You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
375 IAC. SADOLETI 376<br />
•et peculiariter spiralis sanclus inest, vel potius ipse<br />
est Caritas. Siquidem Deus Caritas est. Quamdbrem<br />
sicuti sine spiritu sancto nihil nostrum neque gratum,<br />
neque acceptum Deo est, ita neque esse sine caritate<br />
potest. Quum ergo dicimus fide sola in Deum et lesum<br />
Christum salvos nos esse posse, in hoc ipsa fide<br />
caritatem vel in primis comprehendendam esse ducimus,<br />
quae princeps et potissima ') nostrae salutis est causa.<br />
Sed, ut àbeamus a disputatione, et revertamur co<br />
undo sumus digressi, ostendimus vobis, fratres carissimi,<br />
vel ostendere potius conati sumus (non enim aequat<br />
magnitudinem rei-) oratio nostra) quanti momenti<br />
sit, quantopere ad nos pertiueat, nostrae nobis animae<br />
eiusque salutis procuratio, qua 3 ) nostra in anima nosmet<br />
ipsi toti sumus, bonumque hoc proprie et unicum<br />
nostrum est, caetera bona, aliéna nobis omnia atque<br />
disiuncta: quibus ne ijjsis quidem frui ullis possumus,<br />
si ex hoc principe et vere nostro excidamus. Pro quo<br />
sibi tuendo et conservando animae [pag. 14] bono tot<br />
quondam Christi gloriosissimi martyres, mortalem hanc<br />
vitam prompto animo posuerunt: tot sanctissimi doctores<br />
nocturnis diurnisque sèdoribus ac vigiliis, quo<br />
nos in viam rectam inducerent et constituèrent, sibi<br />
elaborandum esse statuerunt: tota olim tarn multas et<br />
tarn graves ab impiis tyrannis et praesidibus gentium<br />
iniurias et calamitates pertulit ecclesia. Quae ideo omnia<br />
et a praepotente Deo permissa, et a fortibus iUis<br />
vir is, Christi vere cultoribus suscepta, tolerata, decertataque<br />
sunt, ut per omne experimentorum et probationum<br />
genus plurimis veluti malleis excusa, multo<br />
igni purgata, tantis sanctorum aerumnis atque laborious<br />
conflata, consolidata, expressa, et maximum apud<br />
Deum gratiam fidelitatis suae ecclesia obtineret, et<br />
summam apud homines autoritatem. Haec nos Deo<br />
ecclesia in Christo regeneravit, haec nos aluit, confirmavit,<br />
instruxit, quid nos sentire, quid credere, in quo<br />
spem ponere, qua via in coelum tendere nos oporteat,<br />
ipsa eadem edocuit. Nos in hac communi ecclesiae<br />
fide incedimus, nos illius leges et praecepta retinemus:<br />
et si quando fragilitate et incontinentia vidi ad peccandum<br />
prolabimur (quod utinam saltern raro ac non<br />
nimium saepe in nobis 4 ) accideret) in eadem tarnen<br />
fide ecclesiae exsurgimus: quibusquc ilia expiationibus<br />
et poenitentiis et satisfadionibus peccatum nostrum<br />
ublui, et ad integritatem pristinam, demente erga nos<br />
semper et miséricorde Deo, nos restitui docet, [pag. 15]<br />
eas expiandi et satisfaciendi raiiones suscipimus et<br />
adhibemus. Idque ita quum facimus, confidimus nos<br />
veniae et miqericcrdiae locum apud "Deum invenire.<br />
Non enim praeter sententiam et autoritatem ecclesiae<br />
1) potissimum, Lugd. et Arg. 2) rei, om. ed. princeps.<br />
3) Gallasius 1552 emendavit: quia, quern sequuti<br />
sunt recenticres. • 4) saepe nobis, 1S52 seqq. ex emendatione<br />
Gailasii.<br />
arrogamus nobis quidquam, non plus nos sapere quam<br />
oporteat sapere nobis ipsis persuademus, non superbiam<br />
afferimus ad contemnendum ecclesiae décréta, non<br />
animi elationem neque ingenium inter populos nostrum,<br />
aut novam quandam sapientiam ostentamus, sed (de<br />
probis et redis Christianis loquor) in humilitate ingredimur<br />
atque in obediential et ea quae per maiorum<br />
nostrorum sanctissimorum Iwminum, sapientissimorumque<br />
autoritates tradita nobis et constituta sunt, ianquam<br />
per spiritum vere sanctum didata atque praecepta,<br />
omni cum fide suscipimus. Etenim novimus<br />
ct scimus quantum hdbeat vi/rium, quanti sit momenti,<br />
quanti ponderis apud Deum humilitas: quae una virtus<br />
in primis Christiana est, eamque semper maxime<br />
Christus Dominus nostêr et monitis,' et praeceptis, et<br />
fadis atque operibus suis prae se tulit, parvulisque<br />
solis, id est, humüibus propositum dixit esse regnum<br />
coelorum. Non enim refert, corporene parvi an magni<br />
simus, sed illud plurimum refert, utrum animo simus<br />
humili, anne superbo. Superbia,„quae angelos deiecit<br />
de coelo, hominibus eadem iter in coélum impedit. Unde<br />
coeleste animal angélus propter superbiam expulsum<br />
est, eo terrenum animal homo propter [pag. 16] humilitatem<br />
extollitur: ut appareat plane, constitutum esse<br />
nobis in humilitate potissimum, et adiumentum perpetuae<br />
salutis nostrae, et huius beatae ac iucundae<br />
spei, qua ad coelum tendinitis, firmamentum. Quae<br />
quum ita sint, carissimi fratres, quum nostra salus<br />
nobis, quum vera vita, quum aeterna félicitas, quum<br />
nosmetipsi denique nobis ipsis in primis et maxime caeterarum<br />
rerum omnium cari esse âébeamus, quum si<br />
nosmet ipsos perdiderimus, nihil uspiam nostrum, id<br />
est, quod iuvet, aut quod pertineat ad nos, simus amplius<br />
reperturi, quum nullum gravius damnum, nullum<br />
exitiosius malum, nulla acerbior calamitas. amissione<br />
et iadura animarum nostrarum accidere nobis<br />
possit: quanto, obsecro, studio, qua animi cura et sol-<br />
Ucitudine providere debemus, ne in hoc tantum periculum<br />
salus et vita nostra coniieiatur? Dabitis vos<br />
profeclo mihi et concedetis, nihil perniciosius neque funestum<br />
magis evenire nobis posse, quam amissionem<br />
animae unieuique sitae. Dabitis ergo etiam illud, opir<br />
nor, nihil esse a nobis maiore diligentia et studio, quam<br />
ne id aeeidat, praeeavendum. Cuius enim mali sors,<br />
si eà in nos ineidat, omnium maiorum est deterrima,<br />
eiusdem mali periciäum maxime omnium nobis esse<br />
formidolosum debet. Etenim quanta ') est in mdlo<br />
moles, tantus in periculo mali necesse est ut sit timor.<br />
Atque ut qui horrent et metuunt in pelagus praecipitari,<br />
hi ne ad praeruptam quidem et imminentem pelago<br />
rupem audent accédere, [pag. 17] sic qui terribüe<br />
illud Dei d damnatorium indicium perhorrescunt, ab<br />
1) Ed. princeps et Argenioratensis habent: quantum.
Change language