Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
291 EPISTOLA U. 292<br />
est, rursum vendis, rursum crucifigis. Quid est enim<br />
aliud, ecclesiam (quam suo sanguine Christus acquisivit)<br />
modo improbam lucri cupiditatem expleas,<br />
dissipandam prostituere, quam ipsum Christi sanguinem,<br />
quo aestimata est pretio addicere? Quid<br />
est autem Christum crucifigere, nisi hoc est? sanguini<br />
eius contemptim illudere, ac tantum non ipsum<br />
ludibrio habere? Et hanc scilicet tarn insignem<br />
contumeliam semper feret ille, quem pater gloria et<br />
honore coronavit? Tu vero, si sapies, nunc sacrosanctum<br />
Christi sanguinem, quanti meretur,- potius<br />
aestimabis: quam exspectabis, dum supplicii atrocitate<br />
discas, quanti a Domino ipso fiat.<br />
Proin de videndum nunc tibi quoque est, quo<br />
iure ad te redeat proventus ille amplissimus, quem<br />
episcopi dum esse iactas, tuum facis. Equidem video<br />
sic esse a Domino constitutum, ut qui evangelium<br />
administrant, iis vicissim, quidquid est ad usus<br />
vitae necessarium, administretur. Nee illi placere,<br />
ut os obligetur bovi trituranti. Sed quis tibi concédât,<br />
ut fructum, quo evangelii ministerium Dominus<br />
muneratur, ipse, nihil minus quam evangelii<br />
minister, legas, et quae bovi trituranti adiudicat<br />
alimenta, otiosus vores? Presbyteros, qui bene praesunt,<br />
nobis commendat apostolus (1 Tim. 5, 17), ut<br />
duplici in honore habeantur, praesertim qui in verbo<br />
laborant. Eum ergo qui sibi honorem poscit episcopi,<br />
bene regendo prius efficere aequum est, ut honore<br />
dignus iure censeatur. Quod si etiam ita te<br />
géras, ut ad optimi pastoris fidem, studium, diligentiam,<br />
integritatem nihil desiderari possit: quorsum<br />
tamen immodica ilia, nullisque [pag. 58] finibus terminataopulentia?<br />
Vitaene pastoris sustinendae, cuius<br />
ipsam moderationis esse vult Dominus, limitata, ac<br />
non tyrannicae potius luxuriae par est? Sed earn<br />
nondum reprehendo, quae suo postea loco perstringetur.<br />
Hanc in praesentia duntaxat improbitatem<br />
accuso: quod uberrimos inde fructus referas, sementem<br />
ubi penitus nullam feceris. Haec, inquam, impudentissima<br />
est rapacitas: et, quod audire ordinis<br />
tui homines minime sustinent, furtum bis manifestum:<br />
eum qui manum opei'i nunquam admoverit,<br />
operae tamen mercedem imperiose flagitare. Si fustuario<br />
dignus est, qui vicini parietem perfodisse sit<br />
deprehensus, quo in eius arc>m involaret: flagitiosum<br />
hoc tuum latrocinium, quae furcae satis pro<br />
dignitate mulctabunt, qui hinc, quod officii laboribus<br />
debetur Stipendium, suffuraris, inde omnium<br />
domos rapacissime depraedaris? Sic quidem longa<br />
anncrum praescriptione obtinuit ilia furandi licentia,<br />
ut honestis etiam titulis ornetur. Verum utennque<br />
inter homines aestimetur, non eorum errore<br />
tamen rescindetur, quae semel adversus earn pronunciata<br />
est a Domino sententia: Vae pastoribus,<br />
inquit (Iez. 34, lss.), quipascunt semetipsos. Nonne<br />
greges a pastoribus pasci moris est? Vos autem lac<br />
comedistis, quod pingue erat occidistis: lanis fuistis<br />
operti, gregem autem meum non pavistis: quod infirmum<br />
fuit non stabilistis, aegrotum non sanastis,<br />
confractum non alligastis, abiectum non reduxistis,<br />
quod perierat non quaesistis: sed cum austeritate<br />
imperastis gregi, et potentia: et dispersae sunt oves<br />
meae, eo quod non esset pastor, et factae sunt in<br />
devorationem, nee erat qui requireret: non erat, inquam,<br />
qui requireret. Propterea, pastures, audite<br />
verbum Domini : vivo ego, dicit Dominus : quia factae<br />
sunt oves meae in rapinam ac devorationem bestiis<br />
agrestibus, eo quod pastore carerent (nee enim<br />
eas requirebatis, sed tantum pascebatis vosmet ipsos),<br />
ideo ecce ego gregem meum requjram de manu<br />
vestra: etcessarevos faciam, ne ultra gregem meum<br />
pascatis: liberaboque ipsum ex ore vestro, ne sit<br />
posthac vobis in escam. Tu scilicet aut his designari<br />
te negabis, quae non tarn vitae tuae faciem ad<br />
vivum depingunt, quam te tibi totum velut in speculo<br />
repraesentant? Aut iudicium Domini inane terriculamentum<br />
esse dices, quod minus feriat, quam<br />
minatur? Quamobrem non est cur istis opibus iam<br />
te beatum pûtes, quarum et te furem esse vociferatur<br />
Dominus, et repetundarum postulat.<br />
Furti ergo saci'ilegiique ignominiam nee tu nee<br />
unus 1 ) e cornuto illo [pag. 59] grege, infitiari potestis.<br />
Verum, quoniam nonnullos inferioris classis<br />
pastores is tic esse audio (ex eorum scilicet ordine,<br />
quos et paroecos et curiones vulgo appellant) qui<br />
aliqua officii sui particula utcunque defungantur, hocque<br />
praetextu sese tueri plane conentur, quod paulo<br />
quam alii verecundius delinquunt, illi mihi sunt paulisper<br />
hoc leco appellandi. Quo autem intelligant,<br />
quam non simmalignus aestimator qualiscunque istius,<br />
quam pascendis ecclesiis impendunt, sedulitatis, plus<br />
aliquid ultro illis dabo, quam postulare ausint. Tametsi<br />
eas ut plurimum ecclesias, quibus praefecti<br />
sunt, non incolunt: adsunt tamen ad solennes multos<br />
dies, verba pauca pro concione faciunt, populo<br />
semina quaedam pietatis aspergunt, ac guttas veluti<br />
quasdam instillant purioris dpctrinae, neque illaudati<br />
discedunt totius suae plebis suffragiis. Atqui<br />
si haec officiola ipsorum, ad earn, quam ex Dei verbo<br />
descripsimus, regulam exigantur, immane quantum<br />
a veris etiamnum pastoribus aberunt: qui cum tota<br />
ilia sua sedulitate nihil aliud, quam infideliter sese<br />
in opere Domini versari produnt. Hoc enim ut dissimulera,<br />
muneri suo minime ipsos respondere, nisi<br />
tempestive simul et intempestive instando (2 Tim.<br />
4, 2), arguendo, increpando, exhortando, cum omni<br />
lenitate et doctrina. (quorum omnium illis nihil cu-<br />
1) Sic edd. principes 1537 et 1550; 1576 seqq. nee tu nee<br />
ullus. Et sie quoque versio gallica: toy et tout tant qu'il y<br />
a cl'Evesques cornus. Gaïïasii editio, quod miraberis, in textu<br />
tantum: nee unus, in margine • nec tu.
Change language