Tom. V - Archive ouverte UNIGE

OMNIBUS CHRISTI EVANGELIUM RELIGIOSE COLENTIBUS
MINISTRE GENEVENSIS EOCLESIAE GRATIAM ET PACEM, VERAEQUE PIETATI8
INOREMENTTJM A DOMINO PRECANTÜR.
Ne quis eximia Catechismi huius nostri elogia I consertis manibus cum illis luctandum sit. Id quo-
exspectet, talem esse libenter confitemur, ut consulniam nullo compendio promptius assequi posse notius
futurum fuisse videri forte nonnullis queat, ip- bis videbamur, quam si publice exstaret certum ali-
Bum intra ecclesiae nostrae fines contineri, neque quod doctrinae nostrae specimen, vel catholica po-
latius invulgari. Nam ut est pia magis facilitate, tius testificatio, Catechismum hunc, qui vulgari nostro
quam acuta sublimique eruditione conscriptus, ita idiomate dudum editus fuerat, publicandum etiam
rarum quendam doctrinae fructum inde colligi posse, apud alias ecclesias censuimus, quo veluti obside
praesertim inter latinos homines, non adeo magna accepte, nostrae secum unionis certiores fiant. Et-
spes est. Neque sane eramus edituri, nisi nos alia, si non ambiguas suae erga nos benevolentiae since-
quam industriam nostram apud exteras gentes venraeque dilectionis significationes, et praebuerunt ahditandi,
ratio impulisset: quam ideo Yobis exponere tea, et assidue praebent ecclesiastici pastures, quos
libet, ne quis editionis istius consilium secus inter- ! pietatis, sanctiinoniae, eruditionis ergo plurimi aes-
pretetur, quam animus noster tulerit. Quod in pritimamus. Ut appareat de religionis nostrae puritate,
mis nostra referre scimus, ut se mutua dilectione nihilo minus secure esse persuasos, quam si moni-
ecclesiae omnes complectantur, non alia via melius mentis centies consignata foret. Sed nee illi soli
obtineri potest, quam si ultro citroque compertam sunt, quorum haberi rationem convenit: et minime
ac testatam habeant suam in Domino consensionem: timendum est, ne modum hac in re excedamus, in
qua nobis nullum exstat aretius vinculum, ad reti- qua nihil nimium esse potest. Porro doctrinam, qua
nendam animorum concordiam. Id autem si quando plebem nobis a Domino commendatam instituimus,
alias conducibile fuit, nostro certe saeculo maxime sic sanctae veritati consentaneam esse confidimus,
est necessarium: quod tanta suffusum malignitate ut nemo futurus sit piorum, qui non istic quem ha­
conspicimus, ut a falsis criminationibus nulla innobet de religione sensum, recognoscat. Quando non
centia, nulla simplicitas a suspicionibus satis tuta nostra ingerere studuimus: sed e puro Dei verbo
sit. De aliis tacemus. Sed nos ipsi compluribus iam sumpta sobrie fideliterque administrare. Praesertim
experimentis plus satis edocti sumus, quantum de- vero qui non iniquissime iudicare volent, facile stalatoria
iniquitas, non ad diducendos modo bonorum tuere poterunt, quam iniurius ille nobis merit, qui
alioqui Tirorum animos, sed ecclesias quoque ipsas nos non minus obscura quam obliqua suspicione
paene divellendas proficiat, quoties de re non plane apud bonos gravare conatus est: ac si nostra, de
explorata sinistros rumores spargere potest. Porro personali in Deo uno distinctione, sententia non ni­
ut non temere restinguitur incendium, quod longe hil ab orthodoxo ecclesiae consensu dissentiret. Et
lateque iam exarserit: sic talibus malis, ubi semel ille quidem, prout eius non impietas modo, sed fla-
exorta fuerint, obviam ire nobis serum est. Mirum gitiosissima etiam vita meretur, hominum iudicio ad
enim quantum exiguo temporis spatio serpat ca- tempus elapsus est, ut divinae ultioni servaretur,
lumniarum virus : ut nunquam mederi prius queas, cuius manifestas iam notas in eo apparere, omnes
quam multorum mentes infecerit. Iam vero reme- vident. Dominus autem innocentiae nostrae vindidium
ipsum perquam difficile est: quo scilicet difficem in tempore se exhibuit: qui viam mature praecilius,
men tern hominis vitiosis opinionibus imbuclusit mendacio tarn impudenti, ne vel serperet lontam
repurgare, quam inquinare. Siquidem ad prima gius vel diutius piis pectoribus insideret. Nos certe,
indicia concipienda, nihil nobis proclivius: semel gratia Domini, nee male adeo in scripturis exerci-
Buscepta non nisi aegerrime deponimus. Quum ergo tati, nee adeo infeliciter versati sumus, ut in luce
vanis delationibus aliquotSes exagitati, didicerimus tarn perspicua caecutiamus. Utcunque enim aliis in-
valde esse metuendas: iis in posterum, quoad licet, voluta et tantum non caliginosa videatur istaec de­
ansam praecidere malumus, quam exspectare: dum monstratio, nos tarnen illic in una Dei essentia per-