tarditate, sive imbecillitate exhortanda,
sive lapsibus obiurgandis, sive erroribus monendis,
semper et fovere pastoritia sollicitudine ipsos, et
benignitate tractare studeas oportet. Rursum, altero
quoque oculo sunt observandi lupi : ne a Christi septis
abductas incautas oves depraedentur, quales partim
sunt contemptores isti, quibus ut verbum Domini
prope fabula est, ita eodem Dei contemptu verbique
eius ludibrio pios animos imbuere summae
est voluptati: partim pseudoprophetae, qui veram
puramque religionem et perniciosis mendaciis obscurare,
pravis dogmatibus contaminare, et dissidiorum
contentione scindere, et quibus denique viis
possunt, evertere conantur.
Iam vero sequitur, quod tertio loco propositam
erat: nihilo esse neglectae desertaeque functionis
poenam leviorem, quam sit administrandae difficultas.
Nihil enim gravius proferri potuit, quam ilia
plane horrenda denunciatio, quae episcopi auribus
assidue insonare debet Id enim ipsum, quod prophetae
suo denunciabat olim Dominus, nihilo ad eos
minus, quam ad prophetam, cui semel dictum est,
pertinet. Posui te, inquit (Iez. 3, 17 et 33, 7), populo
meo speculatorem. Si dicente me ad impium,
morte morieris, non loquutus fueris, ut avertatur a
via sua impia, et vivat, ipse quidem in sua iniqüitate
morietur: sanguinem autem eius de manu
tua requiram. Quis iam in eo delinquendi sibi licentiam
indulgere audeat, in quo ulciscendo se
adeo severum fore Dominus ostendit? Quis iam
negligentiae suae blandiatur, adversum quam sic tonat
Dominus ac fulminât? Quis impunitatis confidentia
sese deludat, terribili hac sententia pronunciata?
Paulus sane, quanta sententiae huius religione
teneretur, abunde testatus est, quum et necessitate
se ad evangelizandum obstringi ait, et maledictionem
ipse sibi indixit, nisi necessitati pareret:
addita sola ista ratione, quia munus sibi creditum esset
(1 Cor. 9, 17). Quare et quum apud ephesihae
ecclesiae ministros de sua integritate dissereret, quo
suo eos exemplo animaret, ideo se mundum esse ab
omnium sanguine affirmavit (Act. 20, 26), Ipag. 53]
quoniam non subterfugerat, quominus omne Dei con-
.silium illis adnunciaret.
Verum ne quidquid in genere de pastorum officio
disputatur, quasi minimum ad te pertineat, se-