Tom. V - Archive ouverte UNIGE

311 CATECHISMUS. 342
turis tribuitur. Nam Christus per spiritus sui virtutem
quidquid usquam est boni operatur. Per ') earn
agit, sustinet, vegetat, vivificat omnia: per earn nos
iustificat, sanctificat, expurgat, ad sese vocat ac trahit,
utsalutem consequamur. Itaque spiritus sanctus, dum
in nobis ad hunc modum habitat, is est qui nobis suo
T/umine illucet, quo discamus et plane agnoscamus, quam
ingentem divinae bonitatis opulentiam in Christo possideamus.
Qorda nostra incendit ardore caritatis, turn
Dei, turn proximi, magisque in dies excoquit et exurit
concupiscentiae nostrae vitia, ut, si qua sunt in nobis
bona opera, fructus sint gratiae. ipsius ac virtutis.
Nostrae vero sine ipso dotes, mentis sunt tenebrae, cordisque
perversitas.
Credo sanctam ecclesiam catholicam,
sanctorum communionem.
Fontem unde ecclesia scaturit, iam inspeximus:
quae nobis hoc loco credenda proponitur in hunc
' finem, ut confidamus Universum electorum nuinerum,
per fidei vinculum in unam coire ecclesiam 2 )
ac societatem, unumque Dei populum, cuius [pag. 30]
Christus dominus noster dux sit et princeps, ac tanquam
unius corporis caput: prout in ipso, ante mundi
constitutionem, sunt electi, ut in Dei regnum omnes
aggregarentur. Haec autem societas catholica est, id
est universalis, quia non ducts aut très invenire liceat:
Verum électi Dei sic omnes in Christo uniuntur et
coadunantur, ut quemadmodum ab uno capite pendent,
ita in unum velut corpus coalescant, ea inter se compositione
cohaerentes, qua eiusdem corporis membra,
vere unum facti, qui una fide, spe, caritate, eodem
Dei spi/ritu simul vivunt, in eandem vitae aeternae
haereditatem vocati. Sancta etiam est: quia quotquot
aeterna Dei Providentia électi sunt, ut in ecclesiae
numerum cooptarentur, spirituali regeneratione omnes
a Domino sanctificantur. Posterior partieula qualis
ipsa sit, clarius adhuc interpretatur. Nempe tantum
valere fidelium communionem, ut quidquid 3 )
donorum Dei uni obtigit, ems omnes fiant quodammodo
participes: tametsi Dei dispensation id uni sit
peculiariter datum, non aliis. Quemadmodum unius
corporis membra quadam communitate inter se participant:
sunt nihilominus suae singulis peculiares dotes,
distinciaque ministeria. Nam, ut dictum est, in
unum collecti ac compacti sunt corpus. Ea autem lege
sanctam esse ecclesiam, eiusque communionem credimus,
ut solida in Christum fide freti, eius nos
quoque confidamus esse membra.
1) Instit. p. 136. 2) Ibid. p. 137 sea. 3) Ibid,
p. 148.
Credo remissionem peccatoruin.
Quo fundament» consistit suffultaque est nostra
salus. Quando l ) peccatorum remissio via est, [pag. 31]
qua ad Deum accedatur, ratio quae nos in oius regno
retinet ac tuetur. Siquidem peccatorum remissione
continetur omnis fidelium iustitia: quam consequuntur
non ullo suo merito, sed una Domini misericordia,
dum peccatorum suorum conscientia oppressi,
afflicti, et confusi, divini iudicii sensu consternantur,
sibique ipsis displicent, et velut sub gravi pondère gemunt
ac laborant, hocque péccau odio ac confusione
carnem suam, ac quidquid ex se est mortificant. Oaeterum
ut gratuitam peccatorum remissionem nobis
Christus compararet, earn sanguinis sui pretio ipse
redemit, in quo universam eorum emundationem ac
satisfactionem quaerere debemus. Docemurergo credere,
divina fiberalitate, intercedente Christi merito,
peccatorum remissionem ac gratiam nobis fieri,
qui in ecclesiae corpus asciti et inserti sumus. Nullam
vero peccatorum remissionem aut aliunde, aut
ulla alia ratione, aut aliis dari. Quando extra hano
ecclesiam et sanctorum communionem nulla est salus.
Credo carnis resurrectionem, vitam
aeternam.
Ubi primum de futurae resurrectionis exspectatione
docemur: futurum scilicet, ut qui ante extremum
iudicii diem morte absumpti fuerint, eorum
carnem Dominus eadem, qua filium a mortuis excitavit,
potentia, a pulvere et corruptione in novam
vitam revocet. Nam qui turn superstites deprehendentur,
subita magis immutatione, [pag. 32] quam
naturaH mortis forma in novam vitam transibunt
(1 Cor. 15, 51). Porro quoniam piormn simul et
impiorum communis erit resurrectio, sed dispari conditione:
additur partieula, quae inter nostram illorumquo
sortem discernât : nempe sic habituram nostram
resurrectionem, ut tum nos Dominus ex corruptione
in incorruptionem, ex mortalitate in immortalitatem
suscitabit, corporeque et anima glorificatos
in beatitudinem recipiat, sine fine perstaturam,
extra omnem mutationis aut corruptionis sortem.
Quae vera erit solidaque in vitam, lucem,
iustitiam perfectio, quum inseparabiliter Domino adhaerebimus,
qui eorum, velut fons inexhaustus, plenitudinem
in se continet. - Illa 2 ) vero beatitudo, regnum
erit Dei, -omni claritate, gaudio, virtute, felicitate
refertwn: rébus ab hominum sensu nunc remotissimis,
et quas non nisi per speculum et in aenigmate nunc
intuemur: donee venerit dies ille, quo nobis suam
gloriam Dominus facie ad faciem conspiciendam ex-
1) Inatit. p. 149 seq. 2) Und. p. 151 seq.
22*