Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
321 CATECHISMUS. 322<br />
tur. Quin nostra confessione continetur, observaticnem<br />
divinae legis impossibilem esse. Et sunt tarnen<br />
qui palam freinant, nos simpliciter populum<br />
ad promittendam legis impietionem sacramento adegisse:<br />
propterea quod se confessionem servaturos iurarunt,<br />
in qua lex Domini cornprehensa foret. Neque<br />
respiciunt, quid de lege ipsa disertis verbis illic<br />
doceatur. lam ad vos peculiariter sermonem convortimus,<br />
o Pratres, qui regendis pascendisque Christi<br />
ecclesiis, spiritus sancti auspiciis estis designati. Si<br />
uni principi, adversus eundem hostem, uno belli gerere,<br />
') iisdem in eastris militamus, iis omnibus meminerimus<br />
ad ooncordiam unanimitatemque non niediocriter<br />
nos incitari. Non est certe parvi honoris,<br />
quod dux tantus suis ordinibus nos dignatüs est.<br />
Proinde ingratissimi sumus, nisi nos illi devovemus<br />
totos. Quod ut fiat, non modo Studium, ad gerenda<br />
eius negotia, bona fide applieare, sed utroque etiam<br />
oculo in eius nutum intueri convenit. Ütrumque<br />
autem valde necessarium. Inde enim ut plurimum<br />
cèrtamina ebulhunt, quod se ipsum quisque, non Christum<br />
quaerit. Nee minores interdum contentiones<br />
accendunt, qui ad exsequenda sua munia fideliter<br />
animi studio intenti, sensum tarnen suum magis<br />
quam ducis signum sequuntur. Quanquam si vere<br />
aestimare placet, bene agendi prineipium militibus<br />
est, deposita omni contumacia, prorsus a ducis arbitrio<br />
pendere. Sibi enim profecto studet, qui uteunque<br />
sibi addictus est. Quod si imporatori Christo<br />
nostra obsequia approbare cupimus, piam inter<br />
nos conspirationem ineamus necesse est, ac mutuant<br />
pacem foveamus, quam suis non commendat<br />
modo, sed etiam inspirât. Quid? an non hostis<br />
quoque ipse diabolus aculeos nobis ad syncretismum<br />
agendum admovere debet? Tametsi enim belua est<br />
tot capitum, videmus tarnen ut ad impetendum Christi<br />
regnum in densum euneum se agglomeret? Si<br />
in principe odiorum, factionum, dissidiorum, ea est<br />
consensio : quanto nos pressius animos et copias coniunge're<br />
decet, qui pro rege pacis adversus eum confligimus?<br />
Hue nos et pugnae species hortatur. Adversus<br />
Satanae mendacia quibus armis instruimur,<br />
nisi Dei veritate? Ea sublata, nudi atque exarmati<br />
relinquimur. Atqui ut una est et sibi constans, ita<br />
nostris concertationibus distrahi se non patietur.<br />
Postremo, quum ad propugnanda eadem castra simus<br />
collocati, quid nobis volumus, dum intestinis praeliis<br />
tumultuamur? Quod si parum nos afficiunt tot<br />
rationes, animum saltern advertamus ad id quod<br />
Christus clamât: Non posse servis suis vulnus imprimi,<br />
quin ipse sibi inflictum imputet. O si men-<br />
1) Lege: génère.<br />
tem nostram subirct haec cogitatio, periculum esse,<br />
ne in Christum impingamus, quoties ad suscipiendum<br />
cum iis certamen titillamur, in quibus vel scintilla<br />
una pietatis emicat: quot pullulantia contentionum<br />
semina suffocaret, quot effervescentes iras<br />
exstingueret, quot exorientes rixas opprimeret? Verum<br />
et nos ipsi, altera ex parte, servi Dei sumus.<br />
Tanto igitur magis curandum est ut Domini nostri<br />
insignia et ornamenta, ubicunque apparent, revereamur<br />
et colamus. Ita pro se quemque iure suo<br />
ultro cedere, et multum remittere par est: nisi digladiando<br />
volumus Dei dona concorpi et lacerari:<br />
quibus suus honor haberi nequit, quin simul detur<br />
venia vitiis, quibuscum permixta sunt. Eatenus autem<br />
quum procedere aequitas nostra et moderatio debeat,<br />
quam graviter delinquimus, dum ob incertas,<br />
atque cas interdum nihili, suspiciunculas dissilimus<br />
ab iis, quorum habemus pietatem, sinceritatem, probitatem<br />
luculentis documentis compertam? Duplex<br />
autem animadvertimus suepicionum genus, unde plurimiun<br />
malorum et olim accepit et hodie accipit ecclesia.<br />
Aut dum sinistrorsum, quae geruntur a fratribus<br />
symmystisque nostris, interpretamur : quae si<br />
dextros benignosque arbitras nacta sint, in optimam<br />
partem accipi, vel certe quoque modo excusari possint.<br />
Aut dum ad hauriendos imbibendosque rumores<br />
quoslibet nimium proni inclinamus. Quae autem<br />
inde consequantur mala, cogitare malimus quam<br />
experiri. Atque ideo cogitemus, quo praecavendis<br />
omnem impendamus operam. Proinde, quod incredibili<br />
bono futurum nobis est, mutua potius benevolentia<br />
caritateque certemus, praesidio alii ahis esse<br />
contendamus, alii alios ad officium et exemplo et<br />
adhortatione provocemus. His certaminum et contentionum<br />
formis non fatigatur, non vexatur, non<br />
affligitur ecclesia: sed vigescit potius, florescit, novisque<br />
incrementis confirmatur. Si coniunctionis pacisque<br />
studium est, doctrinae potius animorumque<br />
urgeamus unitatem, quam caeremoniis ad unguem<br />
conformandis morosius insistamus. Indignissimum<br />
est enim, ut in quibus libertatem Dominus reliquit,<br />
quo maior esset aedificandi facultas, servilem praeterita<br />
aedificatione conformitatem quaeramus. Atqui<br />
ubi ad summum illud tribunal ventum fuerit,<br />
ubi reddenda erit olim functionis nostrae ratio, minima<br />
erit de caeremoniis quaestio : neque omnino haec<br />
in rebus externis conformitas, sed legitimus libertatis<br />
usus ad calculum vocabitur: legitimus demum<br />
censebitur, qui ad aedificationem plurimum contulerit.<br />
Tota ergo sollicitudo, vigilantia, industria, sedulitas<br />
nostra in hane aedificationem incumbat: quam<br />
tantum succedere sciamus, quantum in serio Dei<br />
timoré, sincera pietate, morumque non ficta sanctitate<br />
profectum fuerit.<br />
FINIS.<br />
Calvini opera. Vol. V. 21
Change language